AŞKA ÖĞRENCİ | Texting

75-

Selaamm🫶🏻
Hem düz bölüm yazmak istiyorum hemde bi zorlanıyorum ikizler burcu da değilim halbuki....

desteklerinizi esirgemeyin, iyi okumalar 🧸

Sabah zar zor alarma uyandığımda kızlar hala uyuyordu. Yatağımı toplayıp elbisemi üstüme hızlıca geçirdiğimde ise saat 10.30du. Ben uyuduğumda ise saat belki gece ikiyi çoktan geçmişti.

Eve uğrayabilmek için uykumdan çalmıştım ama bayılacak gibiydim. Gözlerimi hala zar zor açıyordum. Sabah uyandığımda acaba dedim gece neyin inadını yaptım? Adam paşa paşa gelsin. Diğer hafta sen git yani. Ama yok. İlla zorluk yaşayacağım.

Bez çantama hızlıca bir kaç eşya koydum. Zaten bir gün kalıp dönecektim. Fazla eşya almaya gerek yoktu. Gezme odaklı gitsem muhtemelen bir gün bile olsa koca valizle giderdim ama tek amacım Ardayla olabilmekti.

Gerekli olanları aldığımdan emin olduktan sonra, olurda Pazartesi sabah dönme isteğinde bulunursam diye bu sefer arabayla havaalanına gidecektim. Artık mecbur park parasını ödeyecektim ama başa gelen çekiliyordu.

Makul bi saat olsa ve ben akşamdan kalma olmasam, arabaylada gidebilirdim. Bir de İstanbul'da araba sürmek bana çok gerici geliyordu. Bu yüzden de uçak ilk tercihim oluyordu aslında.

Arda'ya kısaca yola çıktığıma dair mesaj attığımda vakit kaybetmeden ilerlemeye çalıştım. Muhtemelen yetişirdim ama arabayı park edecek yer bulamazsam gerginliğini üzerimden atamıyordum.

Böyle gerilmemin gereksiz olduğunu ve elbet bulacağımı her seferinde yaşıyordum ama maalesef... Hoş geldin anksiyete bebek.

Yoldayken bir yandan da annemin aramasına dönmüştüm. Yanıma gelmek istiyorlardı aslında ama babam anca iyileşmişti ve biraz da denk gelememiştik. Şimdi yine aynı muhabbet açılacak gibi olduğunda ise İstanbul'a gideceğimi söylemiştim.

Hayatımda biri olduğunu hafiften çıtlatmıştım ama oturup boylu boyuna konuşmamıştık. Babamın evde olmamasını fırsat bilip soru yağmuruna tutulduğumda ise maalesef bir kaçışım yoktu. Sabırla hepsini tek tek cevapladığımda ses tonundan içine sindiğini anlıyordum ama sorgulayıcı tavrını asla bırakmıyordu.

En sonunda arabayı park edeceğim bahanesine sığınmış ve rahatlamıştım. Sevinmişti annem. Ama başka zaman daha detaylı konuşabilirdik.

Katlı otoparka geldiğimde güvenlik görevlisinden iç hatlar geliş yönünü öğrenip o yöne doğru ilerledim. Tamam park yeri bulmak önemliydi ama o gün geldiğimde arabaya daha kolay ulaşmak ve bulmak daha önemliydi.

Bir kaç tur attığımda en sonunda bulmuştum. Bu konuda etmediğim dua kalmamıştı galiba. Şu park gerginliğini bir şekilde çözmem gerekiyordu ama nasıl olacağı hakkında bilgim var mıydı? Sanmıyorum.

Saat çoktan 12:30'u geçerken daha ne kadar hızlı hareket edeceğimi şaşırmıştım. Arabayı kitleyip park ettiğim yerim fotoğrafını çektim. İşimi şansa bırakamazdım.

Ardından hızlıca iş hatlat gidiş yönüne yürümeye başladığımda çalan telefonumuda çantamdan çıkartmaya çalışıyordum.

"Efendiiim?"

"Güzelim ne yaptın? Yetiştin mi?"

"Of aşkım yetiştim galiba. Arabayı park ettim şimdi yürüyorum. Ambale oldum şu an gerçekten. Uçakta gelene kadar uyurum ben." dediğimde gülmeye başladı. Ben burda nelerle ne halde uğraşayım beyefendi gülsündü.

"Ben sana geleyim dedim yavrum, neyse. Gelde uyuturum ben seni."

"Zaten hiç plan yapma, direkt eve gidip uyuyalım olur mu?"