DOOM

to play

ඉර යන්න යන ගමන් තිබුන රිදී පාට අහසෙ සුදු පාටට හඳ ලාවට පේනකොට රූත්ගෙ රේසින් බයික් එක මහ පාර දිගේ ඉස්සරහට ඇදුනා වේගෙන්.

වෙරි හිඳුන රූත් බයික් එක පැදගෙන යනකොට අල ගෙඩියක් වගේ පිටිපස්සෙ ඉඳගෙන උන්නු ලියෝ පිටිපස්සෙ කෑල්ලෙන්වත් අල්ලගන්නෙ නැතුව කිසි ගානක් නැතුව ඔහේ පැද්දි පැද්දි ආවේ රූත්ගෙ ඩ්‍රයිවින් ගැන හරියට දන්නෙ නැතුවද මන්දා.

රූත් උනත් වෙනදා වගේ අස්සෙන් අස්සෙන් දදා වේගෙන් ගියේ නැත්තෙ පිටිපස්සෙ ලියෝ ඉන්න හින්දද මන්දා.

ලියෝගෙන් කම්මුල රත් වෙන්න පාරක් කාපු බට්ටි සද්දයක් බද්දයක් නැතුව බෙහෙත් ටික බීලා අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදාගත්තට පස්සෙ වතුර වීදුරුවක්වත් බොන්න දෙන්නෙ නැතුව ලියෝවත් ඇදගෙන රූත් ආපහු එන්න ආවා.

නලල දිගේ වැක්කෙරුන ලේ පාර හේදිලා යන්න මූණ හොදගත්තු රූත් වැදුන පාරවල් දැනෙන්නෙවත් නැති ගානට ආපහු බයික් එකට නගිනකොට ලියෝට තේරුනා ඉස්සර හිටපු රූත් දැන් සෑහෙනට වෙනස් වෙලා කියන එක.

කුරුල්ලෝ කැදලි වලට පියාඹන හවස් යාමේ පාරවල් වල සෑහෙන තද බදයක් තිබුන නිසාම රූත් වාහන අස්සෙන් දාගෙන ඉස්සරහට ඉස්හරට යන්න පටන් ගන්නකොට නම් ලියෝට ඒ උරහිස් දෙකෙන් අල්ලගන්නම උනා.

ඔය ලොකු කම නිසා තමා ලියෝට දවසක කෙල වෙන්නෙ.

"Hey hey....... Did you forgot පැණි ආප්ප ? බට්ටිට ගෙනත් දෙන්නම් කිව්වා නේද උඹ ?"

ආප්ප කඩයක් පහු කරගෙන යනකොට රූත්ගෙ පිටට ඇනපු ලියෝ එහෙම කිව්වා.

"අනේ ඕකි කන පැණි ආප්පයක් නෑ ඕයි."

රූත් සද්දෙකටම එහෙම කියනකොට ලියෝ පිටිපස්සෙ ඉඳගෙන අත මිටිමොලවලා පාරක් ගැහුවා රූත්ගෙ පිටට.

"You are the කැතම brother in this world. ඔහොමද යකෝ සලකන්නෙ your one and only sisterට ?"

බට්ටි ගැන හද පතුලෙන්ම උපන් ආලය නිසා ලියෝ එහෙම කිව්වත් රූත්ට සෑහෙන්ට මල පැන්නා ඒකට. 

"බාගෙට මැරිලා හිටපු එකීව මොචරියෙන් පන්නගෙන උස්සන් ඇවිත් අවුරුදු හතක් තිස්සෙ හදාගත්තු මටද උඹ ඔය ඇඟිල්ල දික් කරන්නෙ ? දන්නැති මගුල් වලට හොට දාන්නැතුව කට පුක පියාගෙන පාඩුවෙ වරෙන්."