Not: Marcello Teodorico karakteri tamamen bir hayal ürünüdür. Kendisi uğraştığı işleriyle, yaptığı tüm fiil ve davranışlarıyla tamamen bir suçlu olduğu apaçık bir gerçektir. Bu karakterin savunulacak herhangi bir yanı yoktur. Onu gözünüzde iyi bir adam katagorisine koymamanız önemle rica olunur. Karakter bunu kendi ağzıyla bile eşine çok kez dile getirmiştir. Ama aşk konusunda oğluşuma rakip yoktur :))
Kitabı kütüphanenize eklemeniz ve bir arkadaşınıza önermeniz beni çok mutlu eder 🥲
Bölüme geçmeden satır arası yorum ve beğeniyi unutmayalım 😘
🫀🌹
Marcello'nun aşofmen takımını giymek zorunda kalmış ve buda yetmezmiş gibi içinde kaybolup durmak zorunda kalmıştım. Üstümde ondan bir parça taşımak çok tuhaftı. Buraya ait olmadığım öyle belliydi ki. Boş boş telefonuma bakarken o ise karşımda oturuyor ve bir kez bile bana bakmadan gökyüzünü izliyordu. O yine bildiğimiz gibiydi ve bu durum sekmiyordu. Tam bu esnada telefonlarımıza bildirim geldi. Gözlerim kendi telefonumun ekranında oyalanırken Mia'nın WhatsApp grubu açtığını gördüm.
ROSA KAYBOLDU!
Mia: Kayıp!
Marya: Rosa cidden nerdesin??!
Gruba consigliare* da dahil herkesi eklemişti. Şaka gibiydi ama bunlar. Nathan'ın yazdığını gördüm. (*Sicilya mafyalarında patronun danışmanına söylenen bir tabir. -konsiglır-)
Nathan: Kaçak burda.
Mia: Sen şaka yapıyorsun? İnanamıyorum Rosa! Havuz partisi yapacağız dedik, şimdi böyle mi oldu?
Ben: İşlerim çıktı bir anda 🤭
Consigliare ve Marcello'nun gruptan çıktığını gördüm. Göz devirmek istedim ama Mia onları o ara geri ekledi. Çıkmamalarını istediğine dair bir mesaj yazdı ve üzgün bir emoji attı. İstediğin kadar mafya babası da olsan, bir kıza yenilebiliyordun. Mia'nın onlara bir şey yaptıramama ihtimali bile yoktu.
Marya: 🥺
Nathan: Kızlar size doyum olmaz ama ben kaçtım. İyi eğlenceler bu arada.
Ben: Bana da. Ayrıca uçakta çekmiyor.
Nathan'la aynı anda aktiflikten çıkarken telefonumun ekranını kitledim ve arkama yaslandım. Onun dışında ise tüm yolculuk boyunca bulutları izlemeye başladım.
🫀☁️
"Üstüme kıyafet bakmam lazım," dedim Roma sokaklarına bakarken. Aracın içi soğuktu ve bagaj anılarımı hatırlayınca bana aniden bir sıcak basıyordu. Nathan bir yanımda, Marcello bir yanımda ben ise ikisinin arasında oturuyordum. Ayrıca ikisine oranla küçükte olsam benden daha fazla yer kapladıkları için ikisine temas etmek zorunda kalıyordum. Unutulmayacak bir diğer gerçek ise Marcello zaten oturduğu yerden bir buçuk kişilik yer kaplıyordu.
"Buraya gelirken bunları da göze almanız lazımdı Rosalie Hanım," dedi Thor ya da consigliare. Gözlerim önde oturan adama kaydı.
"Beni sevmediğini bu kadar yüzüme vurmana gerek yok consigliare," dedim sakince. Yaşlı adam ise başını hafif yan çevirip bana baktı. Ona el salladım sadece.
"Alışveriş yapabileceğimiz bir yerde dur," dedi Marcello sadece. Consigliare ise dönüp bu sefer Marcello'ya baktı ama Marcello camdan dışarıyı izliyordu yine.
"Kuaför ihtiyacım da olacak," dedim. Bir adamla buluşulacaktı ve buluşma barda olacaktı... Sadece bu kadar şey biliyordum.
"Tabii siz beni bırakın ben hallederim. İşiniz varsa gidin o ara halledin," diye ortaya doğru konuştum. "Bir işim yok," dedi sadece Marcello. Demek ki bana eşlik edecekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gül Kalbi
Romance"Nerden anladın?" dedim merakla. "Gözlerin... Gözlerinin rengini biliyorum Rosa." İşte bu yanıtı asla beklemiyordum. "Gözleriminin rengini bilmene şaşırdım," dediğimde ne demek istediğimi anladığı için gözleri bana döndü. Bedenini iyice benden tara...
