TARİHİN GÖRDÜĞÜ EN ACIMASIZ KRALLAR OLDU. ŞİMDİ TARİH, EN ACIMASIZ PRENSESİ GÖRECEKTİ. AMA PRENSESİN ACIMASIZLIĞI ZALİMLEREYDİ.
TARİHİN GÖRDÜĞÜ ÇOK KAYIP OLMUŞTU. ŞİMDİ TARİH, HİÇ BİR YERE AİT OLMAYAN SIRLARLA DOLU BİR KRALI GÖRECEKTİ.
"İşgal alt...
Bugün bir ilk yapacağım ve bu bölüme özel bölümün bir kısmını karakter ağzından yazacağım normalde bunu yapmayacaktım ama duyguyu aktarabilmem için yapmaya karar verdim.
UPUZUN BİR BÖLÜMLE GELDİ BÖLÜMÜN SONUNA BAYILACAKSINIZ BİR SONRAKİ BÖLÜM İÇİN BENCE HEYECANLANACAKSINIZ🤣😂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM SONU MULTİSİ PRENSES TALİA VERA VE KRAL HAZER ALPAR
Bugün tüm çocukluğumla ve Vera ile vedalaşıyorum tamamen Talia olarak yeniden doğuyorum Vera benim çocukluğumdu Hazer'in en sevdiğiydi ama şimdi tüm çocukluğumda tıpkı yıllardır aradığım Hazer gibi kayboluyordu belki bir gün uyanacaktım ve bir daha eskisi gibi olamayacaktım tıpkı babamın olmamı istediği gibi olacaktım duygusuz, ifadesiz, tepkisiz çünkü ona göre hiçbir askerin duygusu olmazdı insanca hisler besleyemezdi, ağlayamazdı beni de bir asker gibi eğitmek istiyordu.
Annem ve babam bir çocuğa göre fazlasıyla sertti annemin Prenses olmak sadece bir isimdir dediğini az çok hatırlıyorum ama bir asker gibi olmak ömürlüktür demişti babamda ve sonra annemde kayboldu ve babam bana ondan önceki günlerdeki gibi hiç sarılmamıştı.
Bir kez sarılsın isterdim ama bir kez çocuk olduğumun farkına varılmasını isterdim niyetim Prenses gibi yaşamak değildi niyetim çocuk olmadan yetişkin olmamaktı.
Babam annemden sonra fazla sert bir adama dönüşmüştü 5 yaşındaydım ve ağabeyime beni eğitmesi için baskı kuruyordu halbuki ağabeyimde çocuktu ama o bir yetişkin gibi düşünmek zorundaydı defalarca saraydan kaçıp Hazer'in yanına giderdim çünkü onunla çocuk olabiliyordum ama saraya döndüğümde sanki küçücük bedenimin içinde yetişkin bir asker oluyordu hatırladığım kadarıyla avuç içlerimin morardığını hatırlıyorum karşımda duran babamın üst rütbeli Komutanlarına diklenen Vera'yı hatırlıyorum oyun oynamak isteyen ama zorla kılıç öğrenmesi için eline kılıç verilen ve eğitimler yüzünden avuç içleri moraran o küçük kız çocuğunu hatırlıyorum evet belki Kral ya da Kraliçe olmak zordu bir Krallığı yönetmek zordu ama bir çocuğa aynı zamanda sevgisini hissettirmek hiç zor değildi belki de Vera'nın sürekli Hazer'e sarılması anne ve babasının hiç sarılmamasından kaynaklanıyordu.
Çocukluğum gözlerimin önündeydi bu koridorlarda kıkırdayarak koşuyor ve eline kılıç almak yerine yünlerden yapılmış bebekleriyle oynamak için saklanıyordu ve bir gün bir karmaşa çıkmıştı ve babada kaybolmuştu sonrasında bir daha çocuk olamamıştı o küçücük bedeni titriyordu karşımdaki Vera korkarak bana baktı ve ailesinden sadece ağabeyi kalmıştı.
Ağabeyim bana hep bir anne ve babanın verebileceği tüm sevgiyi vermişti bugün kılıçta maharetliysem ağabeyimin sevgiyle alıştırdığı içindi o gün anladım ki bir çocuğu sevgiyle büyütebilmek o çocuğu en iyi koruma yöntemiydi.
