VITAMIN C | House Of The Gryphon

12

මට දැන් පේන්නෙ මොනවද කියන එකට අවදානයක් දෙන්න බෑ. මගේ සම්පූර්ණ අවදානයම ලැබිලා තියෙන්නෙ මගේ කන් වලට ඇහෙන සද්ද වලටයි මට දැනෙන දේවල් වලටයි විතරයි . ඒත් මට ටක්කෙටම කියන්න පුළුවන්..., අතු ඉති කොළ අතරින් බොහොම අමාරුවෙන් රිංගන් ආව ඉර එළිය ටිකක් මගේ මූන උඩ නටනවා. හමට ඒ තරම් දැනුනෙ නැතත් වහගෙන ඉන්න මගේ ඇස් වලින් ළා රතු හෝ තැඹිලි පාටකින් පේන චායවන් ඒවට සාක්ශි දරාවි.

හුළඟට කොළ අතු සිලි බිලි ගාන හඩ මගේ හිත සන්සුන් කරවනවා. ඈතින් සෙල්ලම් කරන ළමයින්ගෙ කෑකෝ හඩ යාන්තමට වගේ මට ඇහෙනවා. මං ඉන්න ගහ යටම කල්ලි ගැහිලා මහන්සි අරින ළමයින්ගෙ ඕප දූප , ටිකක් ඈතින් වෙන්න වගේ වාඩි වෙලා හිටිය ගෑනු ළමයි රංචුවකගෙ කැකිරි පලන හඩ , මගේ අත් උඩ මගේ කොන්ඩෙ ඇතිල්ලෙන හඩ , දුර අඩි තියලා වේගෙන් දුවන ළමයින්ගෙ ඒ අඩි සද්ද , මගේ අත් යටට හිර වෙච්ච තණකොළ තැලෙන හඩ , මගේ හුස්ම වැටෙන හඩ, හදවත ගැහෙන හඩ , බඩගින්නට ගොර ගොර ගාන හඩ....හරිම නිස්කලංකයි... හරිම නිදහස්...

මං වාඩි වෙලා හිටිය විදියටමයි තණකොළ පොලොවෙ හාන්සි උනේ ,දණහිස් උඩට නවාගෙන. මේ හෙවන දෙන ලොකු ගහේ නම මොකක්ද කියන්න මං හරියටම දන්නෙ නෑ . මේ ගහ කොහොඹ ගහක් තරම්ම ලොකු ගහක්. අතු ඉති ඇඹරිලා වගේ ගිහින්. අමුතු ගහක්. කොහොමත් මේ පොළවට පය ගැහුවත් හරි මට දකින්න ලැබුනු හැමදේම අමුතුයි.මට මගේ චූටි පැටියව මතක් උනා. අනේ ඒක සිරාවටම ලස්සනයි යකෝ.

මං මේ රතු පාට සපත්තු දෙකට කොච්චර අකමැති උනත් අහක බලන් පිලිගන්න වෙනවා මේ සපත්තු දෙක තමයි මගේ ජීවිතේටම ලැබිච්ච සුවපහසුම සපත්තු දෙක කියලා . ස්කෝලෙ සපත්තු උනත් සමහර වෙලාවට මගේ කකුලෙ එක එක පාර්ට්ස් වලට පොඩි පොඩි හරි වේදනා දුන්නා. ඒත් මේ සපත්තු දෙක නිකන් වලාකුළු වගේ සැහැල්ලුයි.

උඩු හිත පෙම් බැන්දෙම චූටි පැටියට උනත් යටි හිත හොරාට රතු සපත්තු දෙක ගැන සතුටු උනා.

"මොන හුග්-"

කියවෙන්න ගිය කුනාර්පෙ එහෙම්ම ම කට ඇතුලට ගිහින් ඒකෙ පවර් එකට කොන්දෙනුත් ඉස්සුනා.