Sessiz Ağla |JeongBin|

13.13

2 ay sonra

Hâlâ yokluğunun acısını çekiyordum.Sağıma dönüyorum onu görüyorum,soluma dönüyorum onu görüyorum her tarafta görüyordum onu,unutamıyordum.Onsuzluktan çok sıkılmıştım artık keşke kapıdan içeri girsede 'herşey şakaydı' dese.Her saniye daha çok özlüyordum Changbin'i,o ölmüştü.Öldüğü günden beri kalbim doğru düzgün atmiyordu,onun yanına gitmeliyim onsuz yapamıyorum bu hayatin onsuz bir anlamı yoktu.Telefonumu alıp eski mesajlarımızı okudum.

Big Boyumm💋❤️‍🔥

02/02/2024

Neden beni paylaşmadın?
-19.08

Jeong biz düşman değiliz
-19.10

Her neyse umurumda değilsin.
-19.34

14/03/2024

Biz şimdi sevgilimi oldukk?

Eveet öyle oldu birazcıkk🤏🏻

Seni yeriimm
Bu gece birlikte olmalıydık :/

Evlenmeden olmaz Seo Changbin :)

O zaman hemen evlenelim Seo Jeongin :)

Seo Jeongin mi?

Evet evlendikten sonra benim soyadımı alacaksın

Umarım alırımm

Seni çok seviyorum🫰🏻

Bende seni seviyorum🫰🏻

Çok mu az mı?

Çoook evren kadaarr

Bende evren kadar çok seviyorum seni

O zaman iyi gecelerr

Seninle çok güzel bu geceler
İyi gecelerr

💋❤️‍🔥

Odana gelip seni altıma almamımı istiyorsun?

Belki

Peki geliyorum o zaman

Gel yada gelme
Çok uykum vaar

Geldim bile ;)

Bu tarihten sonra hiç mesajlaşmamışız zaten yan yanaydık her saniye o yüzden gerek duymuyorduk.Galerime girdiğimde onunla olan bir sürü fotoğrafı görünce gözlerim yine doldu ve ağlamaya başladım...

Odasına girdim o kokuyordu her taraf o kokuyordu.Çerçevesindeki Changbin'e baktım ağlayarak dudaklarımı oynattım "dön desem,seviyorum seni gel desem seni nasıl özledim bir bilsen" çok özlüyordum onu her saniye her salise daha çok özlüyordum.Yatağına yattım,yastığının kokusunu içime çektim sanki kendimi boğmak istiyormuş gibi yastığa gömdüm başımı,telefonun zil sesini duyunca yerimden sıçradım çalışma masasının üstünde telefonu duruyordu hemen ayağa kalkıp aldım telefonunu paramparça olmuştu ama çalışıyordu.Telefonu açtığımda fotoğrafımı gördüm,gözlerim doldu şifresi yoktu o yüzden kolayca açmıştım telefonunu ama telefon kendi kendine kapanmıştı,tekrardan yatağa gidip kafamı yastığa gömdüm,kokusunda boğulmak istiyordum...

Lee Know~
Herkes çok üzgündü ağlıyorlardi özellikle de Jeongin kendini perişan etmişti.Ben ve Jisung iyileşmiştik Hyunjin ise tekerlekli sandalyede hayatına devam ediyordu,Felix ona çok iyi bakıyordu.Bense yatak odamdaydım yanımda Jisung ağlamaktan uyuyakalmisti ne kadar belli etmesem de çok kötüydüm her saniye ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum.Jisung'un saçlarıyla oynarken ağlamaya başladım sessizce 22 yıllık hayatım vardı ve ben ilk defa kendimi bu kadar hayattan bıkmış ve yalnız hissediyordum Changbin varken mutluydum,huzurluydum,yalnız hissetmiyordum bir yerde tek kalsam başıma bisi gelse Changbin'im var diyordum ama artık o da yoktu bi yanım eksikti sanki.Ayaga kalkıp pencerenin önüne geldim geldiğimde bir mektuba benzer bisi gördüm hemen açıp okumaya başladım.