Unicode
အပိုင်း ၁၅
"ချယ်ရီ "
"ဟုတ်ကဲ့ အမ "
"သူဌေးက အအေး၂ခွက်နဲ့မုန့်ယူပြီး ရုံးခန်းထဲလာပို့ပါအုန်းတဲ့ ဧည့်သည်လာမှာမလို့တဲ့"
"အော် ဟုတ်ကဲ့ "
လုပ်ဖော့်ကိုင်ဖက်အမရဲ့စကားကြောင့် ချယ်ရီလဲ သေချာပြင်ဆင်ပြီး ချစ်ပန်းရုံးခန်းနားဆီရောက်လာလေသည်။
"ဝေဖြိုးအောင်ကြောင့်လား ဟုတ်လား"
"ဒါကိုကို့အသံမလား"
အခန်းထဲကဒေါသတကြီးနဲ့ထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံကြောင့် ချယ်ရီအသံမပေးသေးဘဲအခန်းပေါက်ဝကနေ ခိုးနားထောင်လေသည်။
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲမသိဘူး ဝေဖြိုးအောင်ဆိုတာကကောဘယ်သူလဲ"
ချယ်ရီစိတ်ထဲကနေရေရွတ်ရင်း သူတို့ပြောတာတွေကိုဆက်နားထောင်နေလေသည်။
"နင်တောင်ချယ်ရီဝင်းကိုချစ်နိုင်သေးတာဘဲ ငါကကော တခြားတစ်ယောက်ကိုဘာလို့မချစ်နိုင်ရမှာလဲ"
"ငါ ချယ်ရီဝင်းကိုမချစ်ဘူး ခဏတာသာယာခဲ့တာ မချစ်ဘူးလို့"
"!!"
အံ့သြထိတ်လန့်မှုနဲ့အတူ တုန်ရီလာတဲ့လက်တွေကြောင့် ကိုင်ထားတဲ့လင်ဗန်းလဲပြုတ်ကျသွားလေသည်။
"ကိုကို..."
တုန်ရီနေတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့နားကိုရောက်လာသူကြောင့် ဟန်ထယ် ချစ်ပန်းပခုံးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကိုလွှတ်ချရင်း
"ချယ်ရီ"
"နင်တို့ပြသနာကိုနင်တို့ဟာနင်တို့ရှင်းကြ ငါ့ကိုထပ်ပြီးဆွဲမထည့်ကြနဲ့"
ချစ်ပန်း အဲ့လိုပြောကာ ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဆွဲယူပြီးထွက်သွားလေသည်။
"ပန်းလေး ခဏနေပါအုံး ပန်းလေး"
"ကိုကို ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ခုနကစကားကကော
ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ "
ချစ်ပန်းနောက်ဖို့ကြိုးစားနေတဲ့သူကို ချယ်ရီအတင်းလက်ဆွဲပြီး တားလိုက်တော့
"ဖယ်ပါအုန်းကွာ"
လေသံမာမာနဲ့သူ့လက်ကိုဖြုတ်ချသွားတဲ့ဟန်ထယ်ကြောင့် ချယ်ရီအံ့သြရင်းကျန်နေခဲ့ရလေသည်။
