5 bölüm

775 34 4
                                    




"Nova bir şey söyliyecegim"
"Söyle balım"
"Asena saatlerdir uyuyor. Normalde bu kadar derin uyumazdı. Yemek yemedende duramaz , acaba uyandırsak mı?"
Nova boku yedin işte şimdi ne diyecektim ben nasıl diyecektim lan daha prova bile yapmamıştım. Ama artık söylemenin zamanı geldi çünki yarına kalmaz sınırda oluruz ve oradanda büyük bir arabaya geçmeliyiz. Allahım sen bana yardım et hadi Bismillah

"Ares, kardeşim direkt konuya girecegim daha fazla dayanamıyacagım. Ares Asena öldü. Bunu söylemek benim için ne kadar zor bilemezsin. Ama o öldü bir şey yapamayız. Ölüme bir çare yok. Her kes üzülüyor, ama lütfen izin ver, Türkiyeye daha büyük bir arabayla götürüp, cenazesini yaptıralım. Lütfen Ares kabullenmelisin.
Biliyorum, şimdi diyeceksin ki, senin için söylemesi kolay, bide beni gör. Hayır benim içinde söylemesi kolay degil. Asenayı bende kendi kardeşim olarak görüyordum. Senden farkı yoktu benim için. Ama artık sınıra ulaşıyoruz az kaldı Ares. O yüzden tabutla taşımalıyız  çünki, yolumuz 5 gün ve bu kadar süre böyle kalamaz. Sınırda içinde tabut, büyük bir araba bizi bekliyor olucak. Ona binip öyle devam etmeliyiz geriye kalan yolumuzu."

Ben bunları söylerken onun yüzü dışında her yere bakıyordum. Sonunda sözlerim bitince tepkisini görmek için ondan tarafa döndüm. Donuk bir şekilde dinliyordu. Hiç bir şey demiyordu sadece öyle duruyordu. Yanına yaklaşıp "Ares iyi misin?" Ardından aglamaklı bir sesle konuşmaya başladı.
"Nasıl iyi ola bilirim Nova? Kardeşimin öldügünü söylüyorsun ben nasıl iyi olayım söylesene? O benim bu hayatda ki tek varlığımdı. Onun için her şeyi yapmaya hazırdım ama o, bir tane orospu çocugu için beni bırakıp gitti. Beni yalnız bıraktı Nova anlıyormusun? Artık kimsem yok ben ne yapacagım onsuz? O daha çok küçüktü Nova benim ona ihtiyacım vardı. Neden beni düşünmedi ki? Arkasında onun için canını verecek bir abisi oldugunu neden düşünmedi? Anlamıyorum Nova anlam veremiyorum. Bir tane çocuk içinmiydi yani? Beni düşünmeden nasıl böyle bir şey yaptı aklım almıyor. Ben onsuz ne bok yiyecegim"

Sözlerini bitirdikten sonra yaklaşıp, bana sıkıca sarılmıştı. Sanki sende kardeşim gibi gitme der gibi sarılıyordu. Biliyordum Ares sadece 2 kişiyi canından bile çok severdi. Biri kardeşi digeri ise ben. Biliyordum şimdi Ares bana sığınacaktı, zaten beni kardeşi olarak seviyordu, ama şimdi kardeşinin yerine koyarak sevecekti. Onu anlıyordum zordu evet ama atlatmasına yardım edecektim. Gerçek bir kardeşin yapacagıda bu olurdu zaten.

Kollarımı sıkıca ona doladım. Bende ona seni hiç bir zaman yalnız birakmıyacagım der gibi sarılıyordum.
Dakikalar geçti biz kıpırdamadık sadece sarıldık. Biliyordum onun buna ihtiyacı vardı işte. Ares ne kadar güçlü, cesaretli, gözü kara biri  bile olsa konu sevdikleri olunca çok duygusal olurdu. Şimdi bana sarılarak ağlıyordu. Evet onu ikna etmiştim ama böyle ağlayınca sanki içimde bir şeyler kopuyor gibi hiss ediyordum.

Elleri gevşeyerek benden ayrıldıgında
"Nova, bana söz vermeni istiyorum"
Ardından kendime gelerek "ne sözü?" Diye bildim
"Beni hiç bir zaman bırakmayacaksın hep yanımda olacaksın tamam mı? Söz ver şimdi bana"
"Söz veriyorum kardeşim seni hiç bir zaman yalnız bırakmıyacagım"

Yüzünde buruk bir gülümseme ile tekrar kollarını bana sardı. Geri çekilince "peki şimdi ne olacak?" Diye bir soru yöneltdi. Tüm planı abim yapmıştı. Ucundan bende bir şeyler biliyordum ama, detayları anlatmak için vaktimiz yoktu. Şimdi Aresde kendine geldigine göre onunda duyacagı bir şekilde planı bizede anlata bilirdi.
"Plana hakim olan abim ona soralım o detaylıca anlatır bize." Başını sallamakla yetindi. Ardından abime yaklaşıp konuşmaya başladım.
"Abi şimdi bize detaylıca anlat ne planladığını"
Başını sallayıp direkt konuya girdi
Aslında sana dediklerim dışında bir şey yok. Sınırda, içinde tabut bu arabanın neredeyse 2 katı bir araba bizi bekleyecek. Ve bu arabayı yolun kenarına park edib diger arabayı alıp yolumuza devam edeceğiz. Ama bir sorunumuz var"
"Ne sorunu?"  "Polisler. Sınırda tabii ki polisler olacak ve arabanın içini arayacaklar. Tabut görseler iyice şüphelenip bizi karakola götürürler ve buda zaman kaybı. Yani demem o ki sınırdan görünmeyecek bir şekilde geçmeliyiz. Ama bunu nasıl yapacağız ona dair bir fikrim henüz yok. Bu biraz zor olacak."

öğretmenim gxgHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin