Ceylin

9.Bölüm

Sınır: 300 oy , 70 yorum.

Asansör durduğunda annem elimden tuttu. Bir odanın önünde durduğumuzda annem beklemeden kapıyı açtı ve gördüğüm görüntü ile olduğum yerde çakılı kaldım.

Bu gerçek olamazdı değil mi ?

Erdem abim kanlar içinde ki kolunu tutarken babam odanın içinde dolanıyordu.

İkisinin bakışları da bu tarafa döndüğünde ikisi de şaşkınlıkla bize bakakaldı.

Abime baktım, kanayan koluna bir bez tutuyordu ama kanı durdurmaya yetmiyordu yaptığı tampon. O kadar çok kan vardı ki bir an için midem bulandı.

İlk kendine gelen annem olurken elimi bırakıp hızlı adımlarla Erdem abimin yanına gitti.

"Neler oluyor?" Neredeyse bağırarak konuşurken sirkelenip kendime geldim. Odanın içine girdiğimde babam yanıma geldi.

Kolunu omuzuma atıp beni kendine çekti.

İçimde endişe tohumları büyürken ellerim titremeye başlamıştı. Çok fazla kan vardı.

"Sakin ol bir şey yok," babam titreyen elimi tutarak konuşurken sadece başımı salladım.

"Sakin olun, sadece ufak bir kaza. " Abim sakince konuşurken annem sinirle ona baktı. "Baya ufak gözüküyor gerçekten, neler olduğunu hemen anlatıyorsunuz. Ya da önce hastaneye gidelim, hadi kalkın. "

"Hastaneye gerek yok..." abim, annemin bakışları ile susarken derin bir nefes verdi ve başını salladı.

Kısa bir süre içinde hazırlanıp hastaneye gelirken bakışlarımı abimden çekememiştim. Neler olduğunu deli gibi merak etsem de bir anda içime kapanmıştım.

Bunun korkudan olduğunu biliyordum.

Abim yarasının temizlenmesi için bir odaya alınırken biz dışarıda kalmıştık.

Annem bakışlarını babama çevirdi. "Ne oldu?"

Babam sıkıntılı bir nefes alıp eliyle saçlarını karıştırdı. "Bir çalışan ile arsında sorun oluştu, adam da herhalde madde kullanıyor. Bir anda bağırmaya ve kendi kendine konuşmaya başladı, ardından eline aldığı bıçağı Erdem'e sapladı. "

Annem sinirle kaşlarını çattı. "İşe alınmadan önce sağlık muanesi yapılmamış mı?"

"Yapılmış , sonuçları temiz çıkmıştı. Yeni başlamış olabilir ya da şirkete onun sonuçlarını değiştiren biri vardı."

Annem sessiz kalıp başını salladı. Siniri ve üzüntüsü gözlerinden okunuyordu.

"Anne?" Gelen ses ile bakışlarımız buraya gelen Batuhan abime çevrildi. Hızlı adımlarla buraya doğru geliyordu.

"Hayırdır , ne yapıyorsunuz burada ?"

O sırada Erdem abim odadan çıktı. Batuhan, Erdem abimi gördüğünde şaşkınlıkla ve telaşla ona doğru yöneldi.

"Abi? Ne oldu, kolun,"

"Ufak bir kaza, dikiş attılar zaten. " Dedi Erdem abim, Batuhan'ın sözünü kesip.

Batuhan abim tatmin olmasa da başını salladı. Hastaneden çıktıktan sonra arabaya bindik. Sessiz bir şekilde akan yolu izlerken abimin sorusu ile bu sessizlik son bulmuştu.

"Kontrole gittiniz mi, bir sorun var mı?"

Bana bakarak sorduğunda aklımdan çıkan şey aklıma gelmişti. Benim bir oğlum olacaktı.