Αίθουσα Πανικού

8§ Κυριακή

"Καλημέρα." Με χαιρετάει με ένα πλατύ χαμόγελο και κουνάει το χέρι του στον αέρα.

"Προς τι τόση χαρά, κύριε Αλεξίου; Δεν λύνεται το τεστ;" Τον πειράζω και ανοίγουμε το πανεπιστήμιο για να μπούμε μέσα.

Μπορεί, στην αρχή, να αμφισβητούσα την αγάπη του για την αίθουσα οκτώ, αλλά αρχίζω να τη συνηθίζω και εγώ.

"Πιστεύω σε εσένα." Μου λέει και απορώ αν έχει πάρει κάποιο φάρμακο.

"Τι γλυκό." Σχολιάζω στεγνά και δεν συζητάμε ξανά μέχρι να φτάσουμε πάνω.

Σήμερα είναι Κυριακή, η μέρα του πολυαναμενόμενου τεστ που θα καθορίσει αν θα χρωστάω το μάθημα για το επόμενο έτος ή αν τελικά είμαι διάνοια. Ίσως να παγίδευσα τον εαυτό μου με αυτή τη λέξη.

"Λοιπόν." Μου δίνει μια κόλλα χαρτί για να γράφω και άλλη μια με τα θέματα. "Έχεις μια ώρα."

Μόλις ξεκινήσει τον χρόνο, ξεκινάω να λύνω το τεστ. Ύστερα από τα δύο πρώτα θέματα που μου πήραν κάποιο κομμάτι της ψυχής μου για να λύσω, αντικρίζω το τρίτο. Δεν θα υπήρχε αν δεν ήμουν ηλίθια και τώρα θα είχα κερδίσει.

Γυρίζω να τον κοιτάξω και συνειδητοποιώ ότι με παρακολουθεί στενά. Στο μεταξύ, το χέρι του είναι απλωμένο στην πλάτη της καρέκλας μου. "Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ αν με κοιτάτε."

"Πρέπει να μάθεις να δουλεύεις υπό πίεση."

"Ποιος το λέει αυτό;" Απαντάω αγχωμένη.

"Ο χρόνος κυλάει." Πιέζει το ρολόι του για να με αγχώσει περισσότερο και με το κωλοδάχτυλο μου κάνω ότι σηκώνω τα γυαλιά μου. "Πολύ έξυπνο, Παπαδοπούλου."

Τον αγνοώ και συγκεντρώνομαι στο να προλάβω να λύσω το τέστ. Δεν είχε αναφερθεί τι θα γίνει αν ο χρόνος δεν επαρκεί. Είναι αδικία, πρέπει να αγνοηθεί και απλά να πάρω καλό βαθμό.

Στα πέντε τελευταία λεπτά, είμαι ακόμη στη μέση του τρίτου θέματος. Ξέρω ότι δεν θα προλάβω και τον νιώθω να χαμογελάει πάνω από τον ώμο μου.

"Σου μένει ένα λεπτό." Μου λέει και βιάζομαι να τελειώσω το τέταρτο ερώτημα. Δυστυχώς, αυτό δεν φτάνει, υπάρχουν άλλα δύο. "Τέλος χρόνου." Μου παίρνει την κόλλα και με κοιτάζει.

"Φυσικά και δεν πρόλαβα να τελειώσω." Του λέω πριν προλάβει να σχολιάσει.

"Εσύ ήθελες τρία θέματα." Σηκώνει τα φρύδια του και χαμογελάω για να μη τον σκοτώσω.

"Τρία θέματα που να λύνονται σε μια ώρα." Τον διορθώνω.

Σκάει σε ένα μεγάλο χαμόγελο και ακόμη απορώ γιατί είναι τόσο χαρούμενος σήμερα. "Ωραία, έχω μια πρόταση."