CASUS

-Bölüm 3-

Her bölümün medyasına o bölümden bir sahnenin fotoğrafını koyuyorum, aklınız da daha iyi canlanması için.

Okuyan herkes okuduğuna dair bi işaret (Oy yorum vb.) verirse çok mutlu olurum iyi okumalar!

~

Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı duyduğum cümleden sonra bütün sinirimin beynime fırladığını hissetmiştim. Mercan yavaş yavaş masaya yürüdü ve ikimizin bakışmasına şahit oldu.

"Bir şey mi kaçırdım?" dedi sorgulayarak

"Nerden geliyorsun?" dedim Mercan'ın sorusunu tekrarlayarak. Gözlerimi hiç ayırmadan ve sorgular bir tonda konuşarak Doğuş'a bakakalmıştım. O da gözlerini benden çekip kafasını çevirdi. "Umarım düşündüğüm şeyi yapmadın." dedim konuşmasını beklemeden.

"Yapman gereken ama yapmadığın şeyi yaptım." kafasını tekrar bana çevirerek konuştu. Mercan ise karşımıza hızla oturdu ve tırnağını masaya bir kaç kere vurarak dikkattimizi çekmeye çalıştı.

"Lavin, noluyor?"

"Kıza hala anlatmadın mı?" dedi Doğuş kafasını Mercan'a çevirerek. Mercan ise bana dönüp kafasını noluyor anlamında salladı. Derin bir iç çekip ayağı kalktım ve merdivenlere yöneldim.

"Burnunu her şeye sokuyorsan ya? sen anlat madem" dedim merdivenlere doğru yürürken. Doğuş ise ayağı kalktı ve arkamdan yürüyerek.

"Sana yardım etmeye çalışıyorum ama kalkmış söylediğin lafa bak? ben mi burnu mu sok-" daha fazla konuşmasına izin vermeden arkamı hızla döndüm ve

"Çantam hala ellerinde olabilir tamam mı? özel bilgilerime zaten sahiplerken bir de polise gidip kışkırtıyorsun onları" Doğuş sadece susup suratıma bakıyordu Mercan ise ayağı kalkmış tedirgin bir şekilde bize bakıyordu.

"Bana yardım etmiyorsun, beni ölüme sürüklüyorsun bu hareketlerinle" dedim ona iki adım yaklaşarak. O ise elini alnına götürdü ve derin bir iç çekti. Konu polise gitmesi değildi dik başlı olmasıydı ve ne isterse onu yapıyordu.
Ben bir hiçmişim gibi söylediklerimi görmezden gelip polise gitmişti.

"Lavin lütfen sakin ol tamam mı? seni öldürecek falan değiller adalet diye bir şey var bu ülkede."

Mercan artık dayanamayıp ikimizin ortasına girdi ve bana dönerek "Ne saçmalıyorsunuz! oturun ikinizde sandalyelerinize!" Mercan'nın sinirlenmesini hiç istemezdik çünkü sinirlenince gerçekten bir anne gibi oluyordu. İkimizde masaya yöneldik ve oturduk. Mercan ise başımızda dikilip öylece durdu.

"Ee? Anlatın hadi." dedi kaşlarını çatarak. Ben derin bir iç cektim ve olan biteni baştan sona anlattım o sırada doğuşta kafasını eğmiş oturuyordu. Konuşmam bittikten sonra Mercan'a baktım o ise Doğuş'a bakıyordu. Kafasını bana çevirdi ve yanıma gelip omuzumu sıvazlayarak eğilip bana sarıldı.

"Özür dilerim, dün seni beklemeliydim." dedi geri çekilerek.

"Saçmalama nereden bilecektin Mercan" dedim ona gülümserken o sıra da Doğuş ayağı kalktı ve Mercan'a döndü.

"Şimdi ne olacak?"

"Sadece sakin olun, Olan olmuş." ikimizde Dönüp Mercan'a baktık. Mercan ise kafasını kaldırıp Doğuş'a baktı "Ne oldu karakolda? büyük ihtimalle ilgileneceklerini söylediler"