YAKUT

16.Bölüm

Selamlarrrr uzun bir aradan sonra tekrardan Yakut ilee...Yasemin öyle bir psikoloji içine girecek ki şimdi,hem bebek var hem de Kutay yok...Ama bebiş bize destek olacak pes ettirmeyecek en azından.Tabii sonrası muamma,spoiler veremem.

Neysss çok konuştum @kurgubura hesabına destek,iyi okumalarrrrrrr💗

YAKUT-16.Bölüm

Bir.

İki.

Üç.

Dört.

Beş.

Altı.

Yedi.

Sekiz.

Dokuz.

On.

Bir çift çizgi...

Pozitif...

Hamileyim...

Kutay ve Yasemin'in bebeği...

Rahmimde beliren bir can...

Bebek...

Anın şoku ile olduğum yerde bir süre kaldım.Her şeyin farkına vardığımda ise ağlamaktan başka hiçbir şey yapamamıştım.Ağlama seslerimi duyan Sarp ise muhtemelen ne olduğunu anlamış ve beni kendim ile başbaşa bırakmıştı.Kendime gelince benimle konuşmak isteyeceğine emindim.

Olduğum yere çöktüm ve elimdeki teste bakmaya devam ettim.Ortada henüz bir evlilik yoktu...Bu ortamda dünyaya gelemezdi...Ona bakamazdım...Ama aldıramazdım da çünkü Kutay'ın da bebeğiydi o,henüz küçücük bir hücre olmasına rağmen büyük bir felakete yol açmıştı.

Düşünmem gerekiyordu ve asıl sorun bu bebeği Tolga'nın ögrenmemesi lazımdı yoksa büyük sorunlar doğabilirdi.Bebeğe bile zarar verebilirdi çünkü o Kutay'a dair her şeyden nefret eden takıntılı bir psikopattı.Bazen inanamıyordum insanların iyiliği için çaba harcadığına,bana en büyük zararı verdiğinin farkındayken başkasının yarasına merhem olan çocukların kahramanı Tolga...Benim ecelim onların masal kahramanı...

Bilmiyordum,açıkçası ben ilk defa kendimi bu kadar çaresiz hissediyordum.Elim kolum bağlanmış,bütün çevremle iletişimim kesilmiş ve yanımda bir psikolog karnımda ise bir can ile her şeyin bitmesini bekliyordum.Sarp'ın telefonundan Kutay'a ulaşamazdım çünkü bütün her şeyi engellenmişti.Dışarı çıkıp yardım isteyemezdim peşime bir sürü adam takmıştı.Bilgisayarlar ise kilitli bir kasada duruyordu.

Hayatım bir anda tepetaklak olmuş,her şey bambaşka bir noktaya taşınmıştı.Evinde oturan sessiz sakin bir kızın,hiç tanımadığı bir şehirde bambaşka bir evde tutsak olacağını kimse akıl edemezdi.Babam ve annem yaşasaydı,yangın çıkmasaydı ne olurdu diye her gece düşünüyordum.Kader Kutay ve beni yine bir araya getirirdi belki ama bu sefer başka bir hayat yaşardık,herkeste olandan.O savcı olurdu,ben de mimarlığıma devam ederdim.

Tatlı ve huzurlu,kocaman bahçesi olan bir evimiz olurdu belki.Çocuklarımız koşar oynardı biz ise kahvelerimizi almış salıncakta sallanırken onları izlerdik.Arada Kutay kızardı belki huysuzluk yapıp ama çok severdi onları.Her şey başka olurdu o zaman.En çok da bu anı değiştirmek isterdim.Hamile olduğumu öğrenince korkudan değil mutluluktan ağlamayı...

Kutay'a söylerdim koşa koşa,sevinirdik.Koca bir dokuz ayı naz yaparak geçirirdim muhtemelen ama Kutay yine de her zaman olduğu gibi sabırla beklerdi.Kız veya erkek fark etmezdi.Şimdi ise karnımda ondan bir parça olduğunu öğrenmiş,korkuyor ve ne yapacağını bilemez halde hayal kuruyordum.