မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ဖြစ်တည်မှု

Part 6 (Unicode)

မောင်....ညို့ဘဝထဲဝင်လာခဲ့တာ ညို့အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်တုန်းက.....၊ အဲ့တုန်းကမောင့်အသက်က ဆယ့်ခြောက်နှစ်စွန်းစွန်းပဲရှိမှာပေါ့.....၊ မောင့်ပုံစံကမြင်ကတည်းက တည်ငြိမ်လွန်းလှတာမို့ ညိုတော်ရုံစကားတောင်စမပြောရဲ.....။

"ဆရာက......မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးခိုင်းလိုက်လို့........"

ညို့လက်ထဲကိုဖဲကြိုးချည်ထားတဲ့ စက္ကူဘူးလေးတစ်ခုရောက်လာပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာအနီရောင်ဒေါက်ဖိနပ်လေး...၊ နောက်ပြီးပို့စ်ကဒ်လေးတစ်ခုပါသေးသည်၊ အထဲမှာရေးထားတာက "ပျော်ရွှင်စရာမွေးနေ့လေးဖြစ်ပါစေ....၊ သမီးလေးရဲ့အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့မှာ ဖေဖေရှိနေမပေးနိုင်လို့ တောင်းပန်ပါတယ်.......၊"

ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဒီစာလေးဟာညို့ရင်ကို တစ်နည်းနဲ့တစ်ဖုံလှုပ်ခတ်စေခဲ့သည်။ မှတ်မိပါသေးသည်၊ အဲ့ဒီနေ့ကညိုကလေးတစ်ယောက်လိုအော်ငိုမိတာ.....ဝမ်းသာစိတ်ကြောင့်လား......၊ နည်းနည်းလေးအရေးပါတယ်လို့ ခံစားရလို့လားမပြောပြတတ်.......။

မောင်ဟာချုံးပွဲချငိုကြွေးနေတဲ့ညို့ဘေးနားမှာ အချိန်အကြာကြီးရှိနေပေးခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့စကားလုံးတိုင်းက ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတိုင်းက ညို့အတွက်တော့အထူးအဆန်းဖြစ်ကာ အမြဲတမ်းနွေးထွေးခဲ့ရသည်။ ဒီလိုနဲ့မောင်နဲ့တွေ့ပြီးလေးနှစ်အကြာမှာ ညိုတို့စတွဲဖြစ်ခဲ့သည်။ မောင်ကဝန်ခံတယ်လေ.......၊ သူညို့ကိုချစ်မိနေတာကြာပြီတဲ့.........။ တစ်ခါတစ်လေမှာတော့မောင်ကနွေးထွေတတ်သလောက် ရက်ရက်စက်စက်ပြတ်သားတတ်သည်။ အခုဆိုညို့ကိုအဆက်အသွယ်မလုပ်တာ သုံးရက်ရှိပြီလေ.........။ ညို့စိတ်တွေကခန္ဓာနဲ့ကပ်လိုက်မကပ်လိုက်နဲ့ အရူးတစ်ပိုင်းလောင်မြိုက်နေရကာမှ မောင်ဟာညို့ဘဝအပေါ် ဘယ်လောက်ထိလွှမ်းမိုးမှုရှိနေခဲ့သလဲ သတိထားမိရသည်။ မောင်ဟာသူမရှိရင်ညို့ဘဝကြီး ဆောက်တည်လို့မရဖြစ်အောင် ညို့ကိုသူ့အပေါ်မှီခိုစေခဲ့တာ.........။

ဒါပေမဲ့အခုညို့ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့သူကတော့ မောင်နဲ့လုံးဝကိုကွဲပြားတဲ့လူမျိုးပဲ.......။ အန္တာရယ်တောထဲရောက်နေတဲ့အချိန် ရှေ့ကနေမားမားမတ်မတ်ရပ်တည်ပေးတာမျိုးထက် လက်နက်တစ်ခုပေးပြီး တိုက်ခိုက်စ​ေ တဲ့လူမျိုးပေါ့.......။