Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𓆩ꨄ︎𓆪
Annemin elime tutuşturduğu bir tepsi yemekle yan binanın yolunu tutmuştum. İki gündür Hyunjin'i hiçbir yerde görmüyordum. Odasının ışığı da yanmıyordu. Geceleri birkaç kez taş atmıştım ama cama da çıkmamıştı. Annem de durumu fark etmiş olacak ki yemek bahanesiyle onu kontrol edecektim.
Apartmanın şifresini bilmediğim için evin ziline bastım. Kameranın içine girerek, "Hyunjin," diye mırıldandım. "Benim. Kapıyı açar mısın?"
Uzun bir süre kapının önünde beklesem bile kapı açılmamıştı. Zili bir kez daha çaldım. İçimden açması için dua edeceğim sırada şansıma siyah paltolu bir adam şifreyi girip kapıyı açmıştı. Ben de peşinden yemekleri dökmemeye özen göstererek içeri girdim. Adam önden ben arkasından olacak şekilde merdivenleri çıkıyorduk. Hâlâ merdivenleri çıkmasından en üst kata çıktığını anlamıştım. Çatık kaşlarla adama baktım.
Onu daha önce hiç bu civarlarda görmemiştim.
Adam, tam olarak benim gitmeyi planladığım evin önünde durunca ben de merdivenlerde duraksadım. Şaşkınca o tarafa bakarken adam, evin kapısını açmış ve girmişti.
"Hyunjin'in babası mıydı?" diye mırıldandım kendi kendime. Son derece resmi giyinmişti. Tahminimce iş adamı falan olmalıydı. Daha önce hiç ailesinden bahsetmediği için sadece tahmin yürütebiliyordum. Bir tek annemin dediği kadarını biliyordum.
Aslında Hyunjin, gerçekten gizemli biriydi. Bir anda buraya taşınmıştı ve ailesinden ayrı yaşıyordu. Şimdi ise resmi kıyafetli, babası olduğunu düşündüğüm, adam evine girmişti.
Yemeği daha sonra bıraksam güzel olabilir diye düşünüp merdivenlerden inmek için arkamı döneceğim sırada duyduğum gürültü ile ayaklarım yere çivilenmişti. Bir çeşit cam kırılma sesi tam olarak kapının arkasından yankılanmıştı. Gözlerim şok içinde açılırken bedenimi tekrardan o yöne çevirdim.
"Herkesten sessiz, sakin bir hayat yaşa diye seni buraya getiriyorum ve sen sözlerimi çiğniyorsun!"
Kapının arkasından gelen tehditkâr ses adamdan yükselmişti. Boğuk boğuk çıksa bile bazı kelimeleri çok net duyabiliyordum ve bu söz de onlardan biriydi.
"En yakın zamanda yeni bir yere taşınacaksın!"
Zorlukla yutkundum. Neyden bahsediyordu bu adam?
"Yapamam!"
Birkaç basamak daha çıkıp kendimi kapının önüne kadar atmıştım. Kapının arkasındaki sesler, daha doğrusu bağrışlar daha net duyulabiliyordu.
"Bana karşı mı geliyorsun?" Hemen ardından ise bir tokat sesi...
Şaşkınca nefesimi tutmuştum. Ellerim sinirden titrediği için annemin koyduğu bazı yemekler tepsiye dökülmüştü.
