Lief dagboek, (Gaby's versie)
Mijn oom uit China kwam langs. Ik kan alleen hem nooit verstaan. Ik had een app gedownload om mijn woorden te vertalen. Ook had ik een boeket bloemen voor hem, maar ik vroeg mij af of het goed genoeg was voor hem. Hij kwam naar onze stad om mee te doen met een wedstrijd voor de beste kok van de wereld. Hij is al de beste kok van heel China.
Toen mijn oom er was rende ik naar de deur en probeerde hem te begroeten in het Chinees, maar dat lukte niet echt. Ik gaf hem mijn bloemen. Hij plukte er wat blaadjes er uit en keek mij aan. Ik gebruikte de app om wat tegen hem te zeggen, maar ook dat lukte niet. Uiteindelijk belde ik Amanda voor hulp. Ze zei dat ze een idee had. Een paar minuten later ging mijn deurbel weer. Timothy stond voor mijn deur.
"Wat doe jij hier?", vroeg ik verbaasd.
"Amanda belde, je had hulp nodig met de Chinese taal. Ik spreek vloeiend Chinees. Mijn vader vond het belangrijk dat ik een aantal talen kende", zei Timothy blij.
Ik kreeg een appje op mijn telefoon van Amanda Ik heb wat van je tegoed.Timothy ging met ons mee naar het restaurant waar de wedstrijd was. Op weg er naar toe, hoor ik hun chinees praten en vroeg mij af wat ze zeiden. Ineens begint mijn oom te praten in nederlands.
"Ik spreek beetje Nederlands, niet goed," zei hij. Ik keek even van hem naar Timothy.Bij het restaurant werden we warm ontvangen. Mijn oom kondigde aan dat hij 'hemelse edel soep ging maken'. Wat dat is wist ik toen totaal nog niet. Mijn oom ging weg om te koken. Ik nam van de gelegenheid gebruik en liep naar Timothy.
"Sorry, blijkbaar ben je voor niks gekomen, mijn oom spreek een beetje Nederlands."
"Nee geeft niet, ik moet jou juist bedanken. Nu kon ik mooi mijn Chinees oefenen. Het was mij juist een eer om een Shifu te ontmoeten", ik keek hem even raar aan, "Shifu betekent meester."
"Wie maakt er nou soep, iedereen maakt sushi," zei Cindy ineens. Die was er blijkbaar ook.
"Sushi is Japans, niet Chinees," zei Timothy.
"Bovendien, mijn oom is niet als iedereen. Mijn oom is de beste kok in de wereld. Zijn soep is legendarisch!" zei ik boos.
"Nou ik haat soep", vervolgde Cindy.
"En dus?"
"Nou wist je het nog niet? Ik zit in de jury. Jouw oom krijgt mijn stem in elk geval niet."
"Nou en. Hij heeft jou stem niet nodig om te winnen. Er zijn nog wel meer juryleden met meer smaak dan jij," Cindy keek mij boos aan, maar ik was nog niet klaar, "Oops dom van mij. Je hebt helemaal geen smaak. Kijk maar naar wat je draagt."
"Hoe durf jij!", zei Cindy en liep boos weg.
"Wow, je kwam echt op voor je oom. Dat waardeert hij vast enorm," zei Timothy.
"Ik weet het niet. Ik denk dat hij mij niet echt mag."
"Dat heb je mis."
"Nee echt hij plukte zelfs blaadjes uit mijn boeket dat ik aan hem gaf."
"Gaby jou oom is niet zomaar een kok. Hij is een kunstenaar. Hij vertelde mij dat hij jou blaadjes gaat gebruiken in de soep. Hij improviseert altijd met de dingen die hij tegen komt. De blaadjes waar hij het over had zijn duidelijk van jou boeket."
"Dus... hij mag mij?", vroeg ik onzeker.
Timothy legde zijn hand op mijn schouder en keek mij strak aan.
"Zeker weten! Hij respecteert jou op zijn eigen manier."
Tijdens de wedstrijd ging het helaas goed mis. De soep was een mislukking. Ik realiseerde mij dat Cindy de soep had gesaboteerd. Ik bood mijn excuses aan mijn oom aan, maar ging boos weg. Mijn horloge ging weer knipperen en was duidelijk een vijand actief. En ik had al een vermoedde wie.
De juryleden die de soep hadden geproefd raken onder de controle van de vijand en grijpen Cindy. Ik en iedereen zitten vast in het gebouw, want er vormde zich een muur van onverwoestbare sterke karamel om heen. De juryleden gingen allemaal naar het dak. Ik ging snel mij transformeren in Geo en kwam TJ op de gang tegen. Samen met hem probeerde ik naar boven te rennen, maar Harry Styles hield ons tegen. Ook hij was onder de invloed van mijn oom geraakt.Met gemak versloegen we Harry, die ons probeerde aan te vallen met een zwaard gemaakt van vis. We sloten hem op in een kast en gingen de lift naar boven in. Boven viel de vader van Cindy ons aan met een touw gemaakt van aardappels en worsten. Het lukte hem om TJ te pakken, maar ik misleide hem. Hij deed mijn beweging met mijn touw na. Het touw kwam vast te zitten om zijn benen en hij viel op de grond. Mijn oom stuurde nog meer op ons af, maar ook hun versloegen we.
Snel gingen we naar Cindy. Hij had Cindy vast gemaakt boven een pot met heet water en wou haar gaan koken. Ook ons wou hij als ingrediënten gaan gebruiken in zijn soep. Mijn oom werd boos toen we Cindy bevrijden. Hij pakte een zwaard uit zijn tas dat gemaakt was van pizza en vocht met TJ. Ik drukte op een knopje van mijn horloge en kreeg een credit card machine. Het papier van de machine maakte ik nat in de soep en gooide het op mijn oom af. Hij kwam er door vast te zitten. Ik pakte zijn tas en TJ greep zijn koksmuts. Tegelijk maakte we ze kapot en de vijand verdween weer.
Later ben ik met mijn oom in de keuken. Hij kreeg een nieuwe kans voor zijn soep.
"Zou u mij willen leren hoe u die soep maakt?", vroeg ik.
"Maar natuurlijk wil ik dat," zei mijn oom en pakte mijn nieuwe boeket bloemen aan.
"Koken heeft geen woorden nodig," hoorde ik Timothy zeggen.
Op dat moment kwam Cindy de keuken in lopen.
"Serieus? Nog steeds die soep. Ik had toch al gezegd ik haat soep. Denk je nu echt dat je daar mee kan winnen", zei Cindy geïrriteerd.
"Heeft jou vader je niet uit de jury gegooid", vervolgde Timothy.
"Nee dat heeft hij niet! Ik... uhm... Ik... Ik ben zelf op gestapt."
"Laten we de echte jury dan maar beslissen".
"Belachelijk".
Cindy verliet de keuken weer. Timothy moest lachen en krabbelde over zijn hoofd.
Mijn oom won daarna de wedstrijd en werd de beste kok van de wereld. Hij veranderde de naam van de soep in de Gaby soep. Ik keek hem verbaasd aan en bedankte hem. Mijn oom is de beste oom van de wereld.
JE LEEST
De Game
Teen FictionMijn naam is Gaby, ik ben net als ieder andere tiener. Maar dat verandert als een mysterieus spel mijn aandacht trekt. Overdag zit ik op school, maar na schooltijd speel ik het spel. Ik moet daarin vijanden verslaan Mijn identiteit weet niemand maa...