Αίθουσα Πανικού

5§ Αλεξίου

Φτάνω έξω από το PotHead στις οκτώ παρά πέντε και παίρνω μία βαθιά ανάσα σαν να μην έκανα μαραθώνιο για να φτάσω ως εδώ.

Αφού αναπνεύσω για λίγο, ισιώνω τον γιακά μου στον καθρέφτη του αυτοκινήτου και εξασκώ ένα ευχάριστο χαμόγελο. "Γεια σου Ήρα." Επιχειρώ.

"Γεια." Δοκιμάζω με μια πιο βαριά φωνή, αλλά πνίγομαι. "Γεια." Τη λεπταίνω και γνέφω στον εαυτό μου. "Πώς έφτασες; Όλα καλά;" Συνεχίζω να μιλάω μόνος μου.

Κλείνω τον καθρέφτη του αυτοκινήτου με δύναμη και βγαίνω έξω. Κρατάω την καρδιά μου για να την ηρεμήσω και τα χέρια μου τρέμουν. Δεν ξέρω γιατί έχω άγχος για σήμερα. Θα βγω με την Ήρα. Όλα είναι εύκολα με την Ήρα.

Πριν μπω μέσα στο μαγαζί, κοιτάζω τον κόσμο από το τζάμι. Σχεδόν όλες οι καλές θέσεις είναι πιασμένες και η Ήρα δεν είναι πουθενά ακόμη. Τότε, στη δεξιά γωνία, βλέπω την Κυριακή με μια φίλη της.

Μπαίνω μέσα με γρήγορες κινήσεις και διαλέγω το τραπέζι μπροστά από την Κυριακή. Δεν σκοπεύω να της μιλήσω, ούτε να ασχοληθώ μαζί της, αλλά κάθομαι σε θέση τέτοια ώστε να την βλέπω. Εκείνη δεν με παρατηρεί ακόμη.

"Καλησπέρα. Τι μπορώ να σας φέρω;" Με ρωτάει η σερβιτόρα, που έχει φτάσει ύστερα από μερικά λεπτά. Τα ρούχα της είναι πρόστυχα, μα έχει τρόπους, το οποίο εκτιμώ.

"Περιμένω παρέα." Την ενημερώνω και γνέφει με ένα χαλαρό χαμόγελο. Η Ήρα έχει αργήσει πέντε λεπτά και κοιτάζω το κινητό μου για μηνύματα. Τίποτα.

"Εντάξει, λοιπόν. Θα είμαι εδώ γύρω αν με χρειαστείτε." Γνέφω και χάνεται από το οπτικό μου πεδίο. Όταν γυρίζω στην Κυριακή, με κοιτάζει ήδη.

"Κύριε Αλεξίου." Μιλάει πρώτη.

Στερεώνω το κεφάλι μου στις παλάμες μου και την κοιτάζω σκεπτικά. "Διαβάζεις για το τεστ;" Αναφέρομαι στη στοίβα τετραδίων και το ανοιχτό της λάπτοπ.

"Ναι, και όπως το βλέπω, θα διανυκτερεύσω εδώ." Σχολιάζει καυστικά και προσπαθώ να συγκρατήσω το αδιάφορο μειδίαμα μου. Η φίλη της, δίπλα, παίζει με το κινητό της χωρίς να μας δίνει καμία απολύτως σημασία.

"Α, αυτή είναι η Φλώρα." Τη συστήνει όταν παρατηρεί ότι την κοιτάζω. Γνέφω χαλαρά παρόλο που δεν με ενδιέφερε. Σήμερα έχω έρθει εδώ με ένα σκοπό, και σε αυτόν θα εστιάσω.

"Εσείς πρέπει να είστε ο κύριος Αλεξίου." Λέει εκείνη χαμογελαστά. "Ο μαθηματικός;"

"Μάλιστα."