Chapter 11
Everyday bond
Third day of March, year Two Thousand and Twenty Three. Around nine in the evening, we were still talking.
We enjoyed talking. Ngayon kasi ay may kasamang kilig. Mas gusto ko siyang kulitin.
[omg ka]
[kaya pala sinasabi mong matatawa nalang ako ng malakas kapag nalaman ko kung sinong crush moo]
[Cy : HAHAHAHAHAHAHAHAHA]
[Cy : backstab mo sarili mo lods]
[waaahhhh]
[joke lang pala yon]
[ang ganda ng crush mo]
[Cy : HAHAHAHAHAHAHAHA namoka]
I laughed. Binabackstab ko palagi iyong crush niya, pinagseselosan ko rin.
Ako pala yon.
Napaisip ako kung paano namin i aapproach ang isa't isa sa lunes. Magaling na ako kaya kaya ko nang pumasok sa monday. Magkakahiyaan ba kami?
Papansinin niya kaya ako like before? magiging close parin ba kami? Baka 'di na niya ako i-hug? pero inaantok na ako and it's way past my bed time.
[i need to sleep na]
[goodnight, but let me warn uu]
[Cy : hmm?]
[kapag ako di mo pinansin or di mo binigyan ng hug sa lunes, i won't make pansin you]
[Cy : cute, i'll hug you]
[Cy : I promise]
[Cy : goodnight, love]
I turned off ny phone and thought of what happened. I am happy to know that we like each other, and I am amazed how brave she is for taking the risk.
Sixth day of March, year Two Thousand and Twenty Three. Medyo kinakabahan ako habang naghahanda papuntang school. Hindi ko talaga alam ang gagawin.
Maaga akong umalis ng bahay para maabutan ang flag ceremony. Naabutan ko naman, but upon searching the room, hindi ko nakita ang bag ni Cy.
"Ano, okay ka na?" Tanong agad sa akin ni Misha.
"Okay na." I replied.
I guess she's still at home.
The flag ceremony started, hanggang sa matapos ang lupang hiniramg ay hindi ko parin siya makita. Papasok ba siya?
I leaned into Misha's shoulder and rested. Hindi pa masyadong maganda ang pakiramdam ko kaya parang matamlay pa ako ngayon.
Pero bakit wala pa siya? Baka nag transfer na, tinototoo niya ba 'yon? Iiyak ako.
I felt a hand beside me kaya napaayos ako ng tayo. I also reconized the hand kaya namuo na naman iyong kaba ko.
I looked at her and smiled, konti.
