Aşkın Melodisi /HYUNLİX

Öldürmeni Bekliyorum

NOT: Eğik yazılar geçmişte yaşananları anlatıyor, zaten okuyunca farkedersiniz.
Başka bir bakış açısına geçtiğimde koyu renkle başlık atarım ve başlıkta kimin dilinden olduğunu yazarım...
Ek olarak ta hikayede bazı karakterlerin isimleri kötü kişiler olarak geçebilir, üyeleri kötülemek için değil sadece ilk onların isimleri aklıma geldiği için yazdım.

Bu evi ben rüyamda görmüştüm, bu nedenle ev düzeni saçma olabilir ki öyle... Sadece söylemek istedim.
(Çok erken not düştüm ihi)

"Yalnız..." mırıldandım kendi kendime. Bir kaç sene öncesinden tanıdık bir kelime...

"Naber?" neşe ile yaklaştım yanına. Kitabından kaldırdığı bakışları gözlerimle buluştu ancak cevap vermeden okumasına geri döndü.

Masanın önünden çekilerek yanındaki boş sıraya ilerlediğimde çantasını bıraktı oraya. Ne olduğunu anlayamadan açıklama yapması için biraz bekledim ama yine yanıt yoktu. "Jisung, neyin var?"

Beni görmezden gelerek sorularımı yanıtsız bırakıyordu. Sessizliğine dayanamayarak kitabını elinden aldım ve sıraya bıraktım. "Cevap ver, lütf-"
"Git başımdan!"

"Neden?" dedim aniden bağırması nedeniyle gözlerim dolarken. "Farkında olmadan bir şey mi yaptım?"

Oflayarak elini masaya vurdu. "Senin saçmalıklarınla uğraşmak istemiyorum."

"N...Ne saçmalığı?"

"Bilmiyor musun?" dedi alaycı bir ifade ile. "Gördüğünü iddia ettiğin gölgeler, duyduğunu söylediğin sesler ve sırf dikkat çekmek için kabuslar gördüğünü söylemen..."

"Jisung ben sadece korkuyorum ve bunları seninle paylaşıyorum, sana anlatmak iyi geliyor."

"Bırak artık yalanı, senin gibi bir gösteriş meraklısı ile uğraşmak istemiyorum."

"Jis-" Öğretmenin sınıfa girmesi ile sözüm kesildi. "Git otur, derse başlayacağım."

Arkadaşıma baktığımda bakışları bende değildi,doğrudan tahtayı izliyordu; asılmış suratım ile birlikte keyifsizce arka sıralara yöneldim.

Bir buçuk saatlik ders içerisinde bir kere bile anlatılanlara odaklanamamıştım, gözüm ondaydı aklım ise söylediklerinde... Dışarıdan böyle mi görünüyordum? İlgi meraklısı bir yalancı mı?

Kendimi bildim bilelim kötü rüyalar görürdüm, geceleri saat iki gibi bir kabustan uyanır yenisine başlardım. Fısıltılar, gölgeler, beni izleyen gözler...

Jisung ise tek arkadaşımdı, korkuyordum ve gece yaşadıklarımı ona anlatıyordum. Yaşadıklarım azalmıyordu ancak kendimi güvende hissediyordum, yalnızlığın ürperticiliğinden bu şekilde kaçıyordum.

Jisung'un kıpırdanması ile kendime geldim, ders bitmişti. Hızla eşyalarını toplayarak sınıftan ayrıldı;çantamı alarak peşinden gittim ancak o hızla uzaklaşarak kalabalığa karışmıştı, ben ise düşünceli bir şekilde eve gitmiştim.

Üzüntünün de etkisi ile çabucak uyuyakalmıştım ancak yine saat iki sularında nefessiz kalarak uyandım, oda karanlıktı ve kulaklarıma adım sesleri geliyordu. Acele ile telefonu elime aldım, ismimin söylendiğini duyuyordum. Jisung'un numarasına basacakken durdum, benimle konuşmak istemiyordu.