3.Bölüm 🐺

85 3 0
                                    

Arabayı park edip binanın önüne geldik

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Arabayı park edip binanın önüne geldik.Dört katlı, biraz eski ama huzur veren bir binaydı.Merdivenleri çıkarken yukarıdan konuşma sesleri geldi. Yavaş ve sakin adımlarla bavullarımız elimizde, merdivenleri çıktık. Biz dışarıda adamla tartışırken hamallar eşyaların yarısını içeriye, kolileri ise dışarıda bırakıp gitmişler. Parayı önceden vermekle hata ettiğimizi anladık. Dışarıda gördüğümüz adamın yanında, onun kadar iri, uzun boylu iki adam daha vardı. Hararetli şekilde bir şey tartışıyorlardı bizim geldiğimizi farkedince sustular.İçlerinden daha uzun ve diğerlerine oranla daha iri olan bize seslendi.

"Bu koliler sizemi ait ? Buraya taşınan yeni komşular sizlersiniz sanırım? Eve gireceğiz ama kolileriniz yüzünden giremedik. Taşıyacaktık ama önemli ya da kırılacak eşyalar olduğunu düşünüp sizi bekledik."

Bizim karşı dairemizde oturduklarını anladığımız adamlar... Dik dik bize bakıyorlardı. Söyledikleri gibi koliler, onların dairesinin önünüde kapatmıştı. Beklettiğimiz için özür dileyip, kolinin birine uzandım. Ama o kadar ağırdı ki kaldıramadım. Daha sonra içlerinden biri beni öpen o adam , bırakın ben taşıyayım dedi adam bizi tanımıştır ama pekte bizi ipliyormuş gibi durmuyordu tam bir ayıydı.

"Size söylüyorum. İsterseniz biz yardım edebiliriz. Koliler ağır duruyor ve sizi beklersek eve giremeyeceğim" dedi Ayşe'nin de benim de bu teklifi reddetme gibi bir şansımız yoktu. Arabayı Ankara'da bırakmak istemediğimiz için arabayla 13 saat yol gelmiştik ve pestilimiz çıkmıştı. Bu teklifi reddedemedik ikimiz de teşekkür edip adamlara içeriyi gösterdik. Onlar kolileri taşırken ben hâla o adamın neden bize bir tepki vermediğinde takılı kalmıştım. Bizim yerleştiremeyeceğimiz eşyaları da yerleştirip çıktılar birşeyler ikram edecektim ama yorgun olduklarını söyleyip gittiler. Dışarıda tartıştığımız adam gitmeden önce Ayşe'yle birbirlerine ölümcül bakışlar atmayıda ihmal etmemişti. Açıkçası benim aklım hâla iki şey de kalmıştı. Birincisi o adam neden bize hiç tanışmamışız gibi davrandı ikincisi ise diğer adam arabasının çizildiğini görünce bize ne yapacaktı?

"Bu adamları vallahi Allah çıkarttı karşımıza. Yoksa senle ben, sittin sene bu eşyaları taşıyamazdık içeriye."

"Asıl o adamlar karşımıza çıkmasaydı,bu eşyaları o hamallara yerleştirirdik. Şuna bak, çifte eziyet etti bize resmen. Sen hâla o adamların karşımıza çıktığına şükrediyorsun inanamıyorum! Zaten o gecede başımıza bela olmuşlardı. Hadi ben çok acıktım her yanım ağrıyor. Önce bir yemek söyleyelim daha sonra bir duş alalım yorgunluğumuz çıksın kalan eşyaları da siktir et. Yarın yerleştiririz. Önce güzel bir uyku çekelim, bu arada ev sahibinin biz gelmeden önce kaloriferleri açtığı iyi olmuş,dışarısı Ankara'dan daha soğuk götüm dondu. Buradaki insanlar nasıl yaşıyor ya? Hayır yani, ay sonu doğal gaz faturası ne kadar gelecek çok merak ediyorum."

" Boşver faturayı falan, bir şey söyleyeceğim. Biraz önce gördüğümüz diğerlerine oranla daha yakışıklı, iri olan adam...Bana çok tanıdık geliyor sanki onu daha öncelerdede görmüştüm. Ayık kafayla daha çok anımsamaya başladım.

Acem Kızı 🐺Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin