Perfect, totdat... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3

Bij Duits aangekomen ga ik naast Sophie zitten. "Mijn buik doet nog steeds pijn van het lachen." Zeg ik tegen haar. "Wow, weet je wel zeker dat het door het lachen komt." Mmm... Ik ben ook een beetje misselijk, al een paar dagen. "Nu je het zegt. Eigenlijk voel ik me inderdaad niet zo goed." Precies toen ik dat zei, voelde ik een misselijke vlaag. Ik rende naar de wc en gaf over.  Blegh, ik hoop niet dat ik ziek word. Sophie komt achter me aan. "Schat, gaat het wel?" Ik knik, en probeer overtuigend over te komen, maar ik voel me helemaal niet goed. "Jaja, maak dat de kat wijs." Ik glimlach, wat kent ze me toch weer goed. "Kom, jij gaat naar huis." Ik knik. Ik voel me echt belabberd. Ze verontschuldigd zich bij onze Duits leraar en meldt me af bij het opvanglokaal. "Moet ik mee fietsen?" Vraagt ze. Ik schudt mijn hoofd. "Nee, dat lukt wel." Met tranen in mijn ogen fiets ik weg. Ik voel me verschrikkelijk. Weer voel ik een vlaag van misselijkheid en spring van mijn fiets. In de bosjes geef ik weer over.

Ik zeg mijn moeder welterusten en ik kruip in bed. Ik heb vandaag 5 keer overgegeven. Ik voel me echt beroert. Ik bedenk opeens dat ik morgen ongesteld moet worden. Zou je daar zo ziek van worden? Ik pak mijn tablet en zoek het op. Opeens staat mijn hart stil.. Ik zie staan dat je zwanger kan zijn. Maar dat kan helemaal niet! Stel je voor.. Nee joh, ik ben niet zwanger!! Ik word morgen gewoon ongesteld -ik ben vorige maand ook gewoon ongesteld geweest dus dat kan helemaal niet- en daardoor ben ik gewoon zo ziek en met die gedachte val ik in slaap.
Ik word wakker met een heerlijke geur: groentesoep. Ik zie dat mijn moeder naast me zit met een bakje groentesoep, heerlijk! "Hoi mam" begroet ik haar met een schorre stem. "Hey schat hoe gaat het?" "Muah, het gaat wel ik ben nog wel een beetje misselijk maar misschien gaat dat over als ik wat eet." Ze geeft met het bakje en dankbaar eet ik het op. Het gaat wel weer beter, ben nog wel misselijk."Tess komt zo." zegt m'n moeder. "Ooh gezellig, hoe laat?" vraag ik. "Ze zei dat ze met nog een paar kwam. Na school denk ik hoe laat zijn jullie uit?" "We zijn het 7e uit dus ze zal rond half 4 hier zijn." antwoord ik de vraag van mijn moeder. Jammer dat ze niet alleen kom denk ik bij mezelf. En dan opeens voel ik een misselijke vlaag over me heen komen.. "Een.. Bak.. Mam...!!" roep ik half spugend. Snel geeft ze me een bak en ik geef over. Bah! Meteen voel ik me veel beter. "Gaat het weer?" vraagt ze en ik knik ja. "Hoe laat is het?" "Twee uur hoezo?" "Kan ik dan nog even slapen?" "Tuurlijk! Moet ik je wakker maken als ze er zijn?" "Ja is goed" antwoord ik en ze gaat weg. Ik denk nog even na en val al snel in slaap.

Ik word achtervolgt door Mike, hij is heel boos. Zijn gezicht is helemaal rood  van de boosheid. "Skylar!" Brult hij... "Skylar." Hoor ik een lieve stem mij roepen. Langzaam doe ik mijn ogen open en kijk recht ik Mike zijn blauwe ogen. "Waar ben ik?" vraag ik verward. "In bed, gaat het wel?" vraag hij bezorgd "Kunnen Tess, Noa en Sophie komen?" vraagt hij en ik knik van ja. "En hij loopt even naar beneden. Ik suf nog even en dan word ik weer opgeschrikt door de meiden die giechelend mijn kamer opkomen. "Ik schrik me een hoedje meiden!" roep ik uit en ze lachen. "Hey meis, hoe is het. Voel je je weer wat beter?" vraagt Noa en ik geef haar een knuffel. "Ja hoor. Was het nog leuk op school?" "Nee, het was echt super saai zonder jou." antwoorden ze. "Is er nog wat bijzonders gebeurt?" vraag ik want meestal als ik weg ben gebeurt er wat. "Ja, de leraar Duits gaf een 'mo' en toen moest Sophie naar voren komen. Natuurlijk had ze heel goed geleerd." vertelt Tess. Ik geef een knipoog aan haar. Niemand mag haar echt omdat ze zoveel leert, maar eigenlijk valt het best mee hoeveel ze leert tenminste dat vind ik. Daarom ben ik eens met haar gaan praten en ze was super aardig en toen zijn we goede vriendinnen geworden. Al mijn andere vriendinnen mochten haar in het begin ook niet zo maar nu wel. "Grappig toch?" vraagt Tess en iedereen zit  te lachen. "huh, wat is er zo grappig?" Vraag ik. En daardoor begint iedereen nog harder te lachen. "Wat zei je?" Hehe eindelijk zijn ze uitgelachen. "Waarom lagen jullie op de grond van het lachen?' "Nou... Tess was met een verhaal bezig maar blijkbaar zat je te dromen sweetie." Zegt Mike. "Oww" en ik merk dat ik rood word van schaamte. "Ik zal het nog een keer vertellen. Leraar Duits gaf een 'mo' en toen moest Sophie naar voren komen. Ze had natuurlijk heel goed geleerd en hij gaf een paar woorden en toen vroeg hij wat 'ui' was. En toen moesten wij keihard lachen omdat we het in de pauze erover hadden. Roos lag zelfs op de grond. En toen vroeg hij om stilte maar dat hoorde wij dus niet en toen werden wij eruit gestuurd. We moesten toen naar van de Beer toe en vroeg hij wat er was en 'haha' hij moest zelf ook lachen. We kwamen er goed van af... En dat was het verhaal." Ik grinnik een beetje na, maar echt vrolijk voel ik me niet. Ze zien het aan me, en vragen wat er is. "Er is niets hoor." Maar Tess ziet dat ik me niet lekker voel. Ze knuffelen me allemaal en gaan (eindelijk) weg. Dan komt Sara nog even. Lief dat ze aan me denkt, ik had verwacht dat ze op haar kamer bleef. "Hey Sara. Gezellig dat je komt!" begroet ik haar vrolijk. "Hey Skylar, hoe gaat het?" vraagt ze. "Het gaat goed hoor. En met jou?" "Het gaat wel. Pap en mam maken wel minder ruzie en daar ben ik best blij om dat heeft mij wegloopactie toch nog geholpen" antwoord ze enthousiast. "Ja inderdaad, laten we hopen dat het zo blijft. Is het goed als ik nu ga slapen en dat we een andere keer weer verder praten?" "Ja hoor, wordt maar snel weer beter. Kom je vanavond weer aan tafel zitten? Het is zonder jou best ongezellig." "Ja, ik kan niets beloven maar als het beter gaat kom ik vanavond gewoon mee eten." "Dank je, en wordt maar snel weer beter. Doeg!" "Doeg schat!" En dan val ik in slaap!

Yes!! 1100 woorden!! Het is tot nu toe mijn langste hoofdstuk!! Veel leesplezier en laat me weten als ik iets moet veranderen

Xxx DidieLove