The Veil of Desire

CHAPTER 11

Yoshio's Point of View

Nasa labas lang ako ng classroom ngunit nakakarinig na kaagad ako ng tsismis. Ipinagpabaling ko na lang iyon. Hanggang ngayon kumukulo dugo ko kay Cyro. Kapal ng mukha niyang angasan ako.

"Good afternoon, class." Bati ko sa kanilang lahat. Ngunit napatingin ako sa gawi kung saan nakaupo si Nalu. Nakita kong namumutla siya. Pinilit niyang tumayo dahil nakatingin ang buong klase sa kanya. Tumingin siya sa akin na nangangalumata.

Nalu was slumped on her chair, her head was resting heavily on her hand. She could feel a pounding headache coming. Nag aalala ako dahil baka anong mangyari sa kanya.

"Sir, okay lang po iyan si Nalu. Mag klase na lang tayo." Wika ni Olivia. Hindi ko siya pinakinggan. Napapansin kong nag-iiba nang asal ang babaeng ito.

She knew she should be paying attention, but she just couldn't shake the feeling of being unwell. As the class went on, Nalu became increasingly anxious. She didn't want to miss any important information, but she was also unsure how much longer she could stay in class without feeling sick.

Her classmates noticed her distress and some of them whispered amongst themselves, casting worried glances in her direction. Si Olivia lang ang parang walang pakialam kahit nagkukumbulsyon na siya sa kanyang kinauupuan.

Nalu felt embarrassed and self-conscious, knowing that she was disrupting the class. The minutes ticked by agonizingly slow, and Nalu's condition only seemed to worsen. She could feel her cheeks growing hot and her body breaking into a cold sweat.

Agad akong pumunta sa kinauupuan niya. Sinenyasan ko silang lahat na mag-focus sa kani-kanilang ginagawa at huwag na nila kaming intindihin. Nakita kong umirap si Olivia, dahilan ng pagkairita nito.

"Dalhin na kaya kita sa clinic? I'm really worried Nalu." Nag aalalang sabi ko.

"Okay lang ako, Sir." Hinapo ko ang kanyang leeg at sobrang init nito.

"You don't have to do anything okay? Bigyan na lang kita ng lectures later. Just take a nap." sabi ko.

As the bell finally rang, signaling the end of the class, inalalayan ko si Nalu na tumayo. Hindi ko na inisip kung anong sasabihin ng mga estudyante o kung sino man ang makakita sa amin. Ang mahalaga maihatid ko siya sa kanila.

"Kaya mo bang sumampa sa motor ko? Medyo mataas kasi." alalang sabi ko. Humawak siya sa akin at sumampa na siya sa likod. "Humawak ka sa akin ha? Mamaya matumba ka riyan. You can lean on my back." sabi ko sa kanya. Alam kong nahihiya siya kaya medyo mailap siya sa akin.

Ilang minuto lang ay nakarating na kami sa kanilang lugar. "Diyan na lang po sa tabi, Sir." mahinang sabi niya.

Itinabi ko ang motor at pinatay ang makina nito.

"Nalu!" Sigaw ng isang babae.

Nanay niya kaya ito?

"Hello po, sino po sila?" tanong nito sa akin.

"Ako po si Yoshio, teacher po niya ako sa English. Mataas po lagnat ng anak niyo kaya nagpasya na po ako na ihatid po siya rito sa bahay." pagpapaliwanag ko.

"Ah gano'n ba sir? Naku! Maraming salamat ho. Nakakahiya naman po at hinatid niyo pa ang anak ko. Pasok ho muna kayo sa bahay, makapag kape man lang."

"Hindi na po, Ma'am. May nag hihintay din po sa akin sa bahay. Salamat po sa alok po ninyo." Matapos kong alalayan si Nalu ay kumaway siya sa akin at pumasok na sa loob.