VITAMIN C | House Of The Gryphon

5

"ඕයි නැගිටපං"

"ම්ම්ම්"

"නැගිටපං හරකෝ"

"හ්ම්...."

"නැගිටපා..........න්"

"පලයන්කො වද නොදී රෙද්ද "

මං ඒ වෙලාවෙ හිටියෙ නින්දත් නොනින්දත් අතර දෝලනය වෙමින්. යාන්තමට මනෝ පාරෙන් හීනෙකට enter වෙන ගමන් සනීපෙට කොට්ටෙ බදන් ඉන්නකොට මෙන්න මේ රට පනුවා කෑ ගහන්න ගත්තා නැගිටපන් කියලා. වෙලාවත් 7ට කිට්ටුයි වගේ. මල වදේ කෑ ගහල කෑ ගහල යන්නෙ නැතෑ.

"අනේ ඕයී....නැගිටපං අන්න උබලගෙ result ඇවිල්ලලු"

"මොන හු#"

මං සක්මන් කර කර හිටිය මනෝ ලෝකෙන් පියවි ලෝකෙට ආලෝකෙ වේගෙන් ඇදලා ගන්න අර result කියන වචනෙට පුලුවන් වුනා. ඒක ඇහුණා විතරයි තුරුලු කරන් හිටිය මගේ සැප කොට්ටෙත් අතෑරලා ඇද උඩම හිට ගත්තා, නෙවෙයි හිට ගැන්නුනා. බෙල්ල ගාවට වගේ වෙන්න වවන් හිටිය කොන්ඩෙත් අවුල් වෙලා මූනත් ටිකක් වැහිලා නිකන් මොකාද එකා වගේ මං තත්පර ගාණක් මල්ලිගේ මූන දිහා බලන් හිටියා. ඌත් වෙනත් මන්දාකිණියකින් ගොඩ බැහැපු එකෙක් දිහා බලන් ඉන්න ගානට මගේ දිහා බලන් හිටියා. මාත් බලන් හිටියා ඌත් බලන් හිටියා. මං පියවි සිහියට ආවා.

"අඩෝ කීයටද ආවෙ..අම්මත් දන්නවද..මගේ ෆෝන් එක කෝ බල්ලෝ..මගේ එකේ ඩේටත් නැද්ද කොහෙද ඕයි...මට විභාග අංකෙත් මතක නෑ යකෝ....අනේ..."

"ආ කලබල වෙන්නෙපා කලබල වෙන්නෙපා... අම්මා දන්නවා අම්මා තමයි අර tv එකේ breaking news වලට දාද්දි අහං ඉදල මට කිව්වෙ. ඩේටා මගේ ෆෝන් එකේ තියෙනෝ. විභාග අංකෙ ගැන බය වෙන්නෙපා. ඒක උබ ඇඩ්මිශන් අරන් ආව දවසෙම මම පිටිපස්සෙ දොරේ ලිව්වා. "

මූ තියන්න වටින්නෙ නෑ නෙ පරයා හුහ්.මෙච්චර දවසක් හිටියා මට පිටිපස්සෙ දොර දිහා හරියට බලන්න බැරි වුනා නෙ.

"මොකෝ අම්මගෙ සද්දයක් නැත්තෙ"

මල්ලි මට පොත් රාක්කෙ උඩ තිබ්බ ෆෝන් එක අරන් දුන්නා.

"රන්නෙ ආච්චි call කරා නේ. එයත් එක්ක කතාවක දෙන්නම ඉස්සරහ පැත්තෙ ටක් ගාල බලපන් යකෝ."