Capella ✯ F. Toji

✯9

"Bir geri, iki ileri, bir sağ, iki sol, dön..."

Capella elbisesinin eteklerinden tutmuş, kendi kendine evin koridorlarında dans ederken kapı çaldı. Donakalarak birkaç saniye, bir metre ötesindeki kapıya baktı. Daha sonra son derece yavaş ve sessiz adımlarla kapıya yaklaşıp parmak uçlarına kalktı. Alnını kapıya yaslayıp minik merceğe odaklanarak kapının ardındakinin kim olduğunu görmeye çalışıyordu. Dengesini kaybedip tabanlarının üzerine düşünce elleri kapıda kaymış, minik bir ses çıkarmıştı.

"Hayır, hayır, hayır. Bu kim şimdi ya?"

Dışarıda, soğuktan dolayı ellerini ovuşturan kadın neşeli bi ses tonuyla konuştu.

"Bay Fushiguro. Evde misiniz acaba?"

Bu sefer zile basmayarak parmak eklemlerini birkaç kere hızlı hızlı kapıya vurdu. Sesten korkan kız geriye sıçrasa da hemen toparlanarak yeniden kapıya yanaşmıştı.

Şimdi kapıyı açmayabilir, Toji gelince de şişman, orta yaşlı, pembe yanaklı, kısa bir kadının kendisi için geldiğini söyleyebilirdi ya da şimdi kapıyı açıp bizzat kadının derdini öğrenebilirdi.

Yapması gerekeni tabii ki de biliyordu. Ne de olsa Toji ona, kendisi evde yokken kapıyı asla bir başkasına açmaması gerektiğini ve fazla ses yapmaması gerektiğini, ellerindeki parmaklarının sayısından daha çok kez anlatmıştı. Ve Capella her zamanki gibi gerekeni yapmayarak merakına yenik düştü. Kapının güvenlik kilidini kaldırdı ve açıp gülümsemeye çalışarak karşısında şaşkınca kendisine bakan kadına baktı.

"Merhaba!"

"Pardon. Yanlış gelmiş olamam, değil mi?"

Birkaç adım geri giderek kapı numarasını kontrol etti.

"Yanlış gelmediniz. Toji Fushiguro'nun evi."

"Pekâlâ," Capella'nın henüz fark ettiği, yerde duran büyük bir sepeti kaldırarak kızın ellerine verdi.

Capella şaşkınlıkla kollarının üzerinde zar zor tutabildiği sepete baktı.

"Bu nedir?"

Kadın hoş bir kahkaha atarak ellerini birbirine vurdu.

"Noel hediyesi tabii. Sizi daha önce bu civarda hiç görmediğime eminim. Bay Fushiguro ile mi yaşıyorsunuz?"

"Ah, evet. Aslında o şu an işte."

Kadın sarı saçlı kafasını salladı.

"Anlıyorum. Elektrik faturasını ödemek için çok çalışıyor olmalı." dedi kahkaha atarak. Capella'nın üzerindeki elbiseyi kastediyordu.

Kız bunda komik olan hiçbir şey görmese ya da duymasa da tuhaf görünmemek için kadına, duruma göre yeterince tuhaf olan bir gülüşle karşılık verdi.

"Hahaha! Evet, aslında elektrik bir yere gitmişti. Bu sabah geldi."

"Bir yere mi gitmiş?" Yeniden kahkaha atınca, inip kalkan göğsünün üstünde sallanan büyük memeleri -montunun altından bile belli oluyordu- kızın dikkatini çekti. "Alemsiniz. Neyse ben sizi tutmayayım. Mutlu Noeller!"

"Size de!" Capella da aynı coşkuyla karşılık vermeye çalışarak kadının arkasını dönüp uzaklaşmasını bekledi. Yeterince gittiğinden emin olduktan sonra sepeti yavaşça yere indirdi. Kapıyı kalçasıyla kapattıktan sonra sırtını, ona göre hoş gelen soğuk yüzeye yaslamıştı.