KARANLIĞIN IŞIĞI. (Tamamlandı)

21 .BÖLÜM

İyi okumalar 🤍

Tamam tamam Işık sakin ol" dedim kendimi sakinleştirmeye çalışarak. Tekrar baktım nota.. Sakinleşecek gibi değildi ki.

"Offf" dedim sinirle.

Ellerimi nemli saçlarıma geçirirken.. Kafamı iki yana salladım. Yok yok ben bu şehir de duramazdım artık yarından itibaren annemleri arayarak geri kaydımı Mersine aldıracaktım. Resmen yaşamadığım şey kalmamıştı.. Odama girdim fotoğrafı çantama koydum. valizimi çıkartarak bütün giysilerimi askılarıyla beraber koydum. Odam da ne var, ne yoksa herşeyi mi topladıktan sonra, bir kaç şey kalmıştı. Onları da yarın hallederim diye düşündüm.. Valizi kapı'nın kenarına koydum.. Yatağıma yönelmeden önce çalışma masamdan su aldım. İçerken gözüm çerçevede ki Ece'yle benim fotoğrafıma takıldı.. Ece'ye bunu nasıl söylecektim bilmiyordum. O sırada telefona mesaj geldi. Ece'dendi yazdığı mesaj

"Yarın annemler yok kahvaltıya bize gelsene efe abim, sen, ben" yazmıştı

böyle mesaj atınca daha çok üzüldüm nasıl söyleyeceğime İçimden' en azından son kez görmüş olurum' dedim. Yatağıma yattım da, Aklımda Emir de vardı. Peki O.. Ben bunları düşünürken sol gözümden bir yaş aktı hemen sildim derin bir nefes aldım kendi kendime

"Gitmem daha mantıklı hem onlara da zarar veriyorum." dedim.

*****
Sabah gözlerimi güneş ışığı ile açtım güneş yüzüme gelince istemsizce gözlerimi kıstım. Yataktan doğrularak odama baktım. Nasıl diyecektim ki.. Efe'ye Ece'ye Özellikle Emire... Üstümde ki yorganı atarak. Lavobaya girdim elimi yüzümü yıkadım. Valizde ki, bir kaç parça giysi aldım. Siyah crop, ve siyah pantolonla üzerime ince bir ceket aldım. çantama telefonu mu, ve anahtarımı koyarak evden çıktım. Makyaj olarak kapatıcı sürmüştüm. O da gece ağladım belli olmasın diye çıkmadan önce Ece'ye de mesaj atmıştım.

"Geliyorum" diye.

O ise "Tamamdır :) " Yazmıştı.

Ben bunlar düşünürken Ece'nin evine gelmiştim. Yüzüme yapmacık bir gülümseme ile zile bastım. Uzun sürmeden kapı açıldı.

Heyecanla Ece" "Hoşgeldinn" diye

bana sarıldı. Ben de ona sarıldım normal sarılma değildi. Benim ki, veda sarılmasıydı.. Benden ayrıldığın da,

"Hadi gel kahvaltıya senin için bir sürü şey yaptım" dedi

heyecanlı sesle içimden

'yapma işte şunu seninle vedalaşmam zor olacak' dedim.

Zoraki bir gülümsemeyle

"Ellerine sağlık" dedim.

Mutfağa doğru ilerlerken Mutfaktan Efe'nin sesi geldi.

"Yenge koşş rızzık, zamanı"

"Aloooo dünyadan Işığa" dedi Ece

elini gözümün önünde sallayara

"Haaa efendim " dedim Emir lafa girdi.

"İki saattir burada sana sesleniyoruz" dedi ciddi bir sesle

Gülümsemeye çalısarak

"Duymadım kusura bakmayın" dedim.

Efe "Hayırdır yenge aşık mı oldun?" dedi.

Sinsice gülerek. Derin bir nefes aldım 'En çok ta Efe'nin esprilerini özleyecektim.' Kafamı olumlu anlamda salladım. Titreyen

sesimle" Evett" dedim.