"İnanmıyorum! İlk defa birisinden hoşlanıyorsun!" diye bağırdı Yaz telefonun diğer ucundan.
Ellerimle gözlerimi kapattım. Fransa'dan döneli neredeyse iki hafta olmuştu ve ben sürekli o üç günü düşünüp duruyordum. Özellikle de terasta uyuyakaldığımız anı.
"Yaz! Yüzüme vurup durma lütfen! Kendimi çok garip hissediyorum." diye mırıldandım. Bunları anlatabileceğim tek kişi oydu.
"Saçmalama Ayça." dedi bilmiş bilmiş. "Gayet normal bir şey. Kabullen bunu."
"İyi de." dedim ve yattığım yerden doğruldum. "O bana karşı böyle bir şey hissetmiyorsa? O zaman ne yapacağım?"
Yaz'ı görmüyor olsa da göz devirdiğini hissetti. "Dediklerine rağmen senden hoşlanmıyorsa gel yüzüme tükür. Çocuk sana yürümüş ama sen pas vermemişsin kızım." dedi kendinden emin bir şekilde.
Haklıydı. Çocuğa sevgilin olup olmadığı umrumda değil demiştim. Bu resmen senden hoşlanmıyorum!
Tam itiraz edecektim ki arkadan Yaman aradı. Panikle telefonu elime aldım. "Arıyor! Yaz arıyor! Ne yapacağım?!"
"Ayça sakin olur musun lütfen?" derken ben hiç de sakin olamıyordum. "Her zamanki gibi davran, hiçbir şey olmamış gibi."
Hiçbir şey olmamış gibi davran. Her zaman ki gibi.
Yaz'la olan aramamı kapattıktan sonra derin bir nefes alıp telefonu açtım. "Alo?"
"Alo, Ay Işığı? Nasılsın?"
"İyi." dedim gayet normal bir şekilde. "Sen nasılsın? Döndün mü İstanbul'a?"
"Evet, seni de o yüzden aramıştım." dediğinde yine panikledim. "Dinliyorum."
"Özgür'le ilgili olan planımızı hatırlıyorsundur. Ben her şeyi ayarladım. Yarın akşam saat 8'de seni alacağım. Haber vermek için aradım."
O kadar olayın içinde tamamen aklımdan çıkmıştı. Bir an önce öğrenmeliydim her şeyi.
"Tamamdır. O zaman yarın akşam görüşürüz." diye mırıldandım. "Görüşürüz."
Tanem yatağımın üzerine çıkıp karşıma kuruldu. Ona da akıl danışabilirdim.
"Tanem ben gerçekten ondan hoşlanıyor muyum? Yoksa psikolojik mi böyle hissediyorum?"
Tanem bir partisini yalayıp bana göz devirdi. Bu hareketi nasıl yaptığına dair hiçbir fikrim yoktu ama 'Yeni mi anladın?' demekti onun dilinde.
"İyi de benim yerimde olan tüm kızlar ondan hoşlanır ki. Yakışıklı birisi Yaman." diye mırıldandım ve panomdaki fotoğrafa baktım.
Yaman'ı ilk gördüğümde de yakışıklı olduğunu düşünmüştüm ama şuan... daha bir yakışıklı geliyordu gözüme. Sanki hiçbir kusuru yokmuş gibi.
Sıkıntıyla kafamı yastığıma gömdüm. "Of!"
Tanem beni dürtünce kafamı kaldırdım. Saati gösteriyordu. Saate baktığımda 7 olduğunu gördüm. Bugün günlerden cumartesiydi. Birazdan Oğuzhan ve Tolga gelecekti. Maalesef bir hafta önce beklenmedik bir şekilde Merve ve Dağhan sevgili olmuştu. Oğuzhan'ın depresyon modu ondu.
Mutfağa inip önceden aldıklarımı çıkardım. Bir sürü şeker ve cips. Derdine en iyi deva bunlardı. Aynı abimin pizzaları gibi.
Ben bunları tabaklarken abim geldi ve bir avuç dolusu cipsi midesine indirdi. "Yavaş! Öküz müsün sen?" diye homurdandım. Cevap vermek için ağzındakini bitirmeyi bekledi. "Lokmamı mı sayıyorsun Ayça? Çok ayıp."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Işığım
Roman pour AdolescentsSıradan bir lise öğrencisi olan Ayça Işıl okula yeni gelen çocuk ve bir dönemdir okulda olan çocuğun kavgasına şahit olur. Gördüklerinden sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Beğenip yorum yaparsanız çok sevinirim.
