YAKUT

12.Bölüm

Selamlarrrr derin bir nefes alarak okuyun çünkü bölüm boyunca oksijene ihtiyaç duyabilirsiniz.Ben bile yazarken mola verip yazdım o derece şok etkisi yaratacak bir bölüm.İyi okumalarrrrrr...kurgubura destek olalım lütfennn🪷

12.Bölüm-YAKUT

"O yüzden şimdi ya bana kendi isteğinle gelir Kutay'ı unutursun fakat aynı evde yaşamaya devam edersin ya da ben seni zorla alırım ve bir daha o itin yüzünü göremezsin.Seçimini yap Yasemin,yoksa sevgili Kutay'ının canı çok yanacak..."dediğinde boğulduğumu hissettim.Ya sevdiğin adama ihanet et ya da bir daha onu göremeyeceksin diyordu bana...

"Olmaz yapamam Tolga, yapamam..."dedim hıçkırıklarımın arasından.

"Yasemin,cık cık cık...O zaman sevgilinin biraz canını yakalım he ne dersin?"dediğinde kalbime giren sancı tüm vücudumu ele geçirmiş beni yıkmaya çalışıyordu.

"Bunu ona söylersem ne olacak peki?"dedim ayağa kalkarak.Sinsi gülüşünü yüzüne yerleştirdi ve eli ile yanağımı okşamaya başladı ardından kulağıma yaklaştı.

"Ölüm nedir en iyi sen biliyorsun, tüm ailesini kaybetmiş biri olarak."dediğinde gözlerimi yumdum. "Yeniden kazandığın aileni kaybetmek senin için çok acı olur değil mi?"

"Yapamazsın, senin gibi bir köpek kimseyi sevmemeli! Allah belanı versin senin vicdansız!Serdar Bayar'dan ne farkın kaldı şimdi?! Eğer ki öyle bir şey yaparsan hiç düşünmem kendimi öldürürüm Tolga!"dediğimde yanağımda bir sızlama hissettim.Tokat atmıştı...

"Bir daha ölüm kelimesini kendi adın ile aynı cümle içerisinde kullanmayacaksın! Öyle bir işe kalkışırsan Kutay'ın ölmesine asla izin vermem! Kapatırım bir zindana her gün işkence ederim!"dedi bağırarak.

Ben nasıl bir çıkmaza girmiştim böyle?

"Seninle hiçbir yere gelmeyeceğim!"dedim ve koşarak içeri girdim.Odama ne ara çıkmıştım hatırlamıyordum bile. Yere çöküp nefes almaya çalıştım.Boğazımı birisi sıkıyormuş gibiydi yine...

"Yasemin!"dedi Kutay yanıma gelerek.Bulanık görüyor ve çok az duyuyordum.En son hatırladığım şey beni kucağına almasıydı...

***

"Çok özledim seni, uyan lütfen.Ne dedi o piç sana?"

Huzur bulduğum sesi duyuyor fakat gözlerimi açamıyordum. Beynim kendimi korumam için muhtemelen beni uyutmuştu.

"Uyan yalvarırım uyan. Güzelim benim...Gün ışığım,gökyüzüm, Dünya'm, herşeyim aç gözünü..."

Avucumun içine sıcacık dudaklarını bastırmıştı. Gözlerim sonunda açılmaya ikna olmuştu.Hafif aralıklı gözlerimden içeri sızan ışık gözlerimi acıtmıştı.Susamıştım, dudaklarım kurumuştu.

"Kutay..."dedim zar zor. Hafifçe öksürdüm.

"Uyandı!Pelin!Mert!"diye bağırdı Kutay heyecanla ayağa kalkarak. "Söyle sevgilim, söyle güzelim."

"Kaç gündür uyuyorum."dedim gözlerimin ışığa alışmasını beklerken."Kaç gün oldu?"

Yutkundu ve"1 hafta."dedi. Pelin ve Mert heyecanla odaya girince gülümsedim.Pelin hemen yanıma oturup elimi tuttu. Tolga'nın dediklerini unutmayı dilerdim fakat çok iyi hatırlıyordum.

"İyi misin Yasemin?"dedi Pelin.Endişeli olduğu her halinden belli oluyordu.Ne diyecektim onlara?

"İyiyim sanırım sadece yorgun hissediyorum."dedim gözlerimi tekrar kapatarak.

"Mert biz çıkalım dinlensin, Kutay'ın merak ettiği bin ton şey var zaten.Dora ve Akın daha sonra gelir."dedi.Kapının kapanma sesi duyulunca gözlerimi açtım.