Yattığım yatakta çığlık çığlığa tepinip sinirle üzerimdeki battaniyeyi ittim yataktan aşağıya. Yine hakkımda bir magazin haberi çıkmıştı, bu olay benim gram umurumda olmasa bile annem canıma okuyacaktı. Dün eski bir arkadaşımı toprağa vermiştim ama benim bunun yasını bile tutacak ne yüzüm ne de zamanım vardı. Bu yüzden çareyi içip aklımı dağıtmakta bulmuştum, ama sarhoş olacağımı anladığım an mekândan erkenden çıkmıştım.
Ayrıca bir de şu iş adamıyla olan çekim mevzusu vardı, annem cenazeye gitmeme bile izin vermemişti ama ben ne olursa olsun uzaktan da olsa görmek için gitmiştim ve bu yüzden çekimleri kaçırmıştım.
Adam benden o kadar özür diledikten sonra bu haberi görünce benim yalan söylediğimi düşünecekti kesinlikle. Neyse, tanımadığım bir adamın hakkımda ne düşündüğünü umursayacak bir insan değildim, çok şükür. Çalan telefonumla söverek elime aldım, annem arıyordu, daha fazla sinirlenmesin diye hızla açtım.
"Firuze, ne yapmaya çalışıyorsun? Sen ne demek oluyor bu duyduklarım, gördüklerim? Bana cevap versene."
"Bir şey yapmaya çalışmıyorum anne, özür dilerim, paparazzileri fark etmemiştim."
"Kes sesini, cevap verme bana. Senin başımıza açtığın sıkıntıları çözmeye çalışıyorum, bir daha böyle bir rezillik görmek istemiyorum," yüzüme kapatılan telefonla sinirle bir çığlık atıp, yatağın üzerindeki yastıkla yatağa vurmaya başladım, az da olsa sinirimi atabilmek için.
Hızla duşa girdim, kendime gelebilmek için.
Çıktığımda annemden ve o adamdan mesaj geldiğini gördüm, onu umursamadan annemin mesajına baktım.
"Anne: Bir saat içinde o götünü toplayıp stüdyoda ol, bekliyorum."
Göz devirip sinirle hazırlanmaya başladım, nefret ediyordum her şeyden, herkesten, yaptığım işten, annemden, herkesten en çok da kendimden.
Sürekli rol yapmaktan, hiçbir tepkimin, davranışımın gerçek olmamasından nefret ediyordum. Hayata geldiğim andan itibaren bana biçilmiş olan rolü oynuyordum, sadece annemin yarattığı ve oynattığı bir kuklaydım ben.
Ben Firdevs Alenin ekranların aranan yüzü, medyanın prensesi, annesinin kuklası, babasının ölüm sebebi. Bana verilen rolü oynamaktan başka bir çarem olmadı, hiçbir zaman ve olacağına da inanmıyorum.
Makyajımda bittiğinde hazırdım, eşyalarımı da elime alıp, yüzüme her zamanki gibi sahte olduğunu bir tek benim bildiğim gülümsememi yerleştirip, çıktım evden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FİRDEVS | YARITEXTİNG
Novela Juvenil-YARI TEXTİNG- 0530*: Sen kendini gerçekten prenses falan mı sanıyorsun? (10.02) 0530*: 2 ay öncesinden belirlenmiş çekimleri son dakika nasıl ekersin? (10.02) 0530*: Ne kadar önemli bir toplantımı iptal ettim sırf bu çekim yüzünden ama prenses hazr...
