ÇİÇEKTEN TAÇ

Bölüm 20: İhanet

Herkese merhabaa

Nasılsınız?

Ben iyiyimm

Önceki bölümün okunması ve voltesi az. Sizi daha çok bekletecektim ama bitirince atmak istedim.

Karneleriniz nasıl bu arada?

Umarım güzeldir

Tatil geldi, bu yüzden bölümlere biraz hız vermeye çalışacağım.

Tabi bayramı görmezden gelirsek. Bayram dolayısıyla bölüm geç gelebilir, net birşey söyleyemem.

Yazım yanlışları olabilirr kontrol edemedim.

Yıldıza basıp satır arası yorum yapmayı unutmayınn

İyi okumalarr

&&

Annem uzun süre öyle kaldı. Babamla nasıl yüzleşeceğini düşünüyordu. O adamın annem ile yüz yüze gelmesini istemiyordum.

"Anne, Tuğrul Atalay, tanıyor musun?" Dedi abim. Abimin bu konuyla alakasını da çözememiştim. Bunu demesiyle annem abime döndü ve ilk bir kaç saniye sadece yüzüne baktı.

"Tanıyor musunuz?" Dedi Kılıç.

Annem ağır ağır başını salladı. O an yüzüme bir şaşkınlık geldi. Annemin bu konuyla muhattap olmasını istemiyordum.

"Anlat anne. Ağzından cımbızla laf almayalım." Dedi abim.

"Eski aile dostumuzdu. Altan bizi bırakmadan önce sürekli konuşurduk, buluşurduk. Sizi getirmezdik, küçüktünüz ve biz alkol alırdık hep beraber. Bu yüzden getirmezdik sizi. Genç zamanlarımızdı." Derin bir iç çekti. Anlatmak istemiyor gibiydi.

"Altan bizi bıraktıktan uzun bir süre Tuğrul'lar ile görüşmedik. Bir kaç ay önce bana bir telefon geldi. Tuğrul'du arayan kişi. İlk önce şaşırdım, telefonu açtım. Saydırmaya başladı. Karısının ve kızının öldüğünden de bahsetti." Şaşkınlıkla annemi dinliyordum. Benim kadar Kılıç ve abim de öyleydi.

"Kimin yaptığını sordum. Altan olduğunu söyledi. O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. Yapmış olamayacağını düşündüm. Tuğrul beni inandırdı." Durdu ve gözlerini hepimizde gezdirdi. Sonra yere baktı.

"Bir kaç kere eve de geldi." Dedi. İkinci bir şok yaşamıştım. Ayağı kalktım ve anneme döndüm.

"Ne diyorsun anne sen? O adamı nasıl evine alırsın? Neler yaptı o bana biliyor musun?" Diye bağırdım ve çıkıştım. O adamı eve soktuğuna inanamıyordum.

Annem kafasını kaldırdı ve bana baktı. Gözleri dolmuştu. Ona bağırmak istemiyordum. Ama kendimi de tutamıyordum.

"Ben onun yüzünden ölüyordum ve sen onu evine mi aldın! Onunla konuşmuşsun bir de! Rüyalarıma girdi, kabusum oldu o adam benim!" Daha konuşamadım. Boğazıma bir yumru oturdu. Gözlerim doldu.

"İklil gel biz biraz dışarı çıkalım." Dedi Kılıç ve yanıma gelip kolumdan tuttu.

"Bırak Kılıç." Dedim kolumu kurtararak. Tekrar anneme döndüm ve yanına yaklaştım.

"Bana bunları yaptığından haberin var mıydı?" Dedim. Sustu, sadece sustu. Bu annem olamazdı. Benim annem olamazdı.

"Yaptın mı bunu!" Diye bir kez daha bağırdım. Abim ayağı kalktı.