" ددی، داری اشتباه انجامش میدی. حواستو جمع کن، باید اروم و با لطافت بکنیش داخل "
" من- منظورت بال خفاشه ؟ "
" اره ددی. حتی نمیدونی چی دستته؟مرلین ! نکنه خوندنم بلد نیستی؟"
هری داشت دیوونه میشد.
از ثانیه ای که شروع کردن به ساختن معجون، دریکو مهلت نفس کشیدن هم بهش نداده بود.
دور تا دورش راه میرفت ، همونطور که دستورالعمل رو میخوند امر و نهی میکرد و به جز به جز حرکات هری گیر میداد.
ددی،دستت رو نرم تر بچرخون!
ددی،انگشتات رو سریع تر جلو عقب کن!
ددی، بزارش تو دهنت ولی قورتش نده!
هری هر بار به صورت بلوندی نگاه میکرد تا مطمعن بشه جدیه؟
یعنی پاتر زیادی از نظر ذهنی مریض بود که داشت سیگنال های متناقض دریافت میکرد؟
نه!
هری یه تینیجر کاملا عادی بود، این مالفوی بود که انقدر تمرکز کرده بود که نمیفهمید چی داره از دهنش در میاد.
و در عین حال که داشت به شکل خجالت اوری حرکت خون رو به پایین تنش حس میکرد، با تمام وجود میخواست با مشت بزنه تو دهن بلوندی.
انقدر به جونش غر زده بود که واقعا میخواست بزنه زیر دیگ و معجون رو بریزه اما در عین حال انقدر براش زحمت کشیده بود که دلش نمیومد.
دریکو واقعا داشت نشون میداد چطوری همیشه بیشترین امتیاز هارو تو این درس کزایی میگرفت. چیز هایی رو میدید که از صد فرسخی ذهن هری هم رد نمیشد ، اما زبون تیزش باعث میشد پاتر اصلا نتونه به تحسین کردنش فکر کنه.
یک ثانیه هم دستور دادن های اقا تموم نمیشد و به پاتر حتی وقت اعتراض کردن هم نمیداد. مرلین.. هری واقعا برای چنین کار پر ریزه کاری و ظریفی ساخته نشده بود.
اما برای اینکه منصف باشیم، هری تا به حال نه معجونی به این سختی دیده، نه درست کرده بود.
نه حتی بین برنامه تمرینی شکنجه وار هرماینی و دریکو واقعا داشت ماهرانه و درست انجامش میداد.
اگه میخواست خودش همچین معجونی درست کنه به حداقل ده بار ازمون و خطا نیاز داشت، اما بلوندی تو اولین تلاش داشت تا اینجا پیش برده بودتش و معجون دقیقا داشت همونطور که تو دستورالعمل گفته بود، واکنش میداد.
پاتر موهاش رو بالا داد و منتظر به مالفوی نگاه کرد و منتظر دستور بعدیش بود. بلوندی هیچوقت منظره خسته کننده ای نبود.
جوری صاف وایستاده بود انگار یه چوب به کمرش بستن ، و نحوی که یک دستش رو پشتش نگه میداشت وایب پرفسور اسنیپ رو میداد.
YOU ARE READING
𝑻𝑹𝑼𝑻𝑯 𝑶𝑹 𝑫𝑨𝑹𝑬
Fanfictionهمه چیز با بازی کوچیک احمقانه یه گروه تینیجر اسلیترینی تو شب کریسمس شروع شد، دریکوی جوان با خودش فکر کرد ، مگه بد ترین چیزی که میتونه براش اتفاق بیفته چیه؟ فقط یک بازیه جرعت و حقیقت سادست .. اما بلوندی فقط داشت به خودش دروغ میگفت این یک جرعت حقیق...
