ညိဳ အဲ့ဒီေန႔ကအိမ္ကထြက္သြားၿပီးေတာ့ သက္ႏွင္းတို႔အိမ္မွာသြားအိပ္ခဲ့သည္၊ ဒီလိုပါပဲ အေမနဲ႔ရန္ျဖစ္တိုင္း အိမ္ျပန္မအိပ္တတ္၊ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အေမ့ဆိုအၿမဲတမ္းအျပစ္ျမင္ကာ အလိုမက်ျဖစ္ေနတတ္၏။ ေမေမ့မွာညိဳတစ္ေယာက္ထဲရွိတာသိတာေတာင္ ညိဳဟာအၿမဲတမ္း ေမေမ့နားကေနခြာေျပးေနတတ္သည္။
အိမ္ကေနဆင္းလာတဲ့သုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲစိတ္ေျဖကာ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါသည္။ ညိဳအိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ ေမေမကမီးဖိုခန္းထဲမွာ...၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာခင္းထားတဲ့ေကာ္ေဇာညိဳညိဳကို ျဖတ္နင္းလာခဲ့သည့္အခ်ိန္ ၾကည့္မယ့္သူမရွိတဲ့တီဗီဟာပြင့္လ်က္...၊ ေမေမကဒီလိုပဲေလ၊ တစ္ေယာက္ထဲရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို တီဗီကိုအက်ယ္ႀကီးဖြင့္ထားတတ္တယ္...။ တစ္ခါတစ္ေလေဖေဖရွိတဲ့ရက္ေတြက် သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာစကားတေျပာေျပာနဲ႔ ရယ္ေမာေနတတ္ေသးတာ....၊ သူတို႔ေျပာေနၾကတာ...၊ ရွမ္းျပည္မွာဆုံခဲ့တုန္းကအေၾကာင္းေတြ၊ ရန္ကုန္ကိုပထမဆုံးေရာက္လာခဲ့တုန္းက အေၾကာင္းေတြ... တစ္ခါတစ္ေလညိဳလုံးဝမသိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြ.....။ အဲ့ဒါကိုျမင္တိုင္းညိဳက အျပစ္မကင္းသလို တႏုံ႔ႏုံ႔ခံစားရတတ္သည္။
"ေအာ္....သမီး.....ျပန္လာၿပီလား......"
ေဒၚေမထားဟာထမင္းအိုးခလုတ္ကိုႏွိပ္ရင္း ညိဳ႕နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကိုလွည့္လာသည့္အခ်ိန္ ညိဳကဘယ္ေျပးပုန္းလို႔ပုန္းရမွန္းမသိျဖစ္သြားရသည္။ ကိုယ့္အေမကိုယ္ေအာ္ဟစ္ ရန္ေတြ႕ထားတာမို႔ မ်က္ႏွာကပူလွေသာ္လည္း ေျပးၾကည့္ရင္သားမိႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတာမို႔ ပစ္ထားလို႔လဲမရ........။
"သမီး......ဗိုက္ဆာရင္ခဏေစာင့္ေနာ္၊ ထမင္းကေတာ့မက်က္ေသးဘူး၊ သမီးႀကိဳက္တဲ့ပဲပုပ္ခ်က္ထားတယ္....။
ေမေမဒီနားမွာၾကက္ဥသြားဝယ္ခ်င္လို႔ အိမ္ေစာင့္လိုက္အုံးေနာ္......"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေဒၚေမထားဟာ ညိဳ႕ကိုဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုၿပဳံးျပရင္း ပိုက္ဆံအိတ္တစ္လုံးေကာက္ကိုင္ကာထြက္သြားသည္။
ေအာ္....ဒီအိမ္မွာညိဳတစ္ေယာက္ထဲ လိပ္ျပာမသန႔္တာပါလားေနာ္.....။
YOU ARE READING
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ဖြစ်တည်မှု
Romance(Unicode+Zawgyi) ကျွန်မဘဝမှာပြောင်းလဲလို့မရတဲ့အရာတစ်ခုကြောင့် တစ်ဘဝလုံးသိမ်ငယ်ပြီးနေလာခဲ့ရတယ်...၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မဘာများတတ်နိုင်မှာမို့လဲ...၊ ကိုယ်တိုင်မလုပ်ခဲ့တဲ့အမှားတစ်ခုအတွက် လူတိုင်းကိုတောင်းပန်စရာမလိုဘူးလို့ကျွန်မထင်တယ်...၊ ကျွန်မရဲ့ဘဝဟာ ဒီအတို...
