Güneş&Deniz&Ege

Adliye'de bir Güneş

Bu aralar Tuğçe'nin işleri oldukça yoğundu. Bakıcı arasa da ulaşamamıştı.

Kadın Efe'yi aramış acil gitmesi gerektiğini söylemişti. Efe üç yaşındaki kızı ile Adliye'de çaresizce kalakalmıştı.

Girmesi gereken duruşmaları vardı. Kalemi Suna izinliydi. Asiye'ye kızını bırakamazdı. Derin derin düşünürken kapı çalmıştı.

"Gir"

"Savcım kolay gelsin"

Efe karşısında Ela'yı görünce mutluluktan uçmuştu.

"Ela işini gücünü bi saat erteleyebilir misin?"

Ela başını salladığında Efe koltuğunda oturan Güneş'i gösterdi.

Ela anlayışla başını salladığında Efe cübbesini alıp kızının yanına gitti.

"Bebeğim, şimdi sen biraz burada kal ben hemen geliyorum tamam mı?"

"Damam"

Efe kızını öpüp acele ile duruşmaya koştu. Güneş çok hareketli bir çocuktu.

Ela'nın bir anlık dalgınlığından faydalanıp aralık kapıdan çıkmıştı. Keşfetmeyi seviyordu.

Beyaz duvarları ve değişik sandalyeleri olam koridorda elindeki kalemler ile yürüyordu.

Aralık kapılardan başını uzatıyor kendine farklı gelen odalara giriyordu.

Tuğçe nihayet biten işleri ile telefonuna bakma fırsatı bulmuştu.

Gelen bir çok çağrı ile endişelense de mesajları okuyunca derin bir nefes verdi.

Yine de Güneşin adliyede oluşu onu tedirgin etmişti.

Efeyi aradığında hızlıca 'duruşmadayım' mesajı almıştı.

Babasının seslenmesiyle telefonu yeniden bırakıp kalkmak zorunda kaldı.

Efe duruşmadan döndüğünde oda boştu. Ela ve Güneş yoktu.

Havanın güzel olduğunu bildiği için bahçeye çıktıklarını düşündü. 

Oturup kalan işlerini hallederken Ela telaşlı bir şekilde içeri girdi.

"Savcım"

"Ela? Güneş nerede?"

"Savcım bi anda kayboldu ortadan ben baktım her yere..."

Efe hızla ayağa kalktı. Korkuyla büyüyen gözleri ile kadına baktı.

"Ela ne demek Güneş yok?"

"Kapıdaki güvenlikler tetikte dışarı çıkmamış henüz"

Efe hızla odasından çıktı. Yandaki boş odaya karşıdaki lavaboya her yere bakıyordu.

Güneşi bulamıyordu. Bakabileceği her yere bakıyordu: Duruşma salonları, açık kalmış toplantı odaları...

Telaş içinde geziyordu Adliyeyi gerginlikten yüzündeki damarların patlayacağını hissediyordu.

Tuğçe işini bitirince eve geçmek yerine kızını ve Efe'yi de almak için adliyeye geldi.

Otoparkta devresini görünce alt katta konuşarak yürümeye başladılar.

Efe bir ihtimal çocuk görüşme odasına gitmiş olabileceğini düşündüğü için aşağı inmiş odaları arıyordu.

Kafasını çevirince koridorun diğer ucundaki Tuğçe ile göz göze geldi. Bu an'a hiç hazır değildi.