Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𓆩ꨄ︎𓆪
Tak.
Tak.
Tak.
"Çıldıracağım. Vallaha da billâhi de çıldıracağım!"
Sinirle yatağımdan kalkıp perdelerimi bir hışımla açtım. Birkaç metre ötemde sırıtarak bir diğer taşı camıma atmayı hedefleyen Hyunjin'i görmemle zaten taşmak üzere olan sinirlerime son damla da serpilmişti.
Camı açtım. "Seni şikayet etmediğim için bu kadar rahat davranabiliyorsun değil mi? Babamla tanışmak ister misin? Kendisi senin gibi zibidileri çok sever."
"Kızım bi' sakin olsana." Sanki sakin olabilirmişim gibi alayla bunu söylemesi beni daha da sinir etmişti. Gecenin yarısı, sabahın körü demeksizin sürekli camıma taş atıyordu. Manyak herif. "Bir şey sormak için camına taş attım."
Alayla güldüm. "Bu sefer keyfin ve kahyası atmak istemedi demek..." Sinirle gözlerimi devirerek tekrardan ona bakmaya başladım. "Gece gece ne soracaksın?"
"Sweatimi fırlatsana. Bu mesafeden fırlatabilirsin bence. Sakin aşağı düşüreyim deme."
Güldü. "Var. Felix'in sana verdiği sweat benim sweatim. Ben de daha önceden Felix'e ödünç vermiştim. Başkasının ödünç verdiği bir şeyi ne diye tanımadığı bir yabancıya verir ki? Salak çocuk. Her neyse. Sweatimi fırlat. Üşüdüm."
"Yaz mevsimindeyiz Hyunjin. Üşümüş olman imkansız. Ayrıca sweati bana Felix verdi. Ben de geri ona vereceğim. Eğer senin sweatinse ben Felix'e verdikten sonra git ve ondan al."
"Geri vermezsen sabaha kadar taş atarım."
Bu çocuğun derdi neydi? Bir anda Felix'in bana verdiği sweati kendine aitmiş gibi gösterip ona vermemi istiyordu. Yalan söylemediği ne malumdu. Kendi ellerimle bizzat Felix'e teslim ettikten sonra isterse gidip ondan geri alabilirdi. Ayrıca gecenin yarısında sürekli camıma taş atıp duruyordu.
"Babam," dedim iğneleyici bir ses tonunda. "Yan odada uyuyor. Bilmeni isterim."
"Evet. Biliyorum." dedi beni taklit ederek. "Bay Kim ile tanıştım. Beni oğlu kadar sevdi. Hatta geçen gün market poşetlerini evinize kadar çıkarmasında yardım ettim. O da teşekkür amaçlı bana bir bardak su ikram etti. Annen de son derece sevecen. Yemeğe kalmamı teklif etti. Tabii o sırada sen evde yoktun. Ben de eve geldiğinde sofrada benim suratımla karşılaşmanın senin için travma yaratacağını bildiğimden teklifini reddettim."
Duyduklarımda ağzım bir karış açılmıştı. Tek nefeste tüm bunları söyleyen Hyunjin'e şaşkınca bakıyordum.
Hyunjin, anne ve babamla tanışmıştı. Hatta evimin içine kadar girmişti ve benim bundan haberim yoktu. Öyle mi?
