Ölüm Melodisi

2. Bölüm

"Geçmiş zaman
Aşkından vazgeçmemiş yitirse de güçlerini
Yanındaymış gece ve gündüz Sora'nın
Korkuyormuş ona ayrılan zamanın sonuna gelmekten
"Güzel Elora, saklarım seni ellerimdeki kaosa
Benden başka kimse ulaşamaz oradaki karmaşaya."

Sora endişelenmiyormuş bu konu hakkında
Her zaman birlikte olacaklarına
Güvence ediyormuş karısına
Fakat artık ölümlü olan Elora
Dayanabilir miymiş kaosa?"

(Gökyüzü ve Yeryüzü Tarihi, Elora'nin Güçlerini Kaybedişi, Bilinen Mit.)

Hiçbir zaman bu güçte usta hale gelemeyecektim. Bunu biliyordum, içimin en derinliklerinde hissediyordum. Leo'un bana inandığını söylemesi, her zaman yardım etmeye çalışması hiçbir şeyi değiştirmiyordu. Damarlarımda akan kandan hissediyordum, bu gücün özü bana uymuyordu.

"Fedora, sadece odaklanmaya çalış." Bakışlarımı kaldırarak Leo'ya baktığımda yüzünde her zaman antrenman sırasında yaptığı ifadeyi görmek beni neredeyse gülümsetiyordu. Artık bana yabancı hale gelmeyen tek kişi oydu. Arkamı kolladığı ve iyi bir kardeş olmaya çalıştığı için ona minnettardım.

"Deniyorum." İç çekerek başını salladıktan sonra ellerimi avuçlarının içine alarak yukarı kaldırdı. Onu dinlediğimden emin olmak ister gibi konuşurken gözlerime bakmaya özen gösterdi. Her hareketi o kadar tanıdıktı ki, bunu binlerce kez yapmıştık.

"Ne kadar ilerlersen ilerle yanlış yoldan istediğin yere varamazsın. Büyünün özünü anlaman gerekiyor," Tuttuğu ellerimi hafifçe sıkarak serbest bıraktı.

"O senden ayrı değil, sadece ihtiyaç duyduğunda kullanabileceğin bir işbirlikçin değil. O hep seninle birlikte, her hücrende..." Leo'nun gözleri daha koyu bir ton alırken saçlarımın sanki odanın içini bir rüzgar kaplamış gibi uçuştuğunu hissettim.

Konuşmak için dudaklarımı araladığımda gücünü geri çekerek odanın içinde hareket eden hava dalgasını kesti.

"Bu güçte ustalaşman lazım. Babam daha fazla görevine devam edebilecek gibi görünmüyor, bizden yerini doldurmamızı bekleyeceklerdir." Ciddi bir ses tonuyla konuşurken hafifçe kaşlarını çattı. Son zamanlarda herkes çok gerilmişti, itiraf etmeliydim ki eskiden Leo'nun bana karşı gösterdiği yumuşak sevecen yanını özlüyordum.

"Andra'ya güvenmediğimi biliyorsun, güç ve itibar için her şeyi yapabilecek bir potansiyele sahip. Sana ihtiyacım var, Fedora."

Andra. Leo'dan sonra aramızda büyü gücü en yüksek olan oydu. Kendi ablam için böyle düşünmemem gerektiğini biliyordum ama yılanın vücut bulmuş haliydi. Ve Leo haklıydı, yönetimde herhangi bir söz sahibi olursa aşağısındaki insanlara acırdım.

"Ondan daha güçlüsün, babamın yerini alacağın kesin." dediğimde ciddiyetini koruyarak birkaç saniye duraksayarak kendine düşünmek için zaman verdi.

"Evet ama hala babamla yarışamam. Kraliyet ailesi bir damla daha az güce bile razı gelmeyecektir. Ne yapacakları belli olmaz."

Sadece sessizce başımı salladım. Kraliyet ailesinin hırsını oluşturduğu tehlikeliyi görmezden gelemezdim. Zamanında büyü gücünün onlara verilmemesinin bir nedeni vardı.

"Hadi devam edelim."

Leo'nun ısrarla gücü nasıl yönlendirmem gerektiğini anlattığı bir antrenman sonunda da yine istediğimi elde edememiştim. Içimdeki büyü asla sözümü dinlemeyen, onu kontrol etmeme izin vermeyen asi yaramaz bir çocuk gibi hissettiriyordu. Babamın, Leo'nun ya da Andra'nın bunu nasıl başardığını bilmiyordum.