"Bu bizim masalımız." dedi alnını alnıma yaslarken.
"Masalları sevmiyorum, hep kısa oluyorlar." dediğimde elim yanağına ilişti. Gözlerini kapatıp gülümsedi.
"Biz de destan yazarız o halde. Adı da Aslan ve Serçe olur."
Bir varmış, bir yokmuş...
Asla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Müziği: Feridun Düzağaç - Alev Alev
17. Bölüm -Alev Alev-
ASLAN
Nizamiyeye geleli birkaç saat olmuştu. Şimdi ise harekat merkezinde yeni görevin detayları için toplanmıştık. Zeyd ve Mihra eksikti. Onlar hala gizli görevdeydiler. Mehmet ve Yusuf ise yaklaşık bir saat önce memleketlerinden apar topar dönmüşlerdi. Ek olarak aramızda yeni biri daha vardı. Haktan...
Timlerimiz birleşmişti bu da bizi bekleyen görevin zorluğunu ortaya koyuyordu.
İçeride derin bir sessizlik hakimdi. Öyle ki Yusuf ve Mehmet belki de ilk kez birbirine sataşmıyordu. Tek kaşımı kaldırıp önce Yusuf'a baktım. Uzun uzun uzaklara dalmıştı. Canı oldukça sıkkın duruyordu. Mehmet bir şey biliyordur diye ona baktım. Anında göz göze geldik. Yusuf'u işaret ederek ne oldu dercesine kaş göz işareti yaptım.
"Bilmiyorum komutanım." dedi sessizliği bozarak. "Havaalanından beri böyle. Gelene kadar o kadar laf ettim ilk defa sesini çıkartmadı." Haktan olaylara yabancı olduğunu belli ederek gözlerini kıstığında ben ve Tiki bu duruma oldukça şaşırmıştık. Bir şey olduğu belliydi. Onun hakkında konuştuğumuzun farkında bile değildi. Önümde duran kalemi ona fırlatınca irkilip anında bana baktı.
Aramızda kısa bir sessizlik oluştu önce. Ardından yanında oturan Mehmet, ensesine sert bir tokat attı.
"Biz de bir şey olduk sandık. Bu muydu derdin Hamsi?"
"Siktir git! Uğraşma benle." diye patladı. İki kolunu masaya yaslayıp başını önüne eğdi.
"Trabzon'a gideli daha bir hafta olmadı, ne ara bu hale gelecek kadar aşık oldun?" dedi Tilki.
"İlk görüşte aşk." Yusuf kısaca cevapladığında Haktan da konuya dahil oldu.
"Kız karşılık mı vermedi?"
"Yok, verdi."
"Sorunlu musun oğlum? Tipin niye böyle o zaman?" Hayretle onu izliyordum. Bana cevap vermeden önce iç çekti.
"Biz aslında ortaokula kadar birlikte okuduk. Tabi o zaman aşk meşk nedir bilmeyiz. Sınıf başkanı olduğunda konuşsam bile adımı tahtaya yazmazdı. Kızlar erkekler yakalamaca oynadığımızda hep onu kovalardım." Dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme belirdi. "Bir şekilde yollarımız birbirinden ayrıldı. Memlekete gittiğimde uzun zaman sonra Gülsüm'le karşılaştık. Ne yalan söyleyeyim onu ilk görünce kalbim içeride takla attı. Çocukluk günlerimize döndüm. Lafı da hiç dolandırmadım, niyetimi de beli ettim. O da karşılık verdi hemen. Zaten mazimiz çocukluğumuza dayanıyor. O yüzden yeni başlamadık, kaldığımız yerden devam ettik."
