FREYA VE İKİ KOCASI

BENİ AFFET FREYA

Nergis hanımın itirafını duyan, Freya ve Süreyya göş yaşlarına hakim olamadı.

Freya, Nergis annesinin yanına gidip önüne çöpelip iki elini avuçlarının arasına alıp öptü.

Gözlerine bakıp düşüncelere daldı.

Belki de küçük bir kızın yaşayacağı en büyük tranvaydı bu.

Nasıl başa çıkmıştı, nasıl normal bir kadın olarak yetiştirmişti kendini.

Yaşadıkları hiç kolay olmasada ogluna çok haksızlık eden bir anneydi, Nergis hanım Freya 'nın gözünde.

Freya : Nergis anne, çok zorluk çekmişsin ama artık o anları hatırlamak zorunda degilsin bütün kötü anılarını unut.

Ben, biz yanındayız.

Çok güçlü bir kadın olmuşsun.

Tebrik ederim, seni  Nergis anne.

Nergis : Freya sen peki unutabilir misin Odur 'un sana yaptıklarını bak ayağına bu iz hiç geçmeyecek artık Kerim de yok.

O izi görünce ne hatırlayacaksın, çocuklarına hangi bahaneyi sunacaksın?

Süreyya : Nergis hanım, lütfen sakin olun sizin yaşadıklarınızın Odur ya da Kerimle bir ilgisi yok.

Nergis : Süreyya, kendine gel Kerim diye biri başından beri yoktu, benim dogurdugum kişilik Odurdu .

Kerim, Freya'yı görünce ortaya çıktı, bunu benden iyi biliyorsun.

Haklı mıydı Nergis hanım acaba Kerim artık olmayacak mıydı, Freya'nın hayatında Freya, yüzünü asmaya başladı.

Banyoya koşup suyu açtı, aynaya bakıp "Freya, şimdi ne yapacaksın başından beri olmayan bir adamı sevdin ve o artık yok fakat neden Odur 'u daha düşünüyorsun yoksa başından beri sadece onu mu sevdin." dedi.

Sonra Süreyya Freya'nın yanına geldi, sakin olmasını ona bir şey söyleyeceğini, dedi.

Freya, tedirgin olmuştu.

Süreyya, neden bu kadar gergindi.

Sesi neden titriyordu.

Freyayla salona geçtiler, Nergis hanım acı kahvesini yudumluyordu.

Süreyya : Odur, ölüyor koş Freya, koş.

Onu ancak sen kurtarabilirsin .

Nergis hanım elindeki kahve fincanını düşürdü, ayağa kalktı.

Ayakta duran Freya , yere düştü.

Freya : Süreyya, galiba...