De Game

Verliefd

Lief dagboek, (Timothy's versie)

Vandaag was de ergste dag van mijn leven. Ik dacht even dat Geo dood was. Ik was ten einde raar. Maar ik begin even bij het begin. Nico is verliefd op Gaby. Ik vind het zo leuk voor hem. Ze zouden een leuk stel zijn.

Op school zag ik dat hij zat te kijken naar een groepje meiden. Het viel mij op dat hij keek naar Gaby.
"Vind jij Gaby leuk?", vroeg ik.
"Wat?... uhmm... Nee... Nou eigenlijk. Ja. Ik vind haar ontzettend leuk, maar durf niks tegen haar te zeggen. Elke keer als ik tegen haar wil praten voelt het of mijn stem is verdwenen", zei Nico.
Ik keek hem even aan.
"Je moet het toch echt een keer proberen", zei ik.
Ik duwde Nico in de richting van de meiden. Aarzelt liep hij door, maar op het moment dat hij bijna bij hun was draaide hij om en liep terug.
"Ik kan het niet".
Ik aarzelde geen moment en pakte zijn hand. Samen liepen we naar de meiden.
"He Gaby", zei ik.
Ze draaide zich om. Ik zag dat ze bloosde. Er viel een tijdschrift uit haar handen. Toen ik het wou op pakken voor haar, stootte ik met mijn hoofd tegen de hare.
"Au", riepen we tegelijk.
Ik wreef even over mijn hoofd. Nico zei geen woorden en keek alleen maar naar Gaby.
"He maar Gaby. Heb jij na schooltijd wat te doen?", zei ik met een glimlach op mijn gezicht.
"Nee?"
"Zou je naar de dierentuin willen", vroeg ik en knipoogde naar Nico.
Ze knikte. Ik liep met Nico de school in.
"Help. Je moet mij helpen", zei Nico wanhopig.
"Tuurlijk help ik je. Daar zijn we toch vrienden voor".

Na schooltijd haalde ik van thuis mijn koptelefoon met microfoon. Daarmee kon ik op een afstand tegen Nico praten en hem helpen bij wat hij moest zeggen. Hem gaf ik een oortje. Hij deed het oortje in zijn oor en liep in de dierentuin naar het panterverblijf. Ik verstopte mij op een afstandje, want Gaby zat al te wachten op een bankje.
"Waar is Timothy", vroeg ze.
"Niet zeggen waar ik ben", zei ik door de microfoon.
"Uhmm die komt niet", zei Nico.
"Wat? Waarom niet?", reageerde Gaby verbaasd.
"Nou ik bedoelde die komt later."
"Nee, ik kom niet later. Waarom zeg je dat?", vervolgde ik, maar Nico zei niks.
Een tijd lang is er een ongemakkelijke stilte.
"Komt Timothy echt later?", vroeg Gaby en verbrak daarmee even de stilte.
"Ja zeker weten, maar nu we toch aan het wachten zijn wou ik graag wat tijd met je doorbrengen".
"Waarom met mij?", vroeg Gaby.
"Nou ... ik moet je wat vertellen..." begon Nico.
Gaby keek hem met grote ogen aan en ik zag dat hij moeite met zijn woorden had.
"Ik ... ummm... er is een meisje die ik leuk vind", vervolgde hij.
"Wie?"
"... uhmm... Amanda," zei Nico.
"Wat zeg je nou!", riep ik keihard in de microfoon.
Nico greep naar zijn oor. Blijkbaar durfde hij toch niet te zeggen dat Gaby het meisje was die hij leuk vond en verzon hij maar dat het Amanda was.
"Echt waar. Wat leuk. Ik kan wel vragen of ze met je uit wil", zei Gaby en giechelde.

Op dat moment knipperde mijn horloge, dus ging ik snel de Game in. Ik zag Keith een jongen uit mijn klas weg vluchten. Er rende een panter achter hem aan met rare ogen. Ze waren paars. Gaby en Nico zaten ook in de Game en vluchten weg. Niet veel later zag ik Geo verschijnen. Ze gooide haar touw naar de panter. Hij raakte verstrengeld in het touw. Keith kon daardoor veilig weg vluchten. Ik rende naar Geo toe, maar voordat ik iets kon zeggen, werden we aangevallen door allemaal ontsnapte dieren. Snel rende we weg. Het lukte ons om de dieren af te schudden. Geo zag Nico en Amanda en sloot ze op in een lege kooi voor hun eigen veiligheid. Samen gingen we terug naar waar we de panter hadden achter gelaten, maar eenmaal daar was die nergens te bekennen. Wat erg raar was. Het touw van Geo is namelijk niet kapot te krijgen. Hoe was hij ontsnapt?

We besloten om Keith te gaan zoeken, aangezien de vijand achter hem aan zat. Al snel vonden we hem. Hij werd beslopen door de panter.
"Ren", riep ik en gooide een volg apparaatje naar zijn rug dat er meteen op vast kleefde. Geo gooide haar touw weer naar de panter, maar hij veranderde in een adelaar en vloog weg. Het touw viel op de grond. We zagen de adelaar vliegen in de richting waar Keith naar toe was gerend.

Niet lang erna zagen we Keith bij de bakkerij van Gaby's ouders staan.
"Help", riep hij.
Even keek ik opzij naar Geo, die aan het nadenken was.
"Volgens mij kan de vijand goed ruiken. We kunnen hem met de geur van Keith vast in de val lokken", zei ze ineens.
Ik knikte. Ze rende naar Keith en vroeg om zijn hoofdband. De band bond ze om de leuning van de brug. Om onze geuren te maskeren spoten we ons in met deodorant. Het duurde niet lang voordat de vijand kwam aanvliegen in de vorm van een lieveheersbeestje. Ik ving hem met een zakdoeken doosje, maar hij veranderde weer in een panter en jaagde ons een lege bus in. De deuren vielen op slot. We zaten gevangen met de vijand. In de bus deden we ons best tegen hem te vechten, terwijl hij steeds veranderde in ander dieren. We zagen dat met elke transformatie hij vermoeider raakt. Ik plaatste mijn vuist op de deur en wist hem open te krijgen. De deur opende net groot genoeg voor ons, maar voor de vijand niet. Uitgeput viel hij op de grond. Geo reikte met haar arm de bus in om de armband van de vijand te pakken. Precies op de moment veranderde de vijand in een tyrannosaurus Rex en scheurde de bus aan stukken met zijn bloeddorstige tanden.

Geschrokken keken Geo en ik elkaar aan. We hadden eerst niet door dat de armband van de vijand van zijn been was afgeschoten en op de grond voor ons lag. Waarschijnlijk was deze transformatie iets te veel geworden. Tegelijk renden we erop af, maar de vijand was er eerder en pakte hem met zijn bek. Met één beweging slikte hij hem in. Shit hoe moeten wij hem nu verslaan. De armband was de sleutel. Geo drukte op haar horloge. Er kwam een autokrik tevoorschijn.
"Wat moet je daar nu mee? Tenzij dat beest een lekke band heeft denk ik niet dat er veel valt op te krikken", riep ik.
Blijkbaar kreeg Geo een idee. Met de krik in haar handen sprong ze in de mond van de dino en verdween. Ik schrok mij kapot. Verslagen van verdriet viel ik op de grond. Is Geo nu dood? Voordat ik ook maar iets kon doen, ging de mond van de dino open met de krik en verscheen Geo met de armband in haar handen. Ik rende op haar af. Ze duwde de armband in mijn handen. Met mijn vuist vernietigde ik hem. De vijand verdween, maar dat boeide mij niet. Ik keek Geo strak aan.
"Wat?", zei ze.
Ik zei niks terug, liep dichter naar haar toe en gaf haar een stevige knuffel.
"Wil je mij nooit meer zo laten schrikken. Ik dacht dat ik je kwijt was", zei ik verdrietig.
Ze knuffelde mij stevig terug.
"Er is wel wat meer voor nodig om mij er onder te krijgen. Je raakt mij niet kwijt. We zijn een team", verzekerde ze mij.
Ik wou haar niet los laten, maar onze horloges knipperde. Ik liet haar los en rende weg. Even draaide ik mij om. Ik zag Geo verdwijnen over de daken. Opgelucht haalde ik adem. Voor een klein moment was mijn wereld ingestort, maar ik was dankbaar dat alles goed afliep. Ik zou kapot zijn geweest van verdriet als er echt wat was gebeurd met Geo. Een wereld zonder haar, is voor mij de moeite niet waard.

Lief dagboek (Gaby's versie)

Vandaag dacht ik dat ik een afspraakje had met Timothy, maar ik had het blijkbaar verkeerd begrepen. Hij kwam niet opdagen. In plaatst daar van was Nico er. Door een gevecht in de Game was ik helemaal vergeten dat ik Nico met Amanda had opgesloten in een dierentuin verblijf, totdat ze mij belde.
"Sorry, Sorry het spijt dat ik zomaar was weggegaan," maakte ik er van.
Ze mocht natuurlijk niet weten dat ik als Geo dat had gedaan. Een paar minuten later zag ik haar bij de bakkerij. Ik bood haar een paar koekjes aan om het goed te maken. Nico kwam er ook aan lopen en pakt de hand vast van Amanda.
"Ik moet wat bekennen," zei Nico, "ik was verliefd op jou. Maar ik ontdekte vandaag dat ik veel gemeen heb met Amanda", zei Nico en keek naar Amanda.
"Ja en ik met Nico. We kunnen goed praten en hebben dezelfde humor," zegt Amanda verliefd terug.
"Dus... nu zijn jullie een stelletje?", vroeg ik.
"Ja... ik heb Nico verteld dat je verliefd ben op iemand anders. Maar ik heb niet gezegd wie. Terwijl ik jou aan het helpen was, was Timothy Nico aan het helpen."
"Moet ik anders even praten met die mysterieuze jongen waar je verliefd op bent?", vroeg Nico.
Ik begon te giechelen. Even zag ik dat Amanda Nico een tikje gaf. Maar ik droomde al weer verder over een afspraakje met Timothy. Misschien komt het ooit uit.