VITAMIN C | House Of The Gryphon

9

හිත කියන්නෙ කයක් නැති ජීවියෙක්ට. හරියට පුංචි බූතයෙක් වගේ. හිත ජීවත් වෙන්නෙ පපුව කියන කටු කූඩුව ඇතුලෙ හිරවෙලා. හරියට නිකන් ඇලඩින්ගෙ පුදුම පහනෙ බූතයා වගේ. හිර වෙච්ච කෙනෙක්ට ඉටු නොවුණු බලාපොරොත්තු ගොඩයි. ඒ හැම බලාපොරොත්තුවක ම බීජය තමයි 'මං මෙතනින් නිදහස් උනොත්' කියන එක. පුදුම පහනෙ බූතයටත් තිබ්බ සැඟවුණු බලාපොරොත්තුව තමයි ඒක. ඒකනේ ඇලඩින් එයාව නිදහස් කරාම එච්චරටම සතුටු උනේ. ඉතින් මගේ පුංචි යාලුවා, මේ හිතත් හැම තිස්සෙම සැරිසරන්නෙ එයා නිදහස් උනොත් එයා කරන්න කැමති, විදින්න කැමති සතුටු හිතෙන දේවල් අතර.

ඒ අස්සෙ පුංචි පුංචි බයවල් නිර්මාණය වෙනවා. මට මේක මේ විදියටම උනේ නැතිව නරක විදියකට උනොත්... ඒ වගේ. ඊට පස්සෙ ඒ නිසා තරහව ඇති වෙනවා. ඇයි ඒක එහෙම නරක විදියට ඉවර වෙන්නෙ ? මං මෙච්චර කල් හිර වෙලා හිටියෙ මේ වගේ අවසානයක් වෙනුවෙන් නෙවෙයි...හැමදේම බල්ලට ගියාවෙ.. හැමදේම විනාශ වෙලා පලයන්... ඔය විදියට . ඒත් තාම කිසි දෙයක් වෙලා නෑ... මේවා තාම ඉටු නොවුණු බලාපොරොත්තු විතරයි. හිත ඇතුලෙ නිමැවෙන මේ ඉටු නොවුණු බලාපොරොත්තු වලට සිතුවිලි කියනවා.

මේ සිතුවිලි, සිතුවිලි විදියට ම තියෙන තාක් කල් ඇහැට නොපෙනෙන පුංචිම ක්ශුද්‍ර ජීවියෙක්ටවත් කිසිම හානියක් වෙන්නෙ නැති පරිසර හිතකාමී මායාවක්. ඒත් මේ සිතුවිලි නිසා මේ සිතුවිලි අයිති හිත ඉන්න පපුවෙ හිමිකාරයාට ලොකු බලපෑමක් ඇති කරනවා. ඒ බලපෑමත් වෙනදා වගේ ම විශ්වයේ පොදු තෝරා ගැනීමට යටයි, හොඳ හෝ නරක. හොද බලපෑම් නිසා ඒ හිමි කරුවට තවදුරටත් සතුටින් ජීවත් වීමට හේතු මවනවා. නරක බලපෑම් වලින් ඒ හිමි කරුවට කරන්න පුළුවන් උපරිමය නොමරා මැරීම.

මට ඒ උපරිමය පිළිබඳ අත්දැකීම් එමටයි. ඒ නිසා මට මේවා පුරුදුයි. දුක කියන දේ සතුටට වඩා මට සමීපයි.උගුරෙ හිර වෙන ගල් කැටේ හැමතිස්සෙම වගේ වෙන දෙයක්. ඇහෙන් වැටෙන කඳුළු ඇඟ පුරා හැදෙන දාඩියට වඩා ඉක්මන්. හිනා වෙනකොට නැඟෙන හඩට වඩා ලොකුම දුකකදි බිඳෙන ඉකිය ගැන විතරයි මට පැහැදිලිව ම කියන්න පුලුවන්. ඉතින් මට මේ හැඟීම පුරුදුයි.