De Game

Egoïstisch

Lief dagboek, (Gaby's versie)

TJ kwam bijna weer achter mijn identiteit. Eerder deze week. We waren een vijand aan het verslaan toen mijn horloge weer knipperde, maar ik kon nergens heen. Uiteindelijk vond ik een smalle plek . Als TJ één stap naar rechts had gezet had hij mij gezien. Gelukkig was hij druk in het gevecht, maar ik moet echt oppassen. Toen ze in mijn gezichtsveld kwamen, draaide ik mijn hoofd weg. Niet lang ernaar transformeerde ik weer terug in Geo. Het gaat iedere keer maar net goed. Het is gewoon te gevaarlijk als we elkaars identiteit weten. Straks komt de vijand er ook achter en dat lijkt mij niet handig. Ik weet niet precies waarom, maar ik heb het gevoel dat er iemand achter alles zit. Iemand die steeds bepaald wie de vijand van de dag is, door gebruik te maken van diens emoties.

Vandaag op school hoorde ik allemaal stemmen uit de bibliotheek komen. Normaal is het daar altijd rustig. Toen ik in de bibliotheek kwam zag ik een hele groep staan bij een spelcomputer. Timothy was aan het spelen tegen Michael. Michael is een klasgenootje die veel met computers bezig is. Hij is heel slim. Hij heeft zelfs zijn eigen robot gebouwd. Ze waren een vecht spel aan het spelen. Ik snapte de hele ophef niet.

"He Gaby", riep Amanda.
"Waarom is iedereen hier", vroeg ik.
"Heb je het niet gehoord?", ik schudde mijn hoofd, "Michael mag mee doen met een spelwedstrijd als vertegenwoordiger voor onze school. Ze moeten het opnemen tegen andere scholen. De twee met de hoogste score mogen erheen. Aangezien Michael boven aan staat. Hij is op zoek naar een partner".
"Dus Timothy probeert het?", vroeg ik
Amanda knikte. Ik keek even naar hun, terwijl Timothy de hoogste score haalde. Nog hoger dan Michael. Ik herkende het spel. Ik speelde dat vaak met papa, alleen omdat ik altijd won werd hij steeds boos en was het gewoon niet meer leuk om tegen hem te spelen. Iedereen feliciteerde Timothy. Ik keek even naar hun en dacht na.
"Begrijp ik nou goed dat wie Michael verslaat met Timothy naar het toernooi gaat? Wie dan ook?", vroeg ik aarzelt.
"Als je het maar uit je hoofd haalt", zei Amanda streng.
Ik negeerde haar. Dit was mijn kans om meer tijd door te brengen met Timothy.
"Mag ik het proberen", vroeg ik.
Iedereen keek mij verbaasd aan. Timothy gaf de controller. Even bloosde ik. Amanda keek mij strak aan.
"Michael heeft maanden getraind, onthoudt dat", zei ze zacht.
Ik negeerde haar nog steeds. Ik nam plaats in de stoel en met het grootste gemak haalde ik de hoogste score. Timothy was duidelijk onder de indruk en feliciteerde mij.
"Nou, dit betekent dus dat wij samen naar het toernooi gaan. Ik kom na schooltijd langs om te oefenen", zei Timothy vrolijk.
Ik keek hem dromerig aan en besefte niet goed wat hij zei. Even keek ik om naar Michael, die erg boos de bibliotheek verliet.
"Je had Timothy's aandacht ook wel op een andere manier kunnen krijgen", zei Amanda boos.
Ik haalde mijn schouders op. Ergens wist ik natuurlijk dat ze gelijk had, maar ik wilde te graag tijd door brengen met Timothy. En toen landde het. Timothy komt naar mijn huis. Naar mijn kamer. Help dan ziet hij al mijn posters van hem. Ik moest koste wat kost dat voorkomen.

De dag ging verder traag voorbij. Ik kon alleen maar denken aan dat Timothy naar mijn huis zou komen. Na schooltijd rende ik snel naar huis. Ik ging naar mijn kamer en haalde alle posters één voor één van de muur. Mijn desktop computer zette ik uit en de controllers van mijn spelcomputer legde ik op mijn bureau. Ik was net klaar, toen de bel ging, meteen hoorde ik Timothy's stem.
"Dag meneer en mevrouw. Ik kom voor Gaby. We moeten oefenen voor een speltoernooi", zei hij.
"Hallo Timothy. Gaby is boven, maar wat apart. Ze heeft ons nooit verteld dat ze aan zoiets zou willen meedoen. Ze praat daar nooit over, ze praat wel veel over jou", hoorde ik mijn moeder zeggen.
Snel liep ik de trap af, voordat ze nog iets gênants zou zeggen.
"Mam, we moeten oefenen", zei ik.
Ik voelde Timothy's ogen op mijn gericht, maar ik durfde hem niet aan te kijken. Samen met hem liep ik naar boven naar mijn kamer. We gingen zitten bij mijn bureau. Ik wou een controller pakken, maar Timothy greep naar dezelfde en onze handen botsten tegen elkaar aan. Ik voelde een schok in mijn lichaam. We moesten beide lachen. We probeerde het opnieuw, maar weer gebeurde hetzelfde. Ik keek even naar hem en voelde mij warm worden. Hij krabbelde even op de achterkant van zijn hoofd. Snel pakte ik nu de controller, voordat het weer gebeurde en hij pakte de andere. We begonnen te spelen.

Na een tijdje kwamen mijn ouders boven en wouden ons wat versnaperingen aanbieden. Ik stuurde ze snel weg. Geen tijd voor. Ik ging verder tegen Timothy spelen. Hij keek even naar mij merkte ik. Een hele poos zeiden we niks tegen elkaar. Toen weer mijn ouders boven kwamen stuurde ik ze boos weg.
"Ik heb eigenlijk best trek", zei Timothy.
Ik zuchtte.
"Oké, we stoppen even."
Samen met Timothy ging ik naar beneden om wat te eten in het park. Mijn ouders gaven ons van alles mee. In het park was het rustig. Ik zag een paar mensen met honden lopen.
"Jij bent echt goed zeg", zei Timothy.
Ik keek hem verbaasd aan.
"Dat valt wel mee, hoor. Weet je wat mijn geheim is", zei ik terug.
Nu keek hij mij verbaasd aan.
"Nou?"
Ik liet hem een zelfgemaakte bedelarmbandje met roze, gele en blauwe kralen zien.
"Dit brengt mij geluk, misschien helpt het jou ook wel".
Ik gaf hem de armband. Ik probeerde wat te eten, maar nu hij zo dicht bij zat was dat lastig. Even keek ik voor mij uit.

Ineens knipperde mijn horloge. Ik zag dat Timothy ook een horloge had die begon te knipperen. Ik keek er even naar.
"Speel jij de Game ook", zei Timothy.
Ik knikte. Hij en ik gingen tegelijk de Game in. Meteen werden we aangevallen door een vijand met een zwart pak en een grote vel roze bril op. Samen renden we weg naar een veilige plek, maar onze wegen werden gesplitst door een bankje en ik raakte Timothy kwijt. De vijand kwam achter mij aan. Hij schoot op mij. Ineens sprong Timothy voor mij en weerkaatste het schot. De vijand ging vervolgens achter hem aan. Ik zocht een plek om te transformeren in Geo.

Lief dagboek, (Timothy's versie)

Gaby kan goed gamen zeg. Vandaag zat ik in de bibliotheek te spelen tegen Max. Ik versloeg hem en daarna probeerde Gaby het. Ze won met gemak. Ik was best onder de indruk. Ik ken geen enkel meisje die zo goed kan gamen als zij kan. We speelde om mee te kunnen doen aan een spelwedstrijd als vertegenwoordigers voor onze school. Onze klasgenoot Michael zou eerst gaan, maar omdat wij twee hoger scoorde gingen wij nu.

Na schooltijd ging ik oefenen voor de wedstrijd. Ik liep naar de bakkerij waar zij woont. De geur van lekkere broodjes kwam mijn neus al binnen. Haar ouders zag ik door het raam druk bezig in de bakkerij. Ik liep naar binnen en begroette haar ouders.

"Dag meneer en mevrouw. Ik kom voor Gaby. We moeten oefenen voor een speltoernooi", zei ik.
"Hallo Timothy. Gaby is boven, maar wat apart. Ze heeft ons nooit verteld dat ze aan zoiets zou willen meedoen. Ze praat daar nooit over, ze praat wel veel over jou", zei haar moeder.
Ik keek haar even vreemd aan.
"Mam, we moeten oefenen", hoorde ik Gaby ineens zeggen.
Ze kwam van de trap af. Ik keek haar even strak aan, maar zei niks. Samen met haar liep ik naar boven. Ik ging naast haar zitten aan haar bureau en keek even haar kamer rond. Ik wou een controller pakken van de tafel en botste met mijn handen tegen die van haar. Het gebeurde nog een keer en even krabbelde ik met mijn hand op mijn achterhoofd. Gaby pakte snel de ene controller en ik de andere. We gingen tegen elkaar spelen.

Telkens versloeg zij mij met gemak. Ik was weer behoorlijk onder de indruk. Af en toe keek ik even opzij naar haar. Na een tijdje kwamen haar ouders en boden ons wat versnaperingen aan. Maar voor ik iets kon zeggen stuurde Gaby ze weg. Ik keek even naar haar, maar ik zei niks. Na een tijdje kwamen haar ouders weer binnen. Gaby werd boos merkte ik, maar nu zei ik wel wat.
"Ik heb eigenlijk best trek".
"Oké, we stoppen even."
Ik volgde Gaby de slaapkamer uit naar beneden om wat te gaan eten in het park.
"Jij bent echt goed zeg", zei ik
"Dat valt wel mee, hoor. Weet je wat mijn geheim is. Dit brengt mij geluk, misschien helpt het jou ook wel".
Ze gaf mij de armband met roze, gele en blauwe kralen.

Ineens knipperde mijn horloge. Ik zag ook die van Gaby knipperen.
"Speel jij de Game ook", zei ik.
Ze knikte. Samen gingen we de game in. Meteen werden we aangevallen door een vijand met een zwart pak. Samen renden we weg. Onze wegen werden gesplitst door een bankje. Ik realiseerde mij dat de vijand achter Gaby aan zat en herkende hem. Het was Michael. Snel veranderde in TJ. Ik rende in de richting van waar Gaby naar toe was gegaan. Al snel vond ik haar en zag dat de vijand op haar wou schieten. Ik sprong voor haar en ketste het schot af. De vijand werd boos en volgde mij. Niet lang erna verscheen Geo. De vijand schoot op mij en Geo sprong voor mij. Het schoot ketste af op haar touw.

Geo toverde een voorwerp uit haar horloge. Een verfspuit. Ik keek er even vreemd, maar Geo had een idee. Ik moest de vijand naar de andere kant van het park lokken. Geo ging via een ander weg naar die kant. Ik vocht tegen de vijand en het lukte mij hem naar die kant te lokken. Hij had totaal niks door. Ineens sprong Geo van achteren naar de vijand en spoot zijn bril onder de verf. De vijand schrok en liet de bril vallen. Ik sloeg erop met mijn vuist en de vijand verdween.

Bij de wedstrijd later gaf Gaby haar plaatst op aan Michael. Ik weet niet waarom. Ik dacht even na en gaf daarna mijn plek aan Gaby. Zij is de beste speler van ons allemaal en samen met alle klasgenoten zag ik hoe zij en Michael de wedstrijd voor onze school.