Zmieniłem się w dziewczynę!?

27. Deku's outfit.

POV Deku

Właśnie rozmawiałam ze Sho o tym, że powinniśmy się przygotować, kiedy dostałem SMS-a od Ury.

(Pogrubione: Deku; Pochylone: ​​Uraraka)

Deku?

Tak, Ura?

Potrzebujesz pomocy przy stroju, bo dziewczyny mają pomysł, który powinien zaimponować Todorokiemu~

Przewróciłam oczami, starając się nie rozgrzać, bo Sho był tuż obok mnie!

Tak, w porządku, tylko nie szyj sukienki.  Te rzeczy są irytujące 😒.

Tak, tak, wiem.  Jesteśmy w drodze!  Będziemy tam za 5.

OK.

"O czym to było?"  zapytał Sho.

„Dziewczyny chcą wybrać mój strój na dzisiaj, więc przyjdą i ty też powinieneś się przygotować” – powiedziałam, próbując wypchnąć go za drzwi.  Zachichotał, a kiedy wyszedł, zobaczyłam dziewczyny i wpuściłam je.

„OK, bierzmy się do pracy!”  Mina krzyknęła.  Zachichotałam, gdy Ura szkicowała pomysł na strój.  Utworzyli mały krąg, w który ledwo udało mi się wejść.  Dostrzegłam projekt stroju, na przykład chcieli dla mnie czarne dżinsy z dziurami i białe conversy zamiast moich czerwonych butów.  Rozmowa ucichła, gdy Momo zaczęła szyć ubrania.  Widziałam białą koszulę z długim rękawem, ale mnie odwrócili, więc mogła to być niespodzianka.

„Och! Daj spokój! Chcę zobaczyć!”  zarżałem.

„To będzie niespodzianka! *Ribbit*” Tsu powiedziała mi, co potwierdziły pozostałe dziewczyny.

"Skończyłam!"  Momo krzyknąła, że wiemy.  Odwróciliśmy się, gdy zobaczyłam strój leżący na moim łóżku.  Biała koszula z długim rękawem, czarne dżinsy z dziurami i zielona flanela, która owinie talię, oraz białe conversy.

„Dlaczego nie mogę założyć czerwonych butów?”  Zapytałam.  Usłyszałem westchnienia grupy.

„Deku… kocham cię, ale jeśli chcesz zaimponować Todorokiemu… żadnych czerwonych butów.”  stwierdziła Ura.  Zaczęłam się śmiać, gdy inne dziewczyny też się przyłączyły.

"A teraz idź się ubrać! " Mina i Tsuyu powiedziały jednocześnie, popychając mnie do łazienki.

Kiedy wyszłam z łazienki, wszystkie rozmowy ucichły, a oni spojrzeli na mnie z wyrazem „och”.

„To na pewno zrobi wrażenie na Todorkim” – powiedziała Mina, kiwając głową, podobnie jak inne dziewczyny.

„Stop! Chodźmy! Klasa za chwilę wyjdzie”.  Powiedziałam, kierując się do drzwi mojego dormitorium.

Dziewczyny i ja ruszyłyśmy windą do pokoju wspólnego.  Pierwszą rzeczą, na którą spojrzałem, był Sho.  Miał na sobie biało-czerwoną flanelę, białe dżinsy i czarne Vansy.  Próbowałam się odwrócić, ale Ura popchnęła mnie do przodu.  Jego plecy były zwrócone w naszą stronę.  Dzięki Bogu, moja twarz była tak czerwona jak jego włosy.  Gdy tylko znalazłem się tuż za nim, dziewczyny zachichotały i... zostawiły mnie!?  Cóż to za przyjaciele!  Rozmawiał z Kirishimą, ale Kiri zauważyła mnie i wskazała Todorokiemu. Stałam tam, niezdarnie pocierając ramię i twarz o ziemię, mocno się rumieniąc!

„H-hej, Izu.”  Powiedział, machając niezdarnie, gdy palił z lewej strony.

„Ach! S-Sho! Palisz!”  – zauważyłam, gdy zaczął się uspokajać.

"Ładnie wyglądasz."  Powiedział, odwracając wzrok, gdy jego policzki pokryły się rumieńcem.  Zachichotałam.

"Dziękuję. Sam wyglądasz przystojnie. " Powiedziałam, czując się mniej niezręcznie.  lida potem coś krzyknął, ale w oczach Sho zatraciłam się.  Tak było, dopóki nie przyszedł do nas Lida.

„Słyszałaś mnie, Midoriya?”  zapytał Iida.

„Hę? O nie. Co powiedziałeś, Iido?”  powiedziałam

„Właśnie wychodziliśmy. Dotarcie do centrum handlowego nie zajmie dużo czasu, więc zaczynajmy już teraz” – powiedział, wykonując swoje dziwne gesty ręką.  Skinęłam głową, podążając za nim, a Sho obok mnie.