Ceylin

13.Bölüm

Sınır: 250 oy ve 50 yorum.

Sınır geçilmeden bölümler gelmiyor.

Sıcaktan bunalmış bir şekilde gözlerimi açtığımda yanımda yatan birinin olduğunu fark ettim. Kafamı yavaşça çevirip baktığımda Cenk olduğunu gördüm.

Oh be, bir an korkmuştum.

Bana sarılmış bir şekilde yatarken gülümseyerek ona baktım. Gece yanıma gelmiş olmalıydı.

Yan dönüp sırt üstü yatmaya başladım. Cenk göbeğime sarılmış bir şekilde yatarken dayanamayıp fotoğrafını çektim. Çok güzel duruyordu sıpa. Cenk’in saçlarını okşarken sosyal medyada biraz dolandım.

O değil de, neden bu ünlülerin en uzun evliliği iki sene? Doğru düzgün evli çift yoktu neredeyse. Hepsi bir süre sonra boşanıyor. Evlilik hayatını merak ettiler desem zaten sevgilileri ile evli gibi yaşıyorlar yani.

Yargılamıyordum ama doğru da bulmuyordum. Neyse canım banane insanların hayatından.

Telefonu bıraktığımda Cenk’in beni izleyen gözleri ile karşılaştığımda irkildim.

Tövbe tövbe.

Erdem abimin yolundan ilerliyor bu da sanırım.

“Günaydın. “ Dedim gülümseyerek.

“Günaydın. Nasıl oldun? “

“İyiyim. Hatta çok iyim. “

Oturur pozisyona gelip sırtını baza başlığına dayadı. Ayağa kalkıp balkon kapısını açtım. Dün gece Cenk kapatmış olmalıydı, ben kapatmazdım normalde.

Odamın içinde ki lavaboya girip günlük işlerimi hallettim. Odaya girdiğimde Cenk’in bakışları bana döndü. Başı ile önünü işaret etti.

“Hadi otur, konuşalım biraz. “

Merakla ona baktım. Ne konuşacaktık.

Yanına oturup ona baktım. Sıkıntılı bir ifade ile bana bakarken merakım giderek artıyordu.

“Dün sancı içinde kıvranırken neden bize haber vermedin? Ben odana gelmesem ne olacaktı? Öyle kıvranmaya devam mı edecektin. Geçen gün aşerdiğin zaman da bize gelmedin. Bir sorun olduğunda tek başına halletmeye çalışıyorsun, sana yardım etmemize izin vermiyorsun. Neden? “

Kısa bir an duraksadım. Öyle davrandığımın bile farkında değildim. Genelde sorunlarımı tek başıma ya da Yavuz’la hallederdim. Yavuz’a bile anlatmazdım hiçbir şey o sormadan, o bir sıkıntım olduğunu anlar yanıma gelirdi.

Benim de o zaman aklıma gelirdi Yavuz’a danışmak. Tabi artık Yavuz’la bu sorunumu çözmüştük. Uzun sürmüştü biraz ama artık ne olursa olsun ilk ona gidiyordum.

“Ben... Bilmiyorum. Bunları yaptığımı bile şimdi fark ettim. Sanırım yalnızlığa alıştığım için. Yavuz vardı yanımda sadece, ilk başta ona bile anlatmazdım hiçbir şey. Daha sonra bu sorunu çözdük. Ama hâlâ bir sorun olduğunda birine haber vermek aklıma bile gelmiyor. “

Derin bir nefes aldı. “Biz senin aileniz Ceylin. Belki geç kavuştuk ama bu aile olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor. Bir sorunun olduğunda bize gelmen gerekiyor. Hamilesin sen bazı şeyleri tek başına yapamazsın zarar görürsün. Söz ver bana bundan sonra en ufak bir şeyde bile bizim yanımıza geliyorsun. “

Başımı salladım. “Tamam. Söz. “

Gülümsedi. “Hadi o zaman aşağı inelim. Kahvaltı hazırdır. “