Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𓆩ꨄ︎𓆪
Annemler yemek dolu kaplarla Hyunjin'i evine uğurlarken salonun kapısına yaslanmış, sessiz bir şekilde onu izliyordum. Nazikçe gülümsüyor, babamla şakalaşıyordu. En sonunda gitme vaktinin geldiğini anladığında kafasını kaldırıp salonun kapısına doğru, yani bana baktı.
Zorlukla yutkundum. Odamda yaşadığımız olay yüzünden ve onun son söylediği şey yüzünden garip hissediyordum. Ufacık bir bakışmanın ardından merdivenlerden inmişti. Sonrasında zaten annem kapıyı kapatmıştı.
"Çok nazik çocuk," dedi annem kapının ardından bana dönerek. "Daha sık yemeğe çağır. Evde doğru düzgün beslenemiyordur şimdi."
"Niye beslenemesin?" dedim kollarımı göğsümde birleştirip anneme üsten bir bakış atarken. "Onun da annesi gayet güzel yemekler yapıyordur." Hatta o kadar iyi beslendiği için burnumu yamultacak kadar güçlü top fırlatmıştı.
Annem sinirle bana adımlayarak omzuma vurdu. Bu hamlesiyle acıyla inlemiş ve omzumu tutmuştum. Yine niye günah keçisi ben oluyordum?
"Aptal kız." dedi annem bir tane daha omzuma sertçe vurarak. "Çocuğun annesi yok ki. Tek yaşıyor. Babası denen adam da ona bu evi tutmuş, kendisi hiç yanına uğramıyormuş."
Şaşkınca gözlerimi kırpıştırdım. Gerçekliğine inanamadan, "Ben bilmiyordum." diye mırıldandım sessizce.
"Artık bildiğine göre sık sık yemeğe çağır bu çocuğu."
Üzerimdeki şok etkisiyle hafifçe başımı salladım ve koşar adımlarla odama girdim. Odaya girer girmez yerde gördüğüm kumaş kol parçasıyla adımlarım duraksamıştı. Sweatin kol parçasına uzunca bakıp yumruğumu sıktım.
"Neden o gün sweatini verdin?" diye sordum Hyunjin'e; duymayacağını bilsem bile.
Felix'in sweati olduğunu sanmıştım. Çimenlerin arasından kaçarak uzaklaşmaya çalıştığım sırada Felix'le çarpışmıştım. Sırılsıklam olduğumda karşımda yine Felix vardı. Ve en sonunda kalbimi fethedecek şekilde sweati uzatan da Felix olmuştu. Bu yüzden haftalardır Felix'den hoşlanıyordum. Çünkü onun bana karşı olan düşünceli davranışına resmen aşık olmuştum.
Ama bir anda Hyunjin çıkıp "Sweat benim, Felix'e vermesini ben söyledim." diyordu.
Ne zaman Felix'te olmasını umduğum bir şey olsa o şey, Hyunjin'de oluyor demiştim ya... Yine aynısı olmuştu.
Kendime sinirlenerek nefesimi verdim ve yerdeki kumaş parçasını aldım. Daha sonra Hyunjin'in yatağın üzerine koyduğu diğer parçasını da elime aldım. Dikecektim. İğne iplik işinden anlamasam bile dikecektim.
Annemlerin odasındaki aynalı konsolun çekmecesinden ufak iğne iplik kutusunu alıp odama geçtim. Sweat krem renkli olduğu için krem renkli ipi alıp iğne deliğine geçirmeye çalıştım. Ancak bu işlem sandığımdan daha zordu. Ufacık delikten asla geçmeyen iplik beni resmen sinir krizlerine sokmuştu.
