De Game

Sprookjes

Lief dagboek, (Timothy's versie)

Het is de dag van de liefde, valentijnsdag. Ik zat weer in de klas te dagdromen over Geo. En was een gedicht aan het schrijven, toen de juf ineens vroeg of ik wel opletten. Om dat te testen moest ik alles wat er net gezegd was op zeggen. En dat deed ik woord voor woord. De les ging over sprookjes. De juf vertelde dat het beste wapen tegen haat, ware liefde is.. De meeste sprookjes eindigen daarmee. De prins op het witte paard, kust de prinses. Ik zuchtte, was ik maar Geo's prins op het witte paard. Ik concentreerde mij weer op mijn liefdesbrief die ik wou geven aan Geo. En keek naar mijn tekst.

Je haar is zo zwart als ebbenhout, je ogen zo blauw als een heldere oceaan.
Achter je masker zit een beeldschoon meisje waar ik voor wil gaan.
Ik hoop op een teken dat we elke dag bij elkaar kunnen zijn.
Ik hou van jou met heel mijn hart. Wil je mijn valentijn zijn?

Aan het einde van de les zei de juf dat we Sneeuwwitje moesten lezen als volgende boek. Even bleef ik zitten. Ik was niet tevreden over mijn gedicht en gooide het in de prullenbak. Snel verliet ik de klas zonder te kijken of er nog iemand in de klas was en liep naar de kantine. Daar was Cindy met haar vriendin, ze vroeg of ik een handtekening wou zetten op een poster van mij. Ik had er geen zin in, maar ze haalde mij toch over dus zette ik snel mijn handtekening.

De rest van de schooldag verliep moeizaam. Ik kon totaal niet nadenken. Ik zag allemaal verliefde mensen om mij heen die elkaar een kadootje gaven. Tijdens de laatste pauze zag ik Amanda, Nico en Gaby zitten en besloot bij hun te gaan zitten. Zij waren de enigste die niet aan dat heel verliefde gedoe leken mee te doen. Even keek ik opzij en zag dat Gaby een propje papier in haar handen had, toen ze zag dat ik er naar keek stopte ze het snel in haar tas. Ze keek mij met een blos op haar wangen aan. Ik glimlachte even en nam een slokje van mijn drinken.

Na school liep ik naar huis en zat in mijn kamer te scrollen op internet. Daar zag ik foto's voorbij komen van Geo en dacht na over wie ze kon zijn achter het masker. Ik weet dat we het hadden afgesproken elkaar's identiteit met rust te laten, maar ik wou het nog steeds graag weten. Ik staarde naar de foto's. Waarom hou ik toch zo veel van haar? Ik weet bijna niks van haar, toch voelt het alsof wij elkaar al jaren kennen en voor elkaar bestemd zijn. Ik zuchtte.

Ik besloot De Game weer aan te doen en merkte dat er een vijand in de Game was, maar ik kon die nergens vinden. Waar ik ook zocht ik zag hem nergens. Na een tijdje zag ik ineens Geo over een paar daken rennen en besloot om naar haar toe te rennen. En dan zie ik de vijand. Hij heeft een rood pak aan met vleugels op zijn rug. Een pijl en boog in zijn handen. Hij leek wel de donkere versie van cupido. Juist op een dag als vandaag. Met zijn pijl schoot hij op mensen en hun lippen verander van kleur. Pik zwarte lippen. Ik zag dat de vijand ook op Geo schoot maar elke keer mist hij haar en vluchtte hij weer weg.

Opeens was ze de vijand kwijt. Ik rende achter haar aan en ging naast haar staan.
"Ow wat fijn dat je ook eens komt opdagen," klonk ze geïrriteerd.
"Ja sorry, is niet echt mijn dag vandaag," zei ik en krabbelde even achter op mijn hoofd.
Ik keek haar even aan en begon te aarzelen. Ze keek mijn vreemd aan.
"Luister de vijand..." begon zij, maar ik onderbreek haar en geef haar een stevige knuffel.
Wat ik wil zeggen durfde ik niet recht in haar gezicht te zeggen, dus deze manier was beter. Even zuchtte ik.
"Luister ik moet je wat zeggen. Ik durf het bijna niet, maar ik hou van j..." wou ik zeggen, maar toen werd alles zwart en weet ik niet meer wat er gebeurde.

Later op de dag zat ik in mijn kamer en keek ik naar de stapel valentijns kaarten. Eentje greep mijn aandacht een papiertje in de vorm van een hartje. Toen ik de tekst lees, was ik verbaasd. Iemand heeft mijn gedicht gelezen en er op gereageerd. Ik keek naar de tekst. Het viel mij op dat de tekst geschreven is met blauwe, gele en roze kleuren. Heeft Geo gereageerd op mijn brief? Ik droomde verder over Geo, terwijl ik het stemmetje van mijn horloge wat hoorde zeggen.