"Bu bizim masalımız." dedi alnını alnıma yaslarken.
"Masalları sevmiyorum, hep kısa oluyorlar." dediğimde elim yanağına ilişti. Gözlerini kapatıp gülümsedi.
"Biz de destan yazarız o halde. Adı da Aslan ve Serçe olur."
Bir varmış, bir yokmuş...
Asla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM MÜZİĞİ: Manga - Dünyanın Sonuna Doğmuşum
15. Bölüm -İhanet-
Bir varmış bir yokmuş...
Bazı sırlar ihanet kokarmış.
Bazı gerçekler de kan...
Aslan'ın Vurulduğu Günün Akşamı...
Hastaneden çıktığımda caddenin başında taksi beklemeye başladım. Hava kararmış biraz esiyordu. İç geçirip etrafa bakındım. Hastane önünde olduğum için etraf kalabalıktı. Tek tek insanları incelerken dikkatimi karşı kaldırımda hareketsiz duran adama kaydı.
Tam karşımdaydı, öylece bana bakıyordu. O hastalıklı bakışlar, iğrenç gülümseme...
Psikoloğum, her şey daha çok yeni olduğu için yaşadığım olaydan sonra halüsinasyonlar görmemin normal olduğunu söylemişti. Son saldırı beni tetiklemişti. Başka bir açıklaması olamazdı. Gerçek değildi. Burada elini kolunu sallayarak gezmesi imkansızdı.
Nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Her şey yolunda diye kendimi telkin ederken arkadan biri belime sarıldı. Hareket etmemi tamamen kısıtladığında hemen önümde siyah bir araba durdu. Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki kendimi bir anda arabanın içine itilmiş bir vaziyette bulmuştum. Hiçbir tepki verme fırsatım bile olmamıştı. Kapılar saniyeler içinde kilitlenmişti.
Arka koltukta yanında oturduğum adama baktım. O esnada ruhumun bedenimden çekildiğini hissettiğimde sırtımı ondan uzak durmak istercesine kapıya yaslayıp yardım çığlığı atmak için ağzımı araladım.
Elini hızlı bir şekilde ağzıma bastırıp buna engel oldu. Belinden çıkarttığı silahın soğuk namlusunu aynı sertlikle alnıma yasladı.
Oydu... O çirkin bakışların sahibi Böcek'ti.
Halüsinasyon görüyordum. Gerçek değildi. Gerçek olamazdı.
