53. Hij

2.7K 384 33
                                    

Geen enkele keer kijk ik naar Bo's geheime plek. Geen moment schieten mijn ogen naar haar toe, zoekend, smekend om haar aandacht.

Strak gericht op de populaire jongeren om me heen, dat zijn ze op dit moment.

Ik luister half naar hun gesprekken en lach op de juiste momenten - we zijn weer terug bij af.

Een korte tijd heeft Bo mijn leven veranderd, maar nu ze weg is, is alles terug zoals voorheen. Diep vanbinnen ben ik gewoon een jongen die braaf zijn toneelstukje speelt. Anders dan haar kan ik mij niet losrukken van de standaard waarin wij leven.

Het dringt tot me door hoe laf en zwak ik ben.

Bo moet vechten om te overleven terwijl ik een valse rol speel, mijn hele leven is vals.

Maar niet mijn liefde voor haar.

Ik bijt nadenkend op mijn lip en raap al mijn moed bij elkaar om me om te draaien. Net wanneer ik dat wil doen zegt een zachte stem: 'Daan.'

Ik kijk opzij, verwachtend dat het Bo is, maar het is haar niet. Dat ene meisje, fel opgemaakt, met die vreselijke naam. 'Bo-Belle,' zeg ik.

'Hallo,' zegt ze en een flirterige grijns versiert haar gezicht. 'Hoe is het met je?'

'Goed.'

'Met mij ook.' Haar vingers drentelen speels over mijn arm. 'Wil je misschien iets gaan doen, met mij, na school?'

Ik kijk haar aan. Alles in mij zegt nee, maar er is een deeltje dat me aanspoort om in te stemmen. Bo heeft me laten zitten, denk ik.

Ik open mijn mond, om iets te zeggen. Maar dan vind mijn blik haar gezicht. Geen blauwe ogen, maar bruine.

Geen bruine haren, maar blonde.

Nee, denk ik.

'Nee,' zeg ik. 'Nee.'

Bo-belle kijkt me geschrokken aan. Dan worden haar ogen donker als de nacht. Haar haren striemen mijn gezicht als ze ze over een schouder gooit. 'Goed.'

Ze beent ervandoor.

Ik voel ogen op me branden. Traag draai ik mijn hoofd. Bo's blauwe blik doorboort de mijne.

Mijn hart maakt ene sprongetje en ik ben blij dat ik nee heb gezegd. Want zelfs al is onze tere draad gebroken, toch is er nog iets dat ons verbindt.

Ik kan mijn hart niet meer weggeven.

Want diep vanbinnen heb ik het al aan Bo gegeven.

En toen lachte ze #wattys2015Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu