ÇİÇEKTEN TAÇ

Bölüm 14: Boşanmak

Herkese merhabaa

Yeni bölümle birlikteyiz

Etkileşim düşüyor, neden oluyor bilmiyorum.

Ancak 15 bin okunmaya ulaşmışız. Çok mutlu oldum. Kitabımı okuyan herkese çok teşekkür ederim.

Eğer yazabilirsem, bu kitapta bizi çok uzun bir yol bekliyorr

İyi okumalarr

Kılıç'a baktım. Sertçe yutkundu, yüzüne bir hüzün çöktü. Aynı şey bana da olmuştu.

Belkide çocuğumuz olsun isterdi. Ben çocuk sahibi olmayı düşünmesem bile, o benimle böyle bir hayal kurmuş olabilirdi.

Doktor odadan çıktığında bir sessizlik oluştu, kimse konuşmadı. "Sen..dinlen İklil." Dedi Alev zorlukla. Belki o da teyze olmak isterdi. Alev odadan çıktı. Peşinden diğerkiler de çıktı. Odada tek kalan ben ve Kılıç olduk.

Kafamı kaldırıp Kılıç'a baktım, o da bana baktı. Yanıma yaklaştı ve yatağımın kenarına oturdu. Onun hayallerini yıkmış olabilirdim.

"Özür dilerim..bunu yapmak zorundaydım." Dedim başımı öne eğerek. Ellerimle oynadım.

Çenemden tuttu ve başımı kaldırdı. Gözlerimizi buluşturdu. "Şimdi bana anlat, kendine zarar verecek kadar geçerli bir sebepmiymiş bilerek kurşunun önüne atlamak." Ciddi bir sesle konuşmuştu, kırıldığını düşünüyordum.

"Doğa...Doğa için yaptım." Dedim titrek sesle.

"Doğa'ya gelmiyordu ama kurşun." Diyerek haklı bir soru sordu.

"Çünkü babasına geliyordu. Babasına daha yeni kavuşmuş, eğer babası gitseydi çok üzülürdü. Aynı benim gibi.." Kılıç babam hakkında bana çok soru sormamıştı. Ancak babamın olmadığını biliyordu.

Öyle diyince yaklaştı ve beni göğsüne çekti. "Güzelim benim. Temiz kalplim.." dedi durgun bir sesle.

Şu sıralar herşey babamı hatırlatıyordu bana. Herşey üst üste geliyordu.

"Lütfen bana kızma. Yapmam gerekiyordu. Benimle aynı şeyi yaşamamalıydı. O çok küçük." Dedim göğsünden kalkarak. Gözlerim dolmuştu.

"İklil, bak ben seni anlıyorum. Ama kendini düşün biraz." Dedi.

"O durumda düşünmezdim anlıyor musun? Bilmiyorsun çünkü nasıl bir his, nasıl bir duygu olduğunu." Dedim. Sesim biraz yüksek çıkmıştı.

"Ama empati yapabiliyorum. Seni anlayabiliyorum da. Bunu konuyu daha sonra konuşalım. Hadi dinlen." Dedi ve sırtımı yatak ile buluşturdu.

"Sen de gel." Dedim yanıma çağırarak. Kılıç'la uyuduğumdan beri kendimi rahat hissediyordum.

"Yarana zarar veririm." Dedi.

"Hayır, sen bana zarar vermezsin. Lütfen gel." Dedim gözlerinin içine bakarak.

Kafasını salladı. Yatması için sol tarafımı ona açtım. Beni kolları arasına aldı.

"Keşke gitmeseydim yanından. Koruyabilirdim o zaman seni. Benim yüzümden oldu." Dediğinde kalbim sızladı. Böyle düşünemezdi.

"Senin yüzünden olmadı. Kendini nasıl suçlarsın?"

"Benim için gelmişler oraya." Dediğinde yutkundum. Bu heriflerin tek yaptıkları şey acı çektirmekti.

"Ben seninle bu olayları, işini bilerek evlendim. Asla pişman değilim, vurulsam bile." Dedim. Dudaklarını saçlarıma bastırdı.

"İklil."