Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 21

En dan wordt er op 16 oktober 2016 om 20.18 een meisje geboren.
Ze leggen het kleine meisje op mijn borst. "Hoe gaat ze heten?" Vraagt een dokter. "Loïs. Loïs Irena Hoffman." Antwoord ik vol trots. Het gevoel dat het kindje dat op je borst ligt van jou is, is onbeschrijfelijk. Ik kijk naar David die mij de afgelopen uren zo goed geholpen heeft. We tellen samen de teentjes en de vingertjes. We kijken samen onder het mutsje naar de mooie donkere haartjes. We kijken naar het schattige neusje, haar lipjes en haar oortjes. Het is allemaal zo klein en fijn. Ik zie een camera flitsen. Mama die foto's aan het maken is. Als de zuster iedereen de kamer heeft uitgestuurd zijn we samen naar Loïs aan het kijken. Ik slaak een diepe zucht. "Wil je slapen?" Vraagt David. Ik schud mijn hoofd. "Ik ben veel te opgewonden om te gaan slapen." Antwoord ik. "En misschien mogen we zo wel naar huis." Ik geef Loïs aan David en hoor hem dingen tegen haar mompelen. Mama is weer binnengekomen. Ze kan het niet laten om foto's te maken en dat kan je dan ook merken. Van David heeft ze nu denk ik al wel duizende foto's. "Mam, je mag wel stoppen hoor. Je hebt er wel weer genoeg." Zeg ik. "Hmm." Antwoord ze en ze gaat vrolijk verder. Moeders...

"Aah, we zijn weer thuis." Zeg ik terwijl ik op de bank plof
Alles was goed met Loïs en mij waardoor we meteen naar huis mochten. "Ik breng alle spullen wel naar boven." Zegt David. Als hij terug komt, tilt hij me op en brengt me naar mijn kamer, daarna haalt hij Loïs op en geeft haar aan mij. "Zo komt er een kraamverzorgster." Zegt hij. Ik knik. Dan komen papa en mama binnen. "Hoi Skylar en David." Ze gaan op de stoelen zitten die we voor de kraamvisite hebben klaargezet. "Ik heb cake, slagroom en roze muisjes gekocht." Zegt mama. Ik knik en geef Loïs aan papa. Hij kijkt trots naar zijn kleinkind. "Opa en oma. Wij zijn opa en oma geworden." Zegt mama nog een beetje verbaasd. Ik glimlach. Dan gaat de bel. "Dat is vast de kraamverzorgster." Zegt David en hij loopt naar beneden. Even later komt hij met de kraamverzorgster naar boven. Mijn ouders laten ons met rust en gaan Sam en Cas ophalen. "Hoi, ik ben Evelien Waler." Zegt de kraamverzorgster. Ik geef haar een hand. "Ik ben Skylar, en dit is Loïs." Ze pakt een mapje en gaat wat vragen stellen. Dit doet ze totdat Loïs gaat huilen, en dan gaat ze uitleggen hoe ik Loïs moet voeden. Het is best lastig, maar uiteindelijk lukt het. "Overmorgen ga ik haar in bad doen." Ik lach. "Dat lijkt me echt leuk." Antwoord ik. Ook David knikt instemmend. "Oke, mooizo. Ik wil dat je een schema gaat maken over wanneer je Loïs moet voeden. Je weet om de hoeveel uur ze moet drinken en ik wil..." Ze kijkt even op haar horloge "dat het schema over een half uur af is. En oh ja, over een uur komt er kraamvistite en iemand die van de geboortekaartjes is." Ik slik. Dat is allemaal wel veel. Ze kijkt me aan. "Oke, misschien moet je dat schema maar even laten zitten." Ik kijk haar dankbaar aan. Dan gaat ze naar beneden. "Wat is ze mooi he?" Fluisterd David. Ik knik. "Heel mooi. En die haartjes zijn nog zo zacht." "Ik geloof vast dat ze van die mooie haren krijgt als jou." Zegt hij. "Heb je haar oogjes al gezien. Mensen zullen zeggen dat ze die van ons allebei heeft." Ik grinnik we hebben bruine ogen. "Je word een goede vader." Zeg ik als ik hem zo zie kijken naar Loïs. "En jij een goede moeder." Ik kijk hem aan. "Ik hou van jou." Hij geeft me een kus. "Ik hou van mijn twee meiden." En hij geeft een kusje op Loïs haar voorhoofd. "Dat je zoveel kan houden van een mensje dat nog geeneens een dag bij je is. Dat is zo raar." Zeg ik. "Ja, inderdaad. Ik snap het ook niet. Maar we hebben er samen naar toegeleeft en nu is het dan zover." Zegt hij.

"Mag ik hem zien??" Cas komt binnengestormd. "Het is een haar!" Verbeterd Sam. Onze rust is weer verstoord. "Hoe heet hij?" Vraagt Cas weer. "Zijhijj! Hoevaak moet ik nog zeggen dat het een meisje is?" Zegt Sam weer. "Shhtt, doe eens rustig." Zegt mama die de kamer weer in komt. Ze houden allebei meteen haar mond. Dan fluisteren ze weer. "Skylar, hoe heet ze" Fluistert Cas. "Eindelijk zeg je het goed." Mompelt Sam. Ik grinnik. "Ze heet Loïs." Zeg ik dan. "Loïs. Ik vind dat een mooie naam." Zegt Sam. "Ja, dat vind ik ook." Zegt Cas. "Zijn wij nu ooms?" Vraagt Cas weer. "Jahaa, dat heeft mama al tien keer verteld." Ik grinnik weer. "Willen jullie haar even zien?" Vraagt David. "Jaaa!!" Roepen ze tegelijk. "Ssht." Zegt mama weer. "Jaaa!" Fluister schreeuwen ze. "Kom maar kijken zegt David. Verlegen komen ze aanschuifelen. David pakt haar op en laat haar aan hen zien. "Ze heeft al best veel haartjes." Fluistert Sam. "Ja, vind ik ook." Fluistert Cas. Samen fluisteren ze verder totdat mama het wel weer welletjes vind. "Komen jullie naar beneden? Ik heb wat lekkers voor jullie. En zachtjes hè, anders wordt Loïs wakker." Ze knikken braaf en lopen op hun tenen naar beneden. Dan komt Sara. "Heeii, gefeliciteerd." Zegt ze en ze geeft me een cadeautje. "Dankjewel." Zeg ik terwijl ik het pakje aanpak. Als ik het uitpak komt er een heel schattig broekje uit met een roze shirtje. "Dankje wel. Het is echt heel leuk." Zeg ik. "Ik heb nog niet zoveel kleren voor haar, en dit kan ze denk ik al wel meteen aan." Ik kijk haar blij aan. Als Tess komt, gaat zij weer weg. Ook van haar krijg ik een leuk kledingsetje, dit keer een leuk jurkje die ze aankan als ze wat ouder is. Gezellig blijft ze nog even praten. "Morgen kom ik weer. Samen met Sophie. Kan dat?" "Ja, dat kan. Behalve tussen 2 en 4 uur. Dan ga ik even slapen." Antwoord ik. Ze knikt en geeft me een knuffel. "Doeii. Succes vanacht." "Dankje!" En dan is ook zij weg.

"Wat een dag was dit. Ik ben nog nooit zo moe geweest." Zeg ik tegen David die blijft slapen. Nadat Tess is geweest kwam de fotograaf voor het geboortekaartje. Die zijn daarna allemaal verstuurd. Ik geef David een kus. "Bedankt, dat je bij me was, en nog steeds ben." Dan kijk ik naar Loïs. "Raar, dat ze gister nog in mijn buik zat." Zeg ik dan. "Ja, heel raar. Je hebt gewoon weer een dunne buik. Net als negen maanden geleden." Zegt hij. Daar heb ik mijn twijfels over. Maarja, er heeft een kind in gezeten. "Morgen zal er vast veel kraamvisite komen." "Ja ik denk het ook. Maar ik hoop het niet, het is wel leuk als er wat komt. Maar van mij hoeft niet iedereen tegelijk te komen." Zegt hij. "Hoelang blijf je?" Vraag ik. "Ehm, dat weet ik niet. Misschien dat ik telkens wel blijf slapen en overdag naar huis ga. Geen idee. Dat moet ik nog even kijken." Zegt hij. Ik hoop echt dat hij dat gaat doen. Eigenlijk hebben we hier te weinig over nagedacht. Dan kijk ik nog even naar Loïs en val dan meteen in slaap.