Kedi Kadın | Zoro

⚔️

Yine gelmiştim köyüme...

Birlikte meydana doğru ilerleyince köylülerin bedenlerini görmüştüm. Hepsi yerde kanlar içinde yatıyordu.

Hızla dolu gözlerimle kendi evime koşar adım gittim. Kapıyı açıp annem ve babamın bedeninin yanına eğilip birkaç defa onları sarstım. Daha sonra kalkıp Hina'nın yanına koştum.

Minicik bedeni beşiğinde duruyordu. Kalbini kılıçla delmişlerdi.

"Hina..."

Onu kucağıma aldım ve yere çöküp minicik bedenine sarıldım.

"Özür dilerim, ablan seni kurtaramadı. Özür dilerim miniğim."

Ölü bedenini öptüm, kokladım, sarıp sarmaladım.

Neden ölmek zorundaydı?

"Lena, üzgünüm. Nabızları atmıyor."

Nami'nin sesi ile ayağa kalkıp ona döndüm. Beni gördüğü an ağlamaya başlamıştı.

Acaba ne haldeydim?

Aşağı inip annem ve babamın yanına oturdum.

"Anne, baba... Hina'yı getirdim."

Annemin elini tutup Hina'nın yanağına dokundurdum ve hafifçe okşamasını sağladım.

(L) "Lena."

(S) "Onları gömelim mi?"

Sanji'ye dönüp baktım. Gayet ciddi ve soğukkanlılıkla birkaç adımda yanıma çöktü ve babamı kaldırdı.

Başımı aşağı yukarı sallayınca yeşil saçlıda annemi kucaklamıştı. Bende ikisinin peşinden kucağımda kardeşim ile adımladım.

Usopp mezarları hazırlayınca annemi ve babamı gömmüştük. Sırada Hina vardı.

"Luffy."

Luffy yanıma eğilip sırtımı sıvazlayınca burukça gülümsedim.

"Onu gömmek istemiyorum. O daha küçücük."

Nami, Sanji'nın omzuna başını koymuş ağlarken Usopp sulu gözlerle bize bakıyordu. Yeşil saçlı ise başka yöne bakıyordu.

"Lena lütfen."

Luffy bana bakınca gözlerinde acının tonlarını gördüm. Umutsuzca Hina'yı kazılan toprağa bırakınca ağlayışım şiddetlendi.

Koca köyde sadece benim ağlayışım duyuluyordu.

"Hina, özür dilerim meleğim. Çok özür dilerim. Ablan güçlü olamadı. Kurtaramadı seni!"

Kendimi yere bırakıp toprağı avuç içime aldım. Burnuma götürüp kokladığımda daha çok ağladım.

"Toprağın seni almasına izin verdiğim için özür dilerim."

(L) "Sanji onu al."

Luffy 'nin emriyle Sanji yanıma gelip beni kucakladı.

"Gidelim Lena."

Sanji'ye baktım.

"Gitmek istemiyorum Sanji. Onunla burda kalmak istiyorum," dediğimde Sanji başını diğer  tarafa döndürmüştü.

Birlikte meydana geri dönmüştük. Usopp yine mezar kazmış, diğerleri yine cesetleri taşımıştı.

Nami benim yanımda ellerimi tutup kriz geçirmemi önlüyordu.

"Nami."

Ruhsuz gibi ona seslenince irkilmişti.

"Sence kardeşim, annem ve babamı bulmuş mudur?"

Gülümseyip bana sarılınca ağlamaya tekrar başlamıştım.

"Bulmuştur Lena. Emin ol hepsi şuan yaşadığın için seviniyorlardır."

Burukça gülümsedim ve bir süre öyle kaldım.

Tüm köylüler gömülünce hepimiz onlara dua edip evleri dolaştık. Kendi evimde birkaç eşyayı yanıma aldım ve diğerleri ile gemiye döndüm. Daha doğrusu onlar gemiye binmişti ben ise tereddüt ediyordum.

(Z)"Napıyorsun orda?"

(N) "Binsene Lena."

Şaşkınca onlara baktım.

"Yanınızda gelmem uygun mu?"

(N) "Neden uygun olmasın?"

Hala tereddütte kalınca Luffy karşıma gelip elini uzattı.

"Tayfama katılsana."

"Ben mi?"

Başını salladı ve elini beline koydu.

"Gidecek bir yerin ya da amacın yok."

Sessizce başımı eğdim.

Haklıydı.

Artık bir ailem yoktu.

"Bizimle gel ve bir amaç edin. Yeni ailen biz olalım."

Başımı kaldırıp burukça gülümsedim.

Luffy gülümseyip elini tekrar uzatınca dayanamayıp sarıldım ve omzunda ağlamaya başladım.

Birlikte tekneye bindik ve demir aldık.

☠️