KNOWING WHO I AM: I'M THE MISSING PIECE

KABANATA LIMA

RIANA POV.

"LAHAT kayo pumunta rito para lang makita ako?" di ko makapaniwalang ani...

"Uhm i mean may mga business din sila rito pero dahil nais din nilang makita at makilala ka kaya sinama ko na" di man siguradong wika ni Molide pero tinanguan ko nalang...

"Saan kayo titira? May bahay naman kayo diba?" tanong ko naman...

"Yes we have Yoyo" nakangiting sagot ni William na may brown na buhok na medyo kulot pero bagay sa kanya...

"Yoyo?" patanong kong sabi ng mapagtanto ang tinawag nito sa akin...

"Yoyo, you don't need to worry, that's it" bigla itong napaiwas ng tingin at nagkamot batok...

"How long have you been here?" pag-iiba ng usapan ni Blake ata yun, oo tama Blake nga, siya yung may pinakamaamong mukha sa kanila pero halatang seryoso at intimidating ang isang to...

"Almost 10 years na" sagot ko naman at ininom ang natitirang juice...

"So how old are you that time?" tanong naman ng naka red hair i think si Diana siya...

"14 or 15" maikli kong sagot...

"Too young but how did you have a house in that age?" tanong ulit niya, nakikinig lang ang mga kasama niya samin at ang iba ay nagtitingin-tingin lang samantalang si Molide, nagpapalit ng damit gamit ang damit ko...

"This is not mine actually but an important person gave me this house and honestly, I'm not living here but I live here when they gave me this beautiful house and this Is the first and the last gift I received from them" nakangiti kong sagot, inaalala ang masaya ngunit nakakalungkot na pangyayari, di na ako masyadong nasasaktan dahil sanay na akong palaging iniiwan...

"So they left you?" tanong ni Daniel, isa sa mga nakasalubong ko sa mall, mabilis naman siyang siniko ng katabi niyang si Wendy, ang babaeng may bangs...

"Oh I'm so--"

"No na medyo yes, they died and give this house as a gift before losing their breath" pagpuputol ko sa sasabihin niya, kita ko naman ang lungkot sa kanila at natahimik habang nakatingin naman sa akin ang ilang hindi nakatingin sa akin kanina...

"But It's okay, I'm used to It, It's hurt but I don't have a choice to accept the fact, first my family that until now I still can't find them, second the one who take care of me and Its them and so on and so for kaya parang normal nalang sakin yun" bawi ko naman ngunit kita ko parin ang lungkot sa kanila...

"Hey guys I'm here" naputol ang ganong tensyon dahil kay Molide na ngayon ay pababa na ng hagdan...

****

"AALIS ka ba talaga?" tanong ni Danilllo sakin, simula ng malaman niyang sasama ako kay Molide ay palagi na itong tanong ng tanong sa akin...

"Ilang ulit ko bang sasabihin sayo na oo, aalis ako at sasama kay Lide" naiinis kong wika, nasa likuran niya rin sina Christine na may malungkot na mukha, ang OA nila as in...

"Sama kami Rina please" pagmamakaawa ni Chinse pero umiling lang ako...

"Hindi nga pwede, hindi kayo pinayagan ni General at tatlong buwan lang ako don, bakasyon lang yun okay" ani ko...

"Yun na nga, TATLONG BUWAN yun Riana, ang haba kaya non, isama mo na kami oh" sabat ni Fiona na diniinan pa ang tatlong buwan na kala mo naman eh ilang taon ako don na ikinahilot ko ng aking noo...

"Tumigil na kayo pwede, hindi maaari, hindi pwede, hindi talaga" sabi ko na ikinabagsak ng balikat nila kaya napabuntong hininga nalang ako...

"Guys tatlong buwan lang akong magbabakasyon, babalik ako okay at magdadala ako ng basalubong para sa inyo ayos na ba yun?" hindi sila umimik, ang hirap naman nilang papayagin oh...