FREYA VE İKİ KOCASI

SEN BENİM TEK GÖZLÜ KAHRAMANIMSIN

Odur, Freya 'nın kelimelerinden adeta büyüleniyordu.

Bu küçük kız nasıl kırık cam parçalarından olan kalbine girmişti.

Cam parçasıydı Odur için kalbi o camı annesi parçalamıştı fakat cam nereye kalboldu şimdi et ve kandan mı ibaret oldu.

İnsan kalbi böyle mi atardı, unutmuştu Odur ya da hiç atmamıştı.

Odur : Etkilendin degil mi Freya, benim gibi yakışıklı çocuk çıktı, karşına belki de kendi masalımızda baş karehterizdir ha.

Freya : Evet etkilendim, senden, teninden, sıcaklığından, gülümsemenden hatta tek gözündeki perdeden de.

Odur : Korkutuyor mu seni "Herkes geldi yine tek gözlü canavar." der beni görünce tir tir titrerler, bu durum hoşama da gidiyor böylece bana kimse yaklaşmıyor.

Ama sen korkma Freya, seni korkutmak istemiyorum, korkma benden olur mu, bırakma da beni.

Freya : Senden korkmuyorum fakat daha fazla burada kalırsak ilerideki geleceğimden korkuyorum.

Bugün ölürsem, hayal ettiğim, geleceğim, olmayacak.

Ayşe müdür gelecek, çarşaf çoktan denizin dibini boyladı.

Bir de beni burada görürse senin gibi biriyle.

Odur : Benim gibi mi, derken.

Freya : Yakışıklı, tek gözlü kahramanımla.

Sen benim, tek gözlü kahramanımsın.

Odur, yine bir ilke sevinmişti, nefret ettiği tek gözü artık bir lutüftu onun için.

Odur : Haklısın, yeşil jipim arkada git bin.

Kahramanının hal etmesi gerek bir iş var.

Freya : Sen gelmiyor musun?

Yoksa...

Odur : Hayır yakmayacagım yetimaneyi ve kokuşmuş müdürüde öldürmeyeceğim.

Freya : Neden peki fikrin degişti, Odur?

Bunu yapmamı istemiyorsun ki yapsam da senin tek gözlü kahramanın olur muyum yine?