Sessiz Ağla |JeongBin|

7.7

CHANGBİN'DEN~
Hep ölmek isterdim.Ne kadar mutlu olsam bile günün sonunda ölmek istiyordum hep.Terk edildiğimde henüz yaşım yok, arkadaşım yok,ailem yok,hatta ismim bile yoktu.Bir çocuk hatırlıyorum erkek bi çocuk pamuk şeker istiyordu,çok ağlamıştı pamuk şeker için annesi almamıştı ama bende hep şöyle düşünürdüm 'anneler böyle oluyormuş demek ki iyiki annem yok' diye geçiriyordum içimden.Bankta oturuyordum üstümde hiç birseyim yoktu,donuyordum.Kış ayındaydık bütün anne babalar çocuklarıyla geziyordu eğleniyordu bense burada bir başıma oturuyordum,ağlamaya başladım.Omzumda hissettiğim elle ürktüm başımı kaldırdığımda bana gülümseyen bir çocuk gördüm sonra sarıldı bende ona sarıldım.Annesi geldi ilk başta kızsa da beni evine almışlardı.Bir kaç üst vermişti tatlı çocuk sonra elini uzattı "Minho ben senin adın ne?" Sıcak gülüşü küçük üşüyen kalbimi ısıtmıştı başımı eğerek "bilmiyorum" dedim minik elini çeneme koyarak başımı kaldırdı "Pekii senin adın Changbin olsun olur mu?" Changbin mi? Benimde artık bi ismim mi olacaktı yani? gülümsedim karşımdaki tatlı çocuğa "anlamı ne?" "İçeri giren ışık demek." İçeri giren ışık... İsmimi çok sevmiştim Minho bu yaşta bu kadar anlamlı bir ismi nasıl biliyordu merak etmiştim,sordum "Sen nereden biliyorsun?" Başını eğerek cevap verdi "ölen ikizimin adıymış annem öyle söylerdi" gözleri dolan çocuğa ben sarılmıştım bu kez "Minho kardeş olalım mı? Sen benim hyungum ol olur mu?" Bir anda ayrıldı şokla;
M:ama annemiz aynı değil Changbin ayrica sen neden bana hyung diyorsun ki?
C:olsun annemizin illa aynı olması gerekmez ayrica benden büyük duruyorsun kaç yaşındasın
Elleriyle saymaya başladı.
M:10 ya sen?
C:bilmiyorum Minho kendimle ilgili hiç birsey bilmiyorum tek bildiğim şey ölmek istememdi onu da sayende istemiyorum artık
M:Changbin ailen yok mu senin?
C:hayır nerede olduklarını bilmiyorum
M:anneme söyleyelim o bilir belki
C:tamam

Elimden tuttu merdivenlerden aşağı indik birlikte Minho gibi biriyle kardeş olduğum için mutlu hissediyordum iyiki tanımışım onu.

Şuan ki zaman~
Bugün Minho'yla ilk tanıştığımız gündü evde herkes kendi halindeydi ve kimsenin bundan haberi yoktu.Elimde pastayla girdim eve beni gören Seung sordu:
S:bunlar kimin için hyung?
C:Bugün Minho'yla tanistigimiz ilk günde o yüzden almıştım kendisi kütük olduğu için her yıl ben kutluyorum bu yılda ben kutlayacağım
S:siz sevgili değilsiniz bildiğim kadarıyla neden kutluyorsunuz ki?
C:sonra anlatırım Seung beni tutma lütfen

Minho'nun kapısının önündeydim umarım odasında Jisung yoktur diyerek girdim içeri "15.YILDÖNÜMÜMÜZ KUTLU OLSUUN HYUNGUMMMMM" kaşlarını çattı Minho sonradan gülümsedi "yaa Chang sen sapsik misin ahahaha pastada bile biz varız" pastayı masaya koyarak sarıldım Minho'ya o da bana sarılarak "Seni seviyorum küçüğümmm" kıkırdadım "Bende seni seviyorum hyungumm" diyerek dönderdim hyungumu tabii bi anlık gaza gelerek olmuştu hersey.Müzik sesi geldi bir anda hemen arkamızı döndüğümüzde ellerinde pastalariyla günümüzü kutlayan biricik enistem Jisung ve canim sevgilim aşkım ömrüm kocam vardı gülümsedik Minho'yla onlara ve sarıldık anlaşılan bugünde çok güzel geçecekti...

Jeongin'den~
Yorucu bir gecenin ardından balkonumda oturmuş yıldızları izliyordum hepside çok güzeldi,derin bir nefes aldım.Belime dolanan yumuşak elleri hissettim başımı kaldırıp baktığımda bana bakan sevgilime gülümsedim.
J:bana bakma manzaraya bak
C:benim manzaram sensin sevgilim
Yanağıma küçük bir buse kondurduktan sonra salıncağa oturdu benide kendine çekerek.
J:ne yapıyorsun ya bi gören olacak
C:görsünler ya ne olabilir Tanrı aşkına
C:eğer birsey diyen olursa onu kaslarimla boğabilirim
Kahkaha attım dedikleriyle eliyle bir bacağımı bacağının üstüne atarak daha yakın oturmamızı sağlıyordu zorlanmasın diye kendim attım bacaklarımı bacaklarının üstüne kollarımı boynuna doladim göğsüne başımı koydum bebek hissediyordum kendimi.Sevgilime sarılınca daha iyi hissettim kendimi,sanki ona sarılınca yaralarım hemen sariyordu Changbin iyiki karşıma çıkmış...